Περισσότερα στοιχεία γιατί Ινδία και Τουρκία ΔΕΝ είναι ίδιες περιπτώσεις σε ότι αφορά την αγορά μαχητικών F-16V από τις ΗΠΑ. Σε συνέχεια όσων αναφέρθηκαν στο προηγούμενο αφιέρωμα του DP στο ίδιο ζήτημα, επιχειρούμε ορισμένες διευκρινίσεις που αιτιολογούν απολύτως και την “ασυμβατότητα” F-16V και S-400 για την Τουρκία… OXI για την Ινδία.
Από: defence-point.gr - Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη
Η διαφορά σε σχέση με την Ινδία εντοπίζεται στο ότι η Τουρκία είναι χώρα – μέλος του ΝΑΤΟ. Η Ινδία επομένως, ακριβώς λόγω αυτού του γεγονότος είναι ασφαλές (για τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ) να αξιοποιεί επιχειρησιακά τον συνδυασμό F-16V (F-21) και S-400. Εξηγούμε τεχνικά το γιατί.
Σε όλα τα μαχητικά των αεροπορικών δυνάμεων των χωρών – μελών του ΝΑΤΟ, αλλά και σε άλλα αεροπλάνα και ελικόπτερα, υπάρχουν συγκεκριμένα συστήματα επικοινωνιών, αναγνώρισης φίλου ή εχθρού (IFF) και ανταλλαγής (λήψης και μετάδοσης) δεδομένων (data link).
Και όταν λέμε “συγκεκριμένα” εννοούμε ότι για λόγους καθαρά συμβατότητας και διαλειτουργικότητας μεταξύ ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων, τα συστήματα αυτά χρησιμοποιούν συγκεκριμένο λογισμικό, συγκεκριμένο πρωτόκολλο επικοινωνίας μεταξύ τους και συγκεκριμένα απάρτια (τυπωμένα κυκλώματα κυρίως).
Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά ΔΕΝ είναι διαθέσιμα για λόγους ασφαλείας σε αεροσκάφη χωρών οι οποίες δεν είναι μέλη του ΝΑΤΟ. Οι Ισραηλινοί δηλαδή χρησιμοποιούν δικά τους data link και τροποποιημένα IFF και το ίδιο συμβαίνει και με τους Ινδούς ή την Αεροπορία των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων.
Η Αεροπορία των ΗΑΕ πλήρωσε πακτωλό δισ. δολαρίων για να αναπτύξει δύο “δικά” της μαχητικά. Το F-16E/F Desert Falcon, την κορυφαία κατά κοινή ομολογία έκδοση του μαχητικού, ακόμη και σε σχέση με το -V, και το Mirage 2000-9.
Όλες αυτές οι χώρες, παρά το ότι έχουν επενδύσει δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια σε σύγχρονα μαχητικά, με πρώτη και σημαντικότερη την Σαουδική Αραβία (ο μεγαλύτερος χρήστης F-15 νέας γενιάς παγκοσμίως !), ΔΕΝ έχουν πρόσβαση σε συστήματα νατοϊκών προδιαγραφών από πλευράς πρωτοκόλλου επικοινωνίας, λογισμικού λειτουργίας και διαμόρφωσης εξοπλισμού. Για αυτό και όλα αυτά τα συστήματα στη νατοϊκή ορολογία χαρακτηρίζονται από μία και μόνο λέξη… Crypto (cryptographic equipment).
Πρόκειται για εξοπλισμό η εξαγωγή του οποίου απαιτεί, πέρα από το να είναι η χωρά – αγοραστής, μέλος του ΝΑΤΟ, και την άδεια της κυβέρνησης της χώρας – πωλητή. Τα IFF Mode 5 και Link–16, καθώς και οι ασύρματοι ασφαλών επικοινωνιών (Have Quick) των F-16V και Rafale της Πολεμικής Αεροπορίας επί παραδείγματι, θα παραδοθούν ξεχωριστά από αεροσκάφη και συστήματα.
Με ειδική διαδικασία ασφαλείας μετά από έγκριση (και ευθύνη ασφαλούς μεταφοράς και παράδοσης!) από την αμερικανική και τη γαλλική κυβέρνηση αντίστοιχα. IFF Interogator Mode 5 θα αποκτήσουν και τα F-16C/D Block 50 εφόσον εκσυγχρονιστούν…
Λέγεται ότι Ρώσοι (και Κινέζοι…) έχουν ήδη αποκωδικοποιήσει το πρωτόκολλο επικοινωνίας των συστημάτων αναγνώρισης φίλοι ή εχθρού, IFF Interrogator, Mode 4 του ΝΑΤΟ. Δεν γνωρίζουμε αν είναι αλήθεια ή όχι. Αυτό που γνωρίζουμε με βεβαιότητα είναι ότι η αξιοποίηση τέτοιων συστημάτων σε συνεργασία με εξελιγμένα αντιαεροπορικά και αντιπυραυλικά συστήματα όπως το S-400, όχι μόνο διασφαλίζει, αλλά και επιταχύνει την επιτυχή διαδικασία αποκρυπτογράφησης του πρωτοκόλλου επικοινωνίας τους.
Το σύστημα S-400 θεωρείται δεδομένο ότι έχει δυνατότητες καταγραφής επικοινωνιών και εκπομπών (SIGnal INTelligence – SIGINT), άγνωστο ποιου βαθμού και δυνατοτήτων, αλλά πέρα από αυτό έχει το δικό του IFF Interrogator.
Αυτό υπό κανονικές συνθήκες θα πρέπει να καταστεί ικανό να “συνεργαστεί” με το IFF Mode 5 που θα διαθέτουν τα τουρκικά F-16, για σκοπούς ασφαλούς αναγνώρισης. Ή, στο πλαίσιο ενός άλλου σεναρίου, θα πρέπει να μπορεί να μεταδίδει και να λαμβάνει (μέσω ζεύξης δεδομένων – data link) στοιχεία θέσης, ύψους και ταχύτητας στόχων στα (και από τα…) τουρκικά F-16V.
Για την “ασυμβατότητα” S-400 και F-35 συντρέχουν περισσότεροι λόγοι που σίγουρα αφορούν και την ανάπτυξη τακτικών αποτελεσματικού εντοπισμού και αντιμετώπισης του 5ης γενιάς μαχητικού, οπότε θεωρείται απολύτως δικαιολογημένη η “έξωση” της Τουρκίας από το πρόγραμμα, από την πλευρά των ΗΠΑ. Και στην περίπτωση του F-16V όμως, τα πράγματα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ. Όσες εγγυήσεις και αν παράσχουν οι Τούρκοι.
Επομένως, η μόνη ασφαλής λύση σε περίπτωση που οι ΗΠΑ αποφασίσουν την αποδέσμευση του F-16V στην Τουρκία, είναι να παραδοθούν τα αεροσκάφη χωρίς ΝΑΤΟΪΚΑ crypto συστήματα. Επιλογή που θα θέσει όμως, εμμέσως μεν αλλά επί της ουσίας, την τουρκική Αεροπορία εκτός επιχειρησιακού σχεδιασμού του ΝΑΤΟ!
Υποτίθεται όμως ότι η Ουάσιγκτον “χαϊδεύει” τη χώρα του Ερντογάν αποκλειστικά και μόνο για τη γεωστρατηγική της αξία. Πόσο λογικό στρατηγικά θα ήταν και να της δώσει τα πιο προηγμένα F-16, όπως π.χ. προσφέρονται στην Ινδονησία και να την απομακρύνει από τον σχεδιασμό του ΝΑΤΟ; Η απάντηση ότι θα την “κρατάει” στο ζήτημα της συντήρησης έχει ως προϋπόθεση να είναι αφελείς οι Τούρκοι. Που δεν είναι…
Από: defence-point.gr - Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη
Η διαφορά σε σχέση με την Ινδία εντοπίζεται στο ότι η Τουρκία είναι χώρα – μέλος του ΝΑΤΟ. Η Ινδία επομένως, ακριβώς λόγω αυτού του γεγονότος είναι ασφαλές (για τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ) να αξιοποιεί επιχειρησιακά τον συνδυασμό F-16V (F-21) και S-400. Εξηγούμε τεχνικά το γιατί.
Σε όλα τα μαχητικά των αεροπορικών δυνάμεων των χωρών – μελών του ΝΑΤΟ, αλλά και σε άλλα αεροπλάνα και ελικόπτερα, υπάρχουν συγκεκριμένα συστήματα επικοινωνιών, αναγνώρισης φίλου ή εχθρού (IFF) και ανταλλαγής (λήψης και μετάδοσης) δεδομένων (data link).
Και όταν λέμε “συγκεκριμένα” εννοούμε ότι για λόγους καθαρά συμβατότητας και διαλειτουργικότητας μεταξύ ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων, τα συστήματα αυτά χρησιμοποιούν συγκεκριμένο λογισμικό, συγκεκριμένο πρωτόκολλο επικοινωνίας μεταξύ τους και συγκεκριμένα απάρτια (τυπωμένα κυκλώματα κυρίως).
Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά ΔΕΝ είναι διαθέσιμα για λόγους ασφαλείας σε αεροσκάφη χωρών οι οποίες δεν είναι μέλη του ΝΑΤΟ. Οι Ισραηλινοί δηλαδή χρησιμοποιούν δικά τους data link και τροποποιημένα IFF και το ίδιο συμβαίνει και με τους Ινδούς ή την Αεροπορία των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων.
Η Αεροπορία των ΗΑΕ πλήρωσε πακτωλό δισ. δολαρίων για να αναπτύξει δύο “δικά” της μαχητικά. Το F-16E/F Desert Falcon, την κορυφαία κατά κοινή ομολογία έκδοση του μαχητικού, ακόμη και σε σχέση με το -V, και το Mirage 2000-9.
Όλες αυτές οι χώρες, παρά το ότι έχουν επενδύσει δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια σε σύγχρονα μαχητικά, με πρώτη και σημαντικότερη την Σαουδική Αραβία (ο μεγαλύτερος χρήστης F-15 νέας γενιάς παγκοσμίως !), ΔΕΝ έχουν πρόσβαση σε συστήματα νατοϊκών προδιαγραφών από πλευράς πρωτοκόλλου επικοινωνίας, λογισμικού λειτουργίας και διαμόρφωσης εξοπλισμού. Για αυτό και όλα αυτά τα συστήματα στη νατοϊκή ορολογία χαρακτηρίζονται από μία και μόνο λέξη… Crypto (cryptographic equipment).
Πρόκειται για εξοπλισμό η εξαγωγή του οποίου απαιτεί, πέρα από το να είναι η χωρά – αγοραστής, μέλος του ΝΑΤΟ, και την άδεια της κυβέρνησης της χώρας – πωλητή. Τα IFF Mode 5 και Link–16, καθώς και οι ασύρματοι ασφαλών επικοινωνιών (Have Quick) των F-16V και Rafale της Πολεμικής Αεροπορίας επί παραδείγματι, θα παραδοθούν ξεχωριστά από αεροσκάφη και συστήματα.
Με ειδική διαδικασία ασφαλείας μετά από έγκριση (και ευθύνη ασφαλούς μεταφοράς και παράδοσης!) από την αμερικανική και τη γαλλική κυβέρνηση αντίστοιχα. IFF Interogator Mode 5 θα αποκτήσουν και τα F-16C/D Block 50 εφόσον εκσυγχρονιστούν…
Λέγεται ότι Ρώσοι (και Κινέζοι…) έχουν ήδη αποκωδικοποιήσει το πρωτόκολλο επικοινωνίας των συστημάτων αναγνώρισης φίλοι ή εχθρού, IFF Interrogator, Mode 4 του ΝΑΤΟ. Δεν γνωρίζουμε αν είναι αλήθεια ή όχι. Αυτό που γνωρίζουμε με βεβαιότητα είναι ότι η αξιοποίηση τέτοιων συστημάτων σε συνεργασία με εξελιγμένα αντιαεροπορικά και αντιπυραυλικά συστήματα όπως το S-400, όχι μόνο διασφαλίζει, αλλά και επιταχύνει την επιτυχή διαδικασία αποκρυπτογράφησης του πρωτοκόλλου επικοινωνίας τους.
Το σύστημα S-400 θεωρείται δεδομένο ότι έχει δυνατότητες καταγραφής επικοινωνιών και εκπομπών (SIGnal INTelligence – SIGINT), άγνωστο ποιου βαθμού και δυνατοτήτων, αλλά πέρα από αυτό έχει το δικό του IFF Interrogator.
Αυτό υπό κανονικές συνθήκες θα πρέπει να καταστεί ικανό να “συνεργαστεί” με το IFF Mode 5 που θα διαθέτουν τα τουρκικά F-16, για σκοπούς ασφαλούς αναγνώρισης. Ή, στο πλαίσιο ενός άλλου σεναρίου, θα πρέπει να μπορεί να μεταδίδει και να λαμβάνει (μέσω ζεύξης δεδομένων – data link) στοιχεία θέσης, ύψους και ταχύτητας στόχων στα (και από τα…) τουρκικά F-16V.
Για την “ασυμβατότητα” S-400 και F-35 συντρέχουν περισσότεροι λόγοι που σίγουρα αφορούν και την ανάπτυξη τακτικών αποτελεσματικού εντοπισμού και αντιμετώπισης του 5ης γενιάς μαχητικού, οπότε θεωρείται απολύτως δικαιολογημένη η “έξωση” της Τουρκίας από το πρόγραμμα, από την πλευρά των ΗΠΑ. Και στην περίπτωση του F-16V όμως, τα πράγματα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ. Όσες εγγυήσεις και αν παράσχουν οι Τούρκοι.
Επομένως, η μόνη ασφαλής λύση σε περίπτωση που οι ΗΠΑ αποφασίσουν την αποδέσμευση του F-16V στην Τουρκία, είναι να παραδοθούν τα αεροσκάφη χωρίς ΝΑΤΟΪΚΑ crypto συστήματα. Επιλογή που θα θέσει όμως, εμμέσως μεν αλλά επί της ουσίας, την τουρκική Αεροπορία εκτός επιχειρησιακού σχεδιασμού του ΝΑΤΟ!
Υποτίθεται όμως ότι η Ουάσιγκτον “χαϊδεύει” τη χώρα του Ερντογάν αποκλειστικά και μόνο για τη γεωστρατηγική της αξία. Πόσο λογικό στρατηγικά θα ήταν και να της δώσει τα πιο προηγμένα F-16, όπως π.χ. προσφέρονται στην Ινδονησία και να την απομακρύνει από τον σχεδιασμό του ΝΑΤΟ; Η απάντηση ότι θα την “κρατάει” στο ζήτημα της συντήρησης έχει ως προϋπόθεση να είναι αφελείς οι Τούρκοι. Που δεν είναι…