Δεν έχει καμία σημασία το ποια είναι η ισορροπία δυνάμεων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, εφόσον η Ελλάδα έχει αφήσει να καταρρεύσει η όποια αποτροπή έχει έναντι του γείτονά της. Με την τακτική που ακολουθεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη, όση στρατιωτική ισχύ κι αν έχουμε, ΔΕΝ ΠΕΙΘΟΥΜΕ τους Τούρκους ότι έχουμε την πρόθεση και την αποφασιστικότητα να τους σταματήσουμε κάπου. Δεν πείθουμε ότι έχουμε «κόκκινες γραμμές» πίσω από τις οποίες δεν πρόκειται να υποχωρήσουμε. Δεν πείθουμε ότι έχει όρια η ανοχή μας. Επομένως, ουσιαστικά, έχουμε ηττηθεί χωρίς να πολεμήσουμε, διότι η Τουρκία με τη διαρκή πίεση που μας ασκεί θα μας οδηγήσει στο τέλος να της παραχωρήσουμε όλα όσα θέλει χωρίς να πέσει ούτε τουφεκιά.
Τα δεδομένα, δυστυχώς για εμάς, δεν έχουν διαφοροποιηθεί καθόλου από
προχθές. Επειδή υπογράψαμε ένα χαρτί με τη Γαλλία, δεν σημαίνει ότι
κατοχυρώσαμε την εθνική μας ασφάλεια. Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε
κάποια στιγμή πως οι ΜΟΝΕΣ ένοπλες δυνάμεις που είναι πάσα στιγμή στη
διάθεση της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης ως ύστατο εργαλείο αποτροπής
του εχθρού και υπεράσπισης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων είναι οι
ελληνικές, και ΚΑΝΕΝΟΣ άλλου. Κανείς δεν πρόκειται να έρθει να πολεμήσει
και να σκοτωθεί για εμάς, αν πρώτα εμείς δεν αποδείξουμε ΕΜΠΡΑΚΤΑ ότι
σκοπεύουμε να υπερασπίσουμε τον εαυτό μας και την εθνική μας
αξιοπρέπεια. Τον δειλό και τον φυγόμαχο δεν σπεύδει κανείς να τον
βοηθήσει. Μόνο ο γενναίος λαμβάνει βοήθεια, αλλά και πάλι δεν μπορεί να
είναι σίγουρος ποτέ ότι η βοήθεια αυτή θα έρθει στην ώρα της και θα
είναι αποτελεσματική. Επομένως ας μην τρέφουμε αυταπάτες ότι οι Γάλλοι
θα μας προστατεύσουν με τις ένοπλες δυνάμεις τους αν έρθουμε σε
προστριβή με τους Τούρκους, διότι τα ψιλά γράμματα τέτοιου είδους
συμφωνιών συνήθως κρύβουν δυσάρεστες εκπλήξεις.
Κατά την προσωπική μου εκτίμηση, οι λόγοι που δεν πρόκειται να δούμε
ποτέ γαλλικές στρατιωτικές δυνάμεις να μας συμπαρίστανται σε πολεμικές
επιχειρήσεις κατά των Τούρκων είναι οι εξής:
1) Το υποτιθέμενο «μήλο της έριδος» αυτή τη στιγμή μεταξύ Ελλάδας
και Τουρκίας είναι η κυριαρχία στην υφαλοκρηπίδα και κατ' επέκταση στην
ΑΟΖ. Η ελληνική κυβέρνηση όμως έχει ξεκαθαρίσει με δηλώσεις από τα πλέον
επίσημα χείλη (Μητσοτάκης και Δένδιας) ότι δεν ενδιαφέρεται να εξορύξει
υδρογονάνθρακες από την υφαλοκρηπίδα της. Συγκεκριμένα, από το βήμα της
Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ πριν λίγες μέρες, ο Έλληνας πρωθυπουργός
τόνισε ότι θεωρεί τους υδρογονάνθρακες ως «ένα αγαθό που χάνει την αξία
του» και συνεπώς δεν αξίζει τον κόπο «να συνεχίσουμε τις διαμάχες του
προηγούμενου αιώνα» με την Τουρκία. Επομένως είναι κάτι παραπάνω από
σαφές ότι η Ελλάδα δεν σκοπεύει να εμποδίσει την υφαρπαγή της
υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ της από την Τουρκία διότι έχει πάρει την
απόφαση ότι δεν την ενδιαφέρουν τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων και είναι
κεντρική στρατηγική της επιλογή να ασχοληθεί στο εξής μόνο με τις
ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
2) Οι Τούρκοι φροντίζουν πάντα να ενεργούν με την επίφαση της
νομιμότητας, συνεπώς αν κάνουν κάτι σε βάρος μας θα είναι εντελώς
δυσδιάκριτα τα όρια του αν πρόκειται για «επίθεση κατά της ελληνικής
επικράτειας» όπως λέει το Άρθρο 2 της ελληνογαλλικής συμφωνίας, ή όχι.
Επομένως η Γαλλία πάρα πολύ δύσκολα θα επιλέξει να εμπλακεί στρατιωτικά
όταν το νομικό καθεστώς μιας ενδεχόμενης (αλλά εξαιρετικά απίθανης)
ελληνοτουρκικής ρήξης δεν θα είναι απολύτως ξεκάθαρο.
3) Η συμφωνία προβλέπει πως στρατιωτική συνδρομή δίδεται ΜΟΝΟ εφόσον
αυτή ζητηθεί, και η ελληνική κυβέρνηση είναι σχεδόν απίθανο να ζητήσει
ποτέ την ενεργό συμπαράσταση της Γαλλίας. Ποια είναι η απόδειξη; Δεν
ζητήσαμε ούτε καν να επιβληθούν κυρώσεις κατά της Τουρκίας από την ΕΕ
για την κατάφωρη παραβίαση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων επί 4,5
μήνες, ενώ είχαμε στα χέρια μας όλα τα εργαλεία άσκησης πίεσης για να το
πετύχουμε αν θέλαμε.
4) Η Ελλάδα αποφεύγει συστηματικά να ξεκαθαρίσει το νομικό τοπίο των
κυριαρχικών της δικαιωμάτων, όπου είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα σημειωθεί η
όποια τουρκική επιθετικότητα. Εφόσον εμείς ούτε επεκτείνουμε τα χωρικά
μας ύδατα και τον εναέριο χώρο στα 12 ναυτικά μίλια στο Αιγαίο, ούτε
στέλνουμε στον ΟΗΕ συντεταγμένες οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας μας όπως
έχουμε κάθε δικαίωμα να κάνουμε ακόμη και μονομερώς, οι Τούρκοι έχουν
κάθε δικαιολογία να μας προκαλούν ακόμη κι έξω από τις ακτές της Κρήτης
και κανείς δεν μπορεί να τους πει τίποτα. Επομένως η θέση των Γάλλων θα
είναι εξαιρετικά δυσχερής αν συμβεί π.χ. ένα θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο,
διότι νομικά δεν θα έχουν πάτημα για να παρέμβουν υπέρ μας ακόμη κι αν
τους το ζητήσουμε (πράγμα για το οποίο πολύ αμφιβάλλω).
Η αποτρεπτική ισχύς μιας χώρας είναι σαν μια αλυσίδα η οποία είναι τόσο δυνατή όσο δυνατότερος είναι ο ασθενέστερος κρίκος της. Με τις παραγγελίες των Rafale και των Belh@rra καταστήσαμε πραγματικά ατσάλινους κάποιους από τους κρίκους της αποτρεπτικής ισχύος της χώρας μας, αλλά ο κρίκος του εθνικού φρονήματος έχει ραγίσει επικίνδυνα και ο κρίκος της πολιτικής βούλησης για την υπεράσπιση της κυριαρχικών μας δικαιωμάτων είναι φτιαγμένος από πλαστελίνη. Αν σπάσει η αλυσίδα από τον ασθενέστερο κρίκο της, δεν έχει κανένα νόημα πόσο γερά εξακολουθούν να κρατάνε κάποιοι άλλοι κρίκοι. Άρα εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς πόσο θα μας χρησιμεύσουν τελικά τα πανάκριβα όπλα που αγοράζουμε στο να διατηρήσουμε την αποτρεπτική μας ισχύ, εφόσον εξακολουθούμε να αναδεικνύουμε ως κυβερνήτες πολιτικά πρόσωπα που δεν έχουν απολύτως καμία διάθεση και όρεξη να αγωνιστούν για τα εθνικά συμφέροντα και τα νοιάζει μόνο το πώς θα συνεχίσουν να νέμονται την εξουσία με οποιοδήποτε εθνικό κόστος.