H συμμαχία AUKUS δεν περιλαμβάνει μόνο το Loyal Wingman – Πύραυλοι οριζόντιας πλεύσης Tomahawk για το Ναυτικό και JASSM-ER για την Αεροπορία της Αυστραλίας. Γράφτηκε σε προγενέστερο αφιέρωμα του DP στη νεοσύστατη συμμαχία AUKUS, ότι η Αυστραλία πλέον μέσω αυτής, συγκαταλέγεται στις πυρηνικές δυνάμεις του πλανήτη. Σε πρώτη φάση μπορεί να μην έχει ανακοινωθεί τίποτα σχετικά με τον εξοπλισμό των οκτώ τουλάχιστον πυρηνοκίνητων υποβρυχίων της Αυστραλίας με πυρηνικά όπλα. Έχουν γίνει γνωστά όμως άλλα, πολύ σημαντικά κομμάτια της συμφωνίας. Και επειδή οι αναλύσεις σχετικά με το ζήτημα της νέας συμμαχίας στη λεκάνη του νότιου Ειρηνικού περισσεύουν, θα την δούμε και από άλλη μία οπτική…
Από: defence-point.gr - Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη
Πέραν όλων των άλλων, μέσω του αμερικανικού ιστοχώρου The WarZone, έγινε γνωστό ότι στο πλαίσιο της νέας συμμαχίας η Αυστραλία έχει συμφωνηθεί να προμηθευτεί και μία σειρά όπλων μακρού πλήγματος, υψηλής ακρίβειας που αναβαθμίζουν κατακόρυφα τις επιχειρησιακές δυνατότητες των ενόπλων της δυνάμεων συνολικά.
Στο δημοσίευμα που επικαλούμαστε, αναφέρεται συγκεκριμένα ότι το Αυστραλιανό Ναυτικό (RAN – Royal Australian Navy) πρόκειται να εξοπλίσει ταν νέα αντιτορπιλικά κλάσης Hobart (έχει αποκτήσει τρεις μονάδες), με πυραύλους οριζόντιας πλεύσης, μακρού πλήγματος RGM-109 Tomahawk. Υπενθυμίζεται ότι τα αντιτορπιλικά κλάσης Hobart (προέρχονται από τη κλάση Alvaro de Bazan) είναι εξοπλισμένα με κατακόρυφους εκτοξευτές Mk.41, συνολικά 48 κελιών.
Παράλληλα, αναφέρεται ότι η Αεροπορία της Αυστραλίας (RAAF) θα παραλάβει αριθμό αερομεταφερόμενων AGM-158B JASSM-ER. Πρόκειται για την μεγάλης ακτίνας έκδοση του AGM-158A JASSM (περί τα 1000 χιλιόμετρα), η οποία αντικαθιστά πλέον σε υπηρεσία τους αερομεταφερόμενους BGM-109C Tomahawk στις καταπακτές οπλισμού των βομβαρδιστικών Β-2, Β-52Η και Β-1Β της USAF, για χρήση όχι μόνο από μαχητικά και βομβαρδιστικά αεροπλάνα, αλλά ακόμη και από μεταφορικά!
Οι Αυστραλοί έχουν επίσης αποφασίσει την πιστοποίηση-ενσωμάτωση του JASSM-ER στα αεροσκάφη (ΑΦΝΣ) τύπου P-8A Poseidon που διαθέτουν, ενώ παράλληλα στα σχέδια της Καμπέρα, περιλαμβάνεται και η προμήθεια του αντιπλοϊκού LRASM που είναι έκδοχο (Long range Anti-Ship Missile) του JASSM-ER.
H Αυστραλία κατά συνέπεια, αναβαθμίζει μέσω της συμμαχίας AUKUS τις δυνατότητες των ενόπλων της δυνάμεων, αποκτώντας την ικανότητα προσβολής θαλάσσιων και χερσαίων στόχων με συμβατικές πολεμικές κεφαλές σε πρώτη φάση, σε μεγάλες αποστάσεις και με μεγάλη ακρίβεια.
Αποκτά με άλλα λόγια ικανότητα ανταποδοτικών πληγμάτων εναντίον της Κίνας, ΑΥΤΟΝΟΜΑ. Και εδώ είναι που εντοπίζεται η ειδοποιός διαφορά σε σχέση με την Ελλάδα. Και ας μην σπεύσει οποιοσδήποτε να συμπεράνει ότι η Αυστραλία αναβαθμίζεται και μετατρέπεται μέσω της συμμαχίας AUKUS από περιφερειακή δύναμη σε στρατηγικό εταίρο, λόγω λόγω διαφοράς μεγέθους με την Ελλάδα.
Γιατί η γεωγραφία έχει τα δικά της δεδομένα. Που αποδεικνύουν ότι παρά το σημαντικά μικρότερο μέγεθος της, η Ελλάδα είναι ζωτικής σημασίας χώρα για τη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ και κατ΄ επέκταση για την ανάσχεση κάθε ρωσικής απόπειρας καθόδου στα νερά της ανατολικής Μεσογείου. Ναι, η Τουρκία έχει ιδιαίτερη βαρύτητα σε αυτό τον αγγλοσαξονικό σχεδιασμό. Αυτό όμως δεν αναιρεί τη στρατηγική σημασία και αξία Ελλάδας και Κύπρου.
Μία απλή ματιά στο χάρτη αρκεί για να αντιληφθεί κανείς ότι η περιοχή που καλύπτει το FIR Αθηνών ΔΕΝ μπορεί να λείπει, να μην περιλαμβάνεται, στους Νατοϊκούς και επομένως και στους αμερικανικούς σχεδιασμούς. Γιατί σε αντίθετη περίπτωση δημιουργείται ένα τεράστιο χερσαίο και θαλάσσιο κενό. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος για τον οποίο οι ΗΠΑ παρέκαμψαν το τουρκικό βέτο για την επαναφορά της Ελλάδας στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ στα τέλη της δεκαετίας του ‘70…
Η Πολωνία επομένως, στην οποία έχει αποδεσμευθεί το JASSM και ο πύραυλος HIMARS, ή η Αυστραλία που επιπρόσθετα και πάντα σύμφωνα με το δημοσίευμα που επικαλούμαστε, συνεργάζεται ήδη με τις ΗΠΑ στο χώρο των πολυηχητικών (Hypersonic) όπλων, όπως και στο πρόγραμμα του πυραύλου PrSM (Precision Strike Missile) του Στρατού των ΗΠΑ, δεν είναι πιο σημαντικές ως χώρες – σύμμαχοι από την Ελλάδα. Στην περιοχή μας η αμερικανική προσέγγιση είναι διαφορετική.
Επιδιώκοντας να διατηρήσει και την Ελλάδα και την Τουρκία στους στρατηγικούς της σχεδιασμούς για την περικύκλωση της Ρωσίας, οι ΗΠΑ προτιμούν να διατηρούν βάσεις ελεγχόμενες από τις ένοπλες δυνάμεις τους και στις δύο αυτές χώρες, παρά να αποδεσμεύσουν κρίσιμα οπλικά συστήματα.
Αφενός γιατί οι περιοχές των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής είναι πολύ πιο “ασταθείς” και αφετέρου γιατί επιθυμούν οι ίδιες των έλεγχο των ισορροπιών μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας, προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους. Οι ισορροπίες, όπως τις αντιλαμβάνονται οι ΗΠΑ στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο, είναι επομένως το μεγάλο ελληνικό πρόβλημα. Όχι η διαφορά μεγέθους με την Αυστραλία.
Και είναι ένα πρόβλημα που μεταπολεμικά ο ελληνικός πολιτικός κόσμος όχι μόνο δεν έχει κατορθώσει να διαχειριστεί, αλλά το έχει επιδεινώσει μέσω των επιλογών του. Το ότι οι ΗΠΑ δεν αποδεσμεύουν κρίσιμα όπλα σε Ελλάδα και Τουρκία, αποβαίνει εις βάρος της χώρας μας λόγω της αριθμητικής υπεροχής της Τουρκίας και του μεγάλου στρατηγικού της βάθους.
Τα τελευταία δε χρόνια το πρόβλημα για την Ελλάδα έχει πάρει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις, δεδομένου ότι πλέον η Τουρκία αναπτύσσει και παράγει αυτόνομα και φυσικά χωρίς να καταφεύγει στη συνδρομή ή την συγκατάθεση των ΗΠΑ, αερομεταφερόμενα και μη, όπλα μακρού πλήγματος. Όπλα με καθαρά επιθετικό χαρακτήρα δηλαδή.
Οι Τούρκοι ανέπτυξαν τον αντιπλοϊκό ATMACA επί παραδείγματι, ακριβώς επειδή επέλεξαν να σταματήσουν να μπαίνουν στη διαδικασία να ζητούν από τις ΗΠΑ αντίστοιχα όπλα. Ο λόγος απλός… Οι διαβεβαιώσεις του πρέσβη των ΗΠΑ στη χώρα μας, ότι οι αερομεταφερόμενες εκδόσεις του αντιπλοϊκού πυραύλου Harpoon, όπλου με τις δυνατότητες του ATMACA, είναι διαθέσιμες για την Πολεμική Αεροπορία, μέχρι σήμερα ΔΕΝ έχουν επαληθευθεί. Παρά το γεγονός ότι υπήρξε επανειλημμένα η δυνατότητα για αυτό. Θα επαναλάβουμε: ΤΟ ΖΗΤΗΣΑΜΕ;
Κατόπιν όλων αυτών η μόνη εναλλακτική που έχει στη διάθεσή της η Ελλάδα, προκειμένου να ασκήσει πραγματικά κυριαρχικά δικαιώματα, μέσω της απόκτησης ικανότητας ανταποδοτικών πληγμάτων, είναι η αναζήτηση όπλων μακρού πλήγματος (Πυροβολικού, αντιπλοϊκών και αερομεταφερόμενων) στην Ευρώπη.
Είναι μονόδρομος που με μόνη εξαίρεση το SCALP-EG, δεν έχει πάρει ακόμη την απόφαση να ακολουθήσει. Και την ευθύνη για αυτό δεν φέρει μόνο ο αμερικανικός παράγοντας… Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας.
Από: defence-point.gr - Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη
Πέραν όλων των άλλων, μέσω του αμερικανικού ιστοχώρου The WarZone, έγινε γνωστό ότι στο πλαίσιο της νέας συμμαχίας η Αυστραλία έχει συμφωνηθεί να προμηθευτεί και μία σειρά όπλων μακρού πλήγματος, υψηλής ακρίβειας που αναβαθμίζουν κατακόρυφα τις επιχειρησιακές δυνατότητες των ενόπλων της δυνάμεων συνολικά.
Στο δημοσίευμα που επικαλούμαστε, αναφέρεται συγκεκριμένα ότι το Αυστραλιανό Ναυτικό (RAN – Royal Australian Navy) πρόκειται να εξοπλίσει ταν νέα αντιτορπιλικά κλάσης Hobart (έχει αποκτήσει τρεις μονάδες), με πυραύλους οριζόντιας πλεύσης, μακρού πλήγματος RGM-109 Tomahawk. Υπενθυμίζεται ότι τα αντιτορπιλικά κλάσης Hobart (προέρχονται από τη κλάση Alvaro de Bazan) είναι εξοπλισμένα με κατακόρυφους εκτοξευτές Mk.41, συνολικά 48 κελιών.
Παράλληλα, αναφέρεται ότι η Αεροπορία της Αυστραλίας (RAAF) θα παραλάβει αριθμό αερομεταφερόμενων AGM-158B JASSM-ER. Πρόκειται για την μεγάλης ακτίνας έκδοση του AGM-158A JASSM (περί τα 1000 χιλιόμετρα), η οποία αντικαθιστά πλέον σε υπηρεσία τους αερομεταφερόμενους BGM-109C Tomahawk στις καταπακτές οπλισμού των βομβαρδιστικών Β-2, Β-52Η και Β-1Β της USAF, για χρήση όχι μόνο από μαχητικά και βομβαρδιστικά αεροπλάνα, αλλά ακόμη και από μεταφορικά!
Οι Αυστραλοί έχουν επίσης αποφασίσει την πιστοποίηση-ενσωμάτωση του JASSM-ER στα αεροσκάφη (ΑΦΝΣ) τύπου P-8A Poseidon που διαθέτουν, ενώ παράλληλα στα σχέδια της Καμπέρα, περιλαμβάνεται και η προμήθεια του αντιπλοϊκού LRASM που είναι έκδοχο (Long range Anti-Ship Missile) του JASSM-ER.
H Αυστραλία κατά συνέπεια, αναβαθμίζει μέσω της συμμαχίας AUKUS τις δυνατότητες των ενόπλων της δυνάμεων, αποκτώντας την ικανότητα προσβολής θαλάσσιων και χερσαίων στόχων με συμβατικές πολεμικές κεφαλές σε πρώτη φάση, σε μεγάλες αποστάσεις και με μεγάλη ακρίβεια.
Αποκτά με άλλα λόγια ικανότητα ανταποδοτικών πληγμάτων εναντίον της Κίνας, ΑΥΤΟΝΟΜΑ. Και εδώ είναι που εντοπίζεται η ειδοποιός διαφορά σε σχέση με την Ελλάδα. Και ας μην σπεύσει οποιοσδήποτε να συμπεράνει ότι η Αυστραλία αναβαθμίζεται και μετατρέπεται μέσω της συμμαχίας AUKUS από περιφερειακή δύναμη σε στρατηγικό εταίρο, λόγω λόγω διαφοράς μεγέθους με την Ελλάδα.
Γιατί η γεωγραφία έχει τα δικά της δεδομένα. Που αποδεικνύουν ότι παρά το σημαντικά μικρότερο μέγεθος της, η Ελλάδα είναι ζωτικής σημασίας χώρα για τη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ και κατ΄ επέκταση για την ανάσχεση κάθε ρωσικής απόπειρας καθόδου στα νερά της ανατολικής Μεσογείου. Ναι, η Τουρκία έχει ιδιαίτερη βαρύτητα σε αυτό τον αγγλοσαξονικό σχεδιασμό. Αυτό όμως δεν αναιρεί τη στρατηγική σημασία και αξία Ελλάδας και Κύπρου.
Μία απλή ματιά στο χάρτη αρκεί για να αντιληφθεί κανείς ότι η περιοχή που καλύπτει το FIR Αθηνών ΔΕΝ μπορεί να λείπει, να μην περιλαμβάνεται, στους Νατοϊκούς και επομένως και στους αμερικανικούς σχεδιασμούς. Γιατί σε αντίθετη περίπτωση δημιουργείται ένα τεράστιο χερσαίο και θαλάσσιο κενό. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος για τον οποίο οι ΗΠΑ παρέκαμψαν το τουρκικό βέτο για την επαναφορά της Ελλάδας στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ στα τέλη της δεκαετίας του ‘70…
Η Πολωνία επομένως, στην οποία έχει αποδεσμευθεί το JASSM και ο πύραυλος HIMARS, ή η Αυστραλία που επιπρόσθετα και πάντα σύμφωνα με το δημοσίευμα που επικαλούμαστε, συνεργάζεται ήδη με τις ΗΠΑ στο χώρο των πολυηχητικών (Hypersonic) όπλων, όπως και στο πρόγραμμα του πυραύλου PrSM (Precision Strike Missile) του Στρατού των ΗΠΑ, δεν είναι πιο σημαντικές ως χώρες – σύμμαχοι από την Ελλάδα. Στην περιοχή μας η αμερικανική προσέγγιση είναι διαφορετική.
Επιδιώκοντας να διατηρήσει και την Ελλάδα και την Τουρκία στους στρατηγικούς της σχεδιασμούς για την περικύκλωση της Ρωσίας, οι ΗΠΑ προτιμούν να διατηρούν βάσεις ελεγχόμενες από τις ένοπλες δυνάμεις τους και στις δύο αυτές χώρες, παρά να αποδεσμεύσουν κρίσιμα οπλικά συστήματα.
Αφενός γιατί οι περιοχές των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής είναι πολύ πιο “ασταθείς” και αφετέρου γιατί επιθυμούν οι ίδιες των έλεγχο των ισορροπιών μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας, προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους. Οι ισορροπίες, όπως τις αντιλαμβάνονται οι ΗΠΑ στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο, είναι επομένως το μεγάλο ελληνικό πρόβλημα. Όχι η διαφορά μεγέθους με την Αυστραλία.
Και είναι ένα πρόβλημα που μεταπολεμικά ο ελληνικός πολιτικός κόσμος όχι μόνο δεν έχει κατορθώσει να διαχειριστεί, αλλά το έχει επιδεινώσει μέσω των επιλογών του. Το ότι οι ΗΠΑ δεν αποδεσμεύουν κρίσιμα όπλα σε Ελλάδα και Τουρκία, αποβαίνει εις βάρος της χώρας μας λόγω της αριθμητικής υπεροχής της Τουρκίας και του μεγάλου στρατηγικού της βάθους.
Τα τελευταία δε χρόνια το πρόβλημα για την Ελλάδα έχει πάρει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις, δεδομένου ότι πλέον η Τουρκία αναπτύσσει και παράγει αυτόνομα και φυσικά χωρίς να καταφεύγει στη συνδρομή ή την συγκατάθεση των ΗΠΑ, αερομεταφερόμενα και μη, όπλα μακρού πλήγματος. Όπλα με καθαρά επιθετικό χαρακτήρα δηλαδή.
Οι Τούρκοι ανέπτυξαν τον αντιπλοϊκό ATMACA επί παραδείγματι, ακριβώς επειδή επέλεξαν να σταματήσουν να μπαίνουν στη διαδικασία να ζητούν από τις ΗΠΑ αντίστοιχα όπλα. Ο λόγος απλός… Οι διαβεβαιώσεις του πρέσβη των ΗΠΑ στη χώρα μας, ότι οι αερομεταφερόμενες εκδόσεις του αντιπλοϊκού πυραύλου Harpoon, όπλου με τις δυνατότητες του ATMACA, είναι διαθέσιμες για την Πολεμική Αεροπορία, μέχρι σήμερα ΔΕΝ έχουν επαληθευθεί. Παρά το γεγονός ότι υπήρξε επανειλημμένα η δυνατότητα για αυτό. Θα επαναλάβουμε: ΤΟ ΖΗΤΗΣΑΜΕ;
Κατόπιν όλων αυτών η μόνη εναλλακτική που έχει στη διάθεσή της η Ελλάδα, προκειμένου να ασκήσει πραγματικά κυριαρχικά δικαιώματα, μέσω της απόκτησης ικανότητας ανταποδοτικών πληγμάτων, είναι η αναζήτηση όπλων μακρού πλήγματος (Πυροβολικού, αντιπλοϊκών και αερομεταφερόμενων) στην Ευρώπη.
Είναι μονόδρομος που με μόνη εξαίρεση το SCALP-EG, δεν έχει πάρει ακόμη την απόφαση να ακολουθήσει. Και την ευθύνη για αυτό δεν φέρει μόνο ο αμερικανικός παράγοντας… Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας.