Τα αρπακτικά όρμησαν να κατασπαράξουν την Ιωάννα μόλις άνοιξε η πόρτα του αυτοκινήτου

Lee_seonghak / pixabay

Αυτό που συνέβη χθες το πρωί με την άφιξη της Ιωάννας Παλιοσπύρου στο δικαστήριο είναι πρωτόγνωρο αλλά απεικονίζει εξαιρετικά τη ζούγκλα στην οποία ζούμε, η οποία δυστυχώς σε αντίθεση με τις παραδοσιακές, δε διέπεται από κανένα.

Του Στρατή Μαζίδη

Μια κοπέλα που ζει το Γολγοθά της, ενώ αναζητά ακόμη το "γιατί;", η οποία βρήκε το σθένος να βγει δημόσια και να μεταβεί στη δίκη, άξιζε σεβασμού. Δε λέμε "περισσότερου σεβασμού" διότι δε διακρίναμε ούτε τον ελάχιστο.

Αμέτρητοι εικονολήπτες και δημοσιογράφοι να σπρώχνονται, να φωνάζουν, να μιλούν απρεπώς. Κανείς δε λέει να μην κάνουν τη δουλειά τους. Αλλά λίγος σεβασμός σε έναν άνθρωπο που ζει όλα όσα ζει, δε βλάπτει. Το να σταθούν 10-15 μέτρα πιο μακριά ώστε η κοπέλα να έχει χώρο και άνεση να περπατήσει με ασφάλεια, και όχι να διακρίνεται μια άμορφη μάζα σε καιρό πανδημίας, δεν είναι κάτι το τρομερό.

Απούσα φυσικά και η Πολιτεία η οποία όφειλε δια των αρμοδίων της αρχών (Αστυνομία) να έχει προβλέψει το τι θα επικρατούσε έχοντας μεριμνήσει ανάλογα.

Και στη συνέχεια ακολούθησαν τα ρεπορτάζ με όλες τις φωτογραφίες της κοπέλας. Θα περιμένω να δω το ενδιαφέρον των ΜΜΕ τους επόμενους μήνες, χρόνια απέναντι στην Ιωάννα και την κάθε Ιωάννα που κατασπαράζουν κάθε φορά, αντί να κάνουν διακριτικά τη δουλειά τους σεβόμενοι το δράμα τους.

Και πώς μπορείς να σεβαστείς το όποιο δράμα του όποιου άλλου; Απλά κλείσε τα μάτια και μπες στη θέση του.