Η προσπάθεια επανεξοπλισμού της χώρας βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Πρόκειται σε κάθε περίπτωση για μια φιλότιμη προσπάθεια, αλλά η διαδικασία φαίνεται πως επηρεάζεται καθοριστικά από τον περιώνυμο γεωπολιτικό παράγοντα. Το ζητούμενο είναι η στάθμισή του να μην είναι τέτοια ώστε επί της ουσίας η τελική απόφαση για την επιλογή οπλικών συστημάτων να λαμβάνεται επί της ουσίας… από το εξωτερικό!
Από: defence-point.gr
Στις τελευταίες εξελίξεις, όπως πληροφορείται το DP, πρόθεση του υπουργείου Εθνικής Άμυνας είναι να φέρει στη Βουλή το πρόγραμμα για την αναβάθμιση των F-16 Block 50 στη Βουλή στις 4 Οκτωβρίου. Ωστόσο, επειδή πολλά έχουν δει τα μάτια μας, καλό θα ήταν να τηρήσουμε για μια ακόμη φορά στάση αναμονής.
Επίσης, θα πρέπει να σημειωθεί, ότι το να βρεθεί το θέμα ενώπιον της αρμόδιας Επιτροπής, δε συνεπάγεται αυτομάτως και την έγκρισή του. Για λόγους αντιπολιτευτικής τακτικής και όχι μόνο, είναι πιθανό να σημειωθεί προσπάθεια πρόκλησης εντάσεων με στόχο τη δημιουργία εντυπώσεων. Την ίδια στιγμή, τα δημοσιεύματα που αφορούν υποτίθεται παρασκήνιο που συνδέεται και με αυτό το πρόγραμμα δίνουν και παίρνουν.
Αλγεινή εντύπωση προκαλεί το θράσος με το οποίο, φερόμενοι ως αφανείς πρωταγωνιστές του σκηνικού που έχει στηθεί, εμμένουν στη συντήρηση μιας διένεξης με προσωπικό και ιδιοτελή χαρακτήρα, αντί να επιδιώκεται η αποκλιμάκωση, καθότι στο συγκεκριμένο πρόγραμμα ουδεμία ένσταση υφίσταται επί της ουσίας, δηλαδή από την οπτική γωνία της επιχειρησιακής αναγκαιότητας.
ΚΑΤΙ ΤΡΕΧΕΙ ΜΕ ΤΙΣ ΦΡΕΓΑΤΕΣ
Δεύτερη ενδιαφέρουσα εξέλιξη αφορά το πρόγραμμα των φρεγατών. Πληροφορίες αναφέρουν ότι η οικονομική δυσκολία έχει οδηγήσει τους αρμόδιους να εξετάζουν σενάρια τα οποία περιλαμβάνουν τη μείωση του αριθμού των φρεγατών που θα παραγγελθούν.
Το ένα σενάριο θέλει παραγγελία τριών φρεγατών και το άλλο δύο, με τη συμπερίληψη “δικαιώματος προαίρεσης” (option) για την προμήθεια άλλης μία ή δύο φρεγατών. Δηλαδή, την σε ορισμένο χρονικό διάστημα (σ.σ. συνήθως δεν ξεπερνά τα δύο έτη) ενεργοποίηση της option, για την απόκτηση και των υπολοίπων φρεγατών στην ίδια – “κλειδωμένη” τιμή.
Επιπρόσθετα, ενδιαφέρον έχει να διαπιστωθεί το που θα οδηγήσει η “γεωπολιτική καραμπόλα” ως αποτέλεσμα της συμφωνίας AUKUS, δηλαδή ΗΠΑ και Βρετανίας με την Αυστραλία. Υπενθυμίζεται, ότι η συμφωνία αφαίρεσε από τους Γάλλους το χρυσοφόρο συμβόλαιο πολλών δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ για τα νέα υποβρύχια του βασιλικού αυστραλιανού Ναυτικού (RAN: Royal Australian Navy).
Η εξέλιξη αυτή είχε προδιαγραφεί από το DP με ανάλυση που είχε δημοσιεύσει ενώ ακόμα βρίσκονταν σε εξέλιξη οι δηλώσεις των τριών ηγετών για την AUKUS. Το ελληνικό πρόγραμμα αποκτά εμβληματική σημασία για τους Γάλλους, για λόγους που υπερβαίνουν κατά πολύ το εμπορικό σκέλος της υπόθεσης.
Η γαλλική πλευρά, όπως αναμενόταν, φέρεται να έχει θέσει θέμα ευρωπαϊκής αλληλεγγύης προς κάθε πλευρά, της ελληνικής συμπεριλαμβανομένης, ξεκαθαρίζοντας ότι σε τέτοιες καταστάσεις δεν μπορεί παρά μια εμπλεκόμενη χώρα να μετράει τους φίλους της στην πράξη, όχι στα λόγια.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, η γαλλική πλευρά φέρεται να έχει καταθέσει καλύτερη πρόταση της υφιστάμενης μέχρι πρότινος, οι λεπτομέρειες της οποίας δεν έχουν γίνει γνωστές. Μένει να αποδειχθεί εάν η Αθήνα που δηλώνει πως χειρίζεται τα θέματα κατά προτεραιότητα “γεωπολιτικά”, θα ζητήσει μια πιο ουσιαστική αποτύπωση συμφώνου αμυντικής συνδρομής, από αυτή που είχε συζητηθεί στο παρελθόν με τη γαλλική κυβέρνηση.
Διότι η υπόθεση έχει φύγει από το αμιγώς οικονομικό – εμπορικό επίπεδο πλέον και για τις δύο πλευρές, κάτι που νομιμοποιεί απολύτως την συμπερίληψη σχετικών προβλέψεων σε μια δυνητική συμφωνία. Δηλαδή, το ενδεχόμενο επικράτησης της γαλλικής πρότασης στον ελληνικό διαγωνισμό θα έχει πολύ μεγαλύτερη αξία από αυτή που θα είχε εάν η διαδικασία είχε ολοκληρωθεί προ της AUKUS.
Σε κάθε περίπτωση, στο πίσω μέρος του μυαλού όσων θα χειριστούν την υπόθεση στην “τερματική¨της φάση, θα πρέπει να βρίσκεται η ανάγκη κάλυψης των κατεπειγόντων επιχειρησιακών προβλημάτων του Πολεμικού Ναυτικού. Και αυτό αφορά ασφαλώς και τη διαπραγμάτευση με τις ΗΠΑ για τη διμερή αμυντική συμφωνία πενταετούς διάρκειας (MDCA).
Στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης αυτής μπορούν να εξασφαλιστούν μονάδες επιφανείας οι οποίες να επιτρέψουν ένα αρχικό αλλά ουσιαστικό “restart” για τον Κλάδο, σε συνδυασμό με τη νέα φρεγάτα, μετά από μια 15ετία παραμέλησης. Το οποίο φυσικά δεν θα πρέπει να εξαντληθεί εκεί, διότι η επανεμφάνιση των αδιεξόδων θα είναι απλά θέμα χρόνου.
Φυσικά, το DP επιμένει στη θέση του ότι άλλο είναι το πρόγραμμα των φρεγατών και οι συνομιλίες με τους ενδιαφερόμενους προμηθευτές και άλλο η διμερής αμυντική συμφωνία με τις ΗΠΑ. Καθώς επίσης επαναλαμβάνει και την έκκληση να επανεξεταστεί η σκοπιμότητα της δαπάνης μισού δισ. ευρώ για την αναβάθμιση των φρεγατών MEKO σε βάρος του ενδεχομένου νέων ναυπηγήσεων. Άλλοι είναι βέβαια υπεύθυνοι, εκτός από πιο ειδκοί.
Το μέγα ζητούμενο μιας “γεωπολιτικής προσέγγισης” είναι το να αξιοποιούνται οι παγκόσμιες γεωπολιτικές ισορροπίες κατά τρόπον που θα προκύπτει και μετρήσιμο – χειροπιαστό όφελος για την ελληνική αποτρεπτική ισχύ…
Από: defence-point.gr
Στις τελευταίες εξελίξεις, όπως πληροφορείται το DP, πρόθεση του υπουργείου Εθνικής Άμυνας είναι να φέρει στη Βουλή το πρόγραμμα για την αναβάθμιση των F-16 Block 50 στη Βουλή στις 4 Οκτωβρίου. Ωστόσο, επειδή πολλά έχουν δει τα μάτια μας, καλό θα ήταν να τηρήσουμε για μια ακόμη φορά στάση αναμονής.
Επίσης, θα πρέπει να σημειωθεί, ότι το να βρεθεί το θέμα ενώπιον της αρμόδιας Επιτροπής, δε συνεπάγεται αυτομάτως και την έγκρισή του. Για λόγους αντιπολιτευτικής τακτικής και όχι μόνο, είναι πιθανό να σημειωθεί προσπάθεια πρόκλησης εντάσεων με στόχο τη δημιουργία εντυπώσεων. Την ίδια στιγμή, τα δημοσιεύματα που αφορούν υποτίθεται παρασκήνιο που συνδέεται και με αυτό το πρόγραμμα δίνουν και παίρνουν.
Αλγεινή εντύπωση προκαλεί το θράσος με το οποίο, φερόμενοι ως αφανείς πρωταγωνιστές του σκηνικού που έχει στηθεί, εμμένουν στη συντήρηση μιας διένεξης με προσωπικό και ιδιοτελή χαρακτήρα, αντί να επιδιώκεται η αποκλιμάκωση, καθότι στο συγκεκριμένο πρόγραμμα ουδεμία ένσταση υφίσταται επί της ουσίας, δηλαδή από την οπτική γωνία της επιχειρησιακής αναγκαιότητας.
ΚΑΤΙ ΤΡΕΧΕΙ ΜΕ ΤΙΣ ΦΡΕΓΑΤΕΣ
Δεύτερη ενδιαφέρουσα εξέλιξη αφορά το πρόγραμμα των φρεγατών. Πληροφορίες αναφέρουν ότι η οικονομική δυσκολία έχει οδηγήσει τους αρμόδιους να εξετάζουν σενάρια τα οποία περιλαμβάνουν τη μείωση του αριθμού των φρεγατών που θα παραγγελθούν.
Το ένα σενάριο θέλει παραγγελία τριών φρεγατών και το άλλο δύο, με τη συμπερίληψη “δικαιώματος προαίρεσης” (option) για την προμήθεια άλλης μία ή δύο φρεγατών. Δηλαδή, την σε ορισμένο χρονικό διάστημα (σ.σ. συνήθως δεν ξεπερνά τα δύο έτη) ενεργοποίηση της option, για την απόκτηση και των υπολοίπων φρεγατών στην ίδια – “κλειδωμένη” τιμή.
Επιπρόσθετα, ενδιαφέρον έχει να διαπιστωθεί το που θα οδηγήσει η “γεωπολιτική καραμπόλα” ως αποτέλεσμα της συμφωνίας AUKUS, δηλαδή ΗΠΑ και Βρετανίας με την Αυστραλία. Υπενθυμίζεται, ότι η συμφωνία αφαίρεσε από τους Γάλλους το χρυσοφόρο συμβόλαιο πολλών δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ για τα νέα υποβρύχια του βασιλικού αυστραλιανού Ναυτικού (RAN: Royal Australian Navy).
Η εξέλιξη αυτή είχε προδιαγραφεί από το DP με ανάλυση που είχε δημοσιεύσει ενώ ακόμα βρίσκονταν σε εξέλιξη οι δηλώσεις των τριών ηγετών για την AUKUS. Το ελληνικό πρόγραμμα αποκτά εμβληματική σημασία για τους Γάλλους, για λόγους που υπερβαίνουν κατά πολύ το εμπορικό σκέλος της υπόθεσης.
Η γαλλική πλευρά, όπως αναμενόταν, φέρεται να έχει θέσει θέμα ευρωπαϊκής αλληλεγγύης προς κάθε πλευρά, της ελληνικής συμπεριλαμβανομένης, ξεκαθαρίζοντας ότι σε τέτοιες καταστάσεις δεν μπορεί παρά μια εμπλεκόμενη χώρα να μετράει τους φίλους της στην πράξη, όχι στα λόγια.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, η γαλλική πλευρά φέρεται να έχει καταθέσει καλύτερη πρόταση της υφιστάμενης μέχρι πρότινος, οι λεπτομέρειες της οποίας δεν έχουν γίνει γνωστές. Μένει να αποδειχθεί εάν η Αθήνα που δηλώνει πως χειρίζεται τα θέματα κατά προτεραιότητα “γεωπολιτικά”, θα ζητήσει μια πιο ουσιαστική αποτύπωση συμφώνου αμυντικής συνδρομής, από αυτή που είχε συζητηθεί στο παρελθόν με τη γαλλική κυβέρνηση.
Διότι η υπόθεση έχει φύγει από το αμιγώς οικονομικό – εμπορικό επίπεδο πλέον και για τις δύο πλευρές, κάτι που νομιμοποιεί απολύτως την συμπερίληψη σχετικών προβλέψεων σε μια δυνητική συμφωνία. Δηλαδή, το ενδεχόμενο επικράτησης της γαλλικής πρότασης στον ελληνικό διαγωνισμό θα έχει πολύ μεγαλύτερη αξία από αυτή που θα είχε εάν η διαδικασία είχε ολοκληρωθεί προ της AUKUS.
Σε κάθε περίπτωση, στο πίσω μέρος του μυαλού όσων θα χειριστούν την υπόθεση στην “τερματική¨της φάση, θα πρέπει να βρίσκεται η ανάγκη κάλυψης των κατεπειγόντων επιχειρησιακών προβλημάτων του Πολεμικού Ναυτικού. Και αυτό αφορά ασφαλώς και τη διαπραγμάτευση με τις ΗΠΑ για τη διμερή αμυντική συμφωνία πενταετούς διάρκειας (MDCA).
Στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης αυτής μπορούν να εξασφαλιστούν μονάδες επιφανείας οι οποίες να επιτρέψουν ένα αρχικό αλλά ουσιαστικό “restart” για τον Κλάδο, σε συνδυασμό με τη νέα φρεγάτα, μετά από μια 15ετία παραμέλησης. Το οποίο φυσικά δεν θα πρέπει να εξαντληθεί εκεί, διότι η επανεμφάνιση των αδιεξόδων θα είναι απλά θέμα χρόνου.
Φυσικά, το DP επιμένει στη θέση του ότι άλλο είναι το πρόγραμμα των φρεγατών και οι συνομιλίες με τους ενδιαφερόμενους προμηθευτές και άλλο η διμερής αμυντική συμφωνία με τις ΗΠΑ. Καθώς επίσης επαναλαμβάνει και την έκκληση να επανεξεταστεί η σκοπιμότητα της δαπάνης μισού δισ. ευρώ για την αναβάθμιση των φρεγατών MEKO σε βάρος του ενδεχομένου νέων ναυπηγήσεων. Άλλοι είναι βέβαια υπεύθυνοι, εκτός από πιο ειδκοί.
Το μέγα ζητούμενο μιας “γεωπολιτικής προσέγγισης” είναι το να αξιοποιούνται οι παγκόσμιες γεωπολιτικές ισορροπίες κατά τρόπον που θα προκύπτει και μετρήσιμο – χειροπιαστό όφελος για την ελληνική αποτρεπτική ισχύ…