Μια άλλη αξιοσημείωτη αλλά λιγότερο γνωστή αποτυχημένη προσφορά τη δεκαετία του 2000 ήταν η προμήθεια της Αλγερινής Πολεμικής Αεροπορίας, η οποία απέσυρε τα MiG-23 που είχε αποκτήσει στα χρόνια της φθίνουσας περιόδου του Ψυχρού Πολέμου και εξέταζε επιλογές για αντικατάσταση. Ο νόμος της Αλγερίας όριζε ότι όλα τα νέα αεροσκάφη πρέπει να δοκιμάζονται στην ίδια τη χώρα και τα Rafales από τη Γαλλία εστάλησαν για αξιολόγηση, γράφει το militarywatchmagazine.com.
Η Αλγερινή Πολεμική Αεροπορία, όπως και όλοι οι άλλοι πιθανοί πελάτες της Rafale τότε, απέρριψε το γαλλικό μαχητικό για διάφορους λόγους. Ενώ οι περισσότερες συμφωνίες Rafale ματαιώθηκαν από άλλα ελαφριά ή μεσαίου βάρους αεροσκάφη όπως το F-16, η Αλγερία απέρριψε το μαχητικό υπέρ ενός πολύ βαρύτερου και υψηλότερης τεχνολογίας αεροσκάφους, όπως η Νότια Κορέα και η Σιγκαπούρη. Η επιλογή του ήταν το άμεσο ανάλογο του F-15 που παρήγαγε η Ρωσία, το Su-30, το οποίο θεωρήθηκε με πολλούς τρόπους ακόμη πιο ικανό από τον Αμερικανό ανταγωνιστή του. Τα οφέλη από την επιλογή του Su-30 έναντι του Rafale ήταν σημαντικά και η επιλογή της Αλγερίας θα μπορούσε κάλλιστα να είχε προβλεφθεί.
Ένας από τους κύριους λόγους για την επιλογή του Su-30 ήταν η πολύ ευρύτερη περιοχή που μπορούσε να καλύψει, καθώς ενώ το Rafale έχει σχετικά μεγάλο εύρος για έναν ελαφρύ μαχητικό, ήταν ακόμη πολύ μικρότερο από τα βαρέων βαρών όπως το Su-30 ή το F-15 , το οποίο ήταν ένα μεγάλο μειονέκτημα λαμβάνοντας υπόψη την τεράστια έκταση της επικράτειας της Αλγερίας. Ως η μεγαλύτερη χώρα στην Αφρική από το 2011, η περιοχή που έπρεπε να καλύψει η αεροπορική της δύναμη ήταν περίπου ισοδύναμη με τις περιοχές της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ισπανίας, της Ιταλίας, του Βελγίου, της Ελβετίας και της Ελλάδας μαζί.
Το Su-30 δεν μπορούσε μόνο να πετάξει πολύ πιο μακριά και με πολύ μεγαλύτερο όπλο όπλων, αλλά η επίγνωση της κατάστασής του ήταν επίσης πολύ μεγαλύτερη με τα N011M BARS του να είναι περίπου διπλάσια από το RBE2 του Rafale και τα δύο τεχνολογικά να έχουν παρόμοιο επίπεδο πολυπλοκότητας. Οι σχετικά αδύναμοι κινητήρες M88 της Rafale - οι πιο αδύναμοι για κάθε μαχητικό στην παγκόσμια παραγωγή εκείνη τη στιγμή - περιόρισαν επίσης την ταχύτητα και το υψόμετρο λειτουργίας του, επιτρέποντας στο Su-30 να ανταποκρίνεται πιο γρήγορα σε απειλές.
Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας υπέρ του Su-30 ήταν ότι η Αλγερία είχε μακρά ιστορία λειτουργίας ρωσικών μαχητικών αεροσκαφών και το μαχητικό θα ήταν συμβατό με άλλο εξοπλισμό στο απόθεμα της χώρας. Με τις πρωταρχικές απειλές για την ασφάλεια της χώρας να προέρχονται από χώρες της Δύσης και συμμάχους τους - μια αντίληψη που αυξήθηκε μόνο μετά από μια επιθετική εκστρατεία υπό τη γαλλική ηγεσία εναντίον της γειτονικής Λιβύης - η απόκτηση όπλων από μια αξιόπιστη μη δυτική πηγή ήταν κατά πολλούς πλεονεκτική. Η Γαλλία είχε δώσει πολλές φορές στο παρελθόν λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με τις προδιαγραφές και τις αδυναμίες των μαχητικών αεροσκαφών και των αεροπορικών όπλων της στους δυτικούς συμμάχους της - κυρίως στις ΗΠΑ και τη Βρετανία κατά τη διάρκεια του πολέμου του Κόλπου του 1991 και στη Βρετανία κατά τη διάρκεια του πολέμου των Φώκλαντ.
Το μόνο ισχυρό σημείο πώλησης του Rafale ήταν ότι, ως ελαφρύ αεροσκάφος, ήταν πολύ φθηνότερο στη λειτουργία του από το Su-30, καθώς απαιτούσε λιγότερη συντήρηση και καύσιμο. Ωστόσο, αυτό αντισταθμίστηκε εν μέρει από το πολύ χαμηλότερο κόστος απόκτησης του Su-30, καθώς παρά το μεγαλύτερο βάρος του, η πολύ χαμηλότερη απόδοση του γαλλικού αμυντικού τομέα σε σύγκριση με μεγάλους παραγωγούς όπως οι ΗΠΑ και η Ρωσία, καθώς και η πολύ μεγαλύτερη κλίμακα στο οποίο παρήχθη το Su-30, το έκανε πολύ φθηνότερο στην αγορά του.
Η παραλλαγή Su-30 που απέκτησε η Αλγερία βασίστηκε στο Su-30MKI που αναπτύχθηκε για την Ινδία και ήταν το πιο ικανό ρωσικό μαχητικό που κυκλοφόρησε για εξαγωγή εκείνη την εποχή, ο οποίος βασίστηκε στις προηγμένες δυνατότητες του κορυφαίου μαχητικού της Σοβιετικής Ένωσης, του Su-27 Flanker - αεροσκάφος από το οποίο προήλθε άμεσα και το οποίο θεωρήθηκε ακόμη πιο ικανό από το F-15. Το Su-30MKA παρείχε στην Αλγερία τα πιο ικανά μαχητικά στην Αφρική ή τον αραβικό κόσμο με σημαντική διαφορά και εξασφάλισε ότι μια δυτική επίθεση στη χώρα όπως στη Λιβύη δε θα ήταν βιώσιμη. Το μαχητικό καυχιέται για μια σειρά προηγμένων εξοπλισμών, συμπεριλαμβανομένων πυραύλων των Kh-31 για την καταστολή των εχθρικών αμυντικών άμυνας και για τη ναυτιλία - που ήταν πολύ πιο ικανοί από οποιοδήποτε ευρωπαϊκό ισοδύναμο.
Τα μαχητικά είχαν επίσης βεληνεκές δέσμευσης από αέρα σε αέρα έως και 130 χιλιόμετρα, ενώ το Rafale, χρησιμοποιώντας τον πολύ περιορισμένο πύραυλο MICA, μπορούσε να εμπλέξει στόχους μόνο 80 χιλιόμετρα μακριά. Το μέγεθος του αλγερινού στόλου Su-30 είναι λίγο κάτω από 60 μαχητικά και αναμένεται να φτάσει τα 70 μέχρι το 2024 με νέες παρτίδες του Su-30MKA που φέρονται να έχουν σημαντικά πλεονεκτήματα απόδοσης σε σχέση με τα πρωτότυπα. Η τοποθέτηση του Su-30 σε μεγάλους αριθμούς αύξησε εκθετικά τις δυνατότητες της Πολεμικής Αεροπορίας της Αλγερίας και ήταν το κλειδί για την ανάδειξή της ως η πιο ικανή στην αφρικανική ήπειρο.
Το Rafale δεν θα είχε υπογράψει συμβάσεις εξαγωγής μέχρι τον Νοέμβριο του 2014, οπότε είχε βελτιωθεί σημαντικά με την ενσωμάτωση του πρώτου ραντάρ AESA, το οποίο έκλεισε σε μεγάλο βαθμό το κενό στην επίγνωση της κατάστασης με το Su-30. Το μαχητικό θα αρχίσει επίσης να ενσωματώνει πύραυλους μεγάλου βεληνεκούς Meteor από το 2021, γεγονός που έφερε επανάσταση στην απόδοση του μεγάλου βεληνεκούς, αν και λόγω του σημαντικού κόστους αυτών των αναβαθμίσεων δεν αναμένεται να εφαρμοστούν γρήγορα στο γαλλικό στόλο.
Νέα αεροηλεκτρονικά και αισθητήρες βοήθησαν να αντισταθμιστούν οι επιδόσεις πτήσης του Rafale κάτω από το μέσο όρο και έκαναν το αεροσκάφος πιο ελκυστικό για εξαγωγή με την Αίγυπτο, το Κατάρ και την Ινδία να κάνουν όλες τις αγορές τους, αν και έχουν αυξήσει δραστικά το κόστος του μαχητικού που σημαίνει ότι το αεροσκάφος είναι απίθανο να κερδίσει τυχόν μεγάλες συμβάσεις.
Η Ινδία, από τη μία, ακύρωσε το σχέδιο αγοράς 126 μαχητικών και μείωσε την παραγγελία της σε μόλις 36, ενώ επενδύει σημαντικά στην απόκτηση περισσότερων μαχητικών Su-30MKI και MiG-29 από τη Ρωσία, ενώ άλλα μέρη που έχουν δείξει ενδιαφέρον για το Rafale έχουν επιδιώξει την απόκτηση μεταχειρισμένων αεροσκαφών με πολύ μειωμένο κόστος. Μετά την απόρριψη της Αλγερίας για το Rafale, το γειτονικό Μαρόκο επίσης απέρριψε το μαχητικό υπέρ του αμερικανικού F-16 Fighting Falcon-το οποίο όπως και το Su-30MKA θεωρήθηκε ευρέως οικονομικότερο από το γαλλικό μαχητικό.