Η επίρριψη ευθυνών που έχει ξεκινήσει όχι μόνο στις ΗΠΑ και στο ΝΑΤΟ αλλά και διεθνώς, είναι για το ποιος έχασε στο Αφγανιστάν. Κι ενώ οι βασικοί υπεύθυνοι θεωρούνται ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Τζο Μπάιντεν, ο ένας γιατί συνδιαλέχθηκε με τους Ταλιμπάν και συμφώνησε ερήμην της Αφγανικής κυβέρνησης που οι ΗΠΑ είχαν εγκαθιδρύσει (με διεφθαρμένους συνεργάτες τους) και ο άλλος γιατί προχώρησε στην εκκένωση βασισμένος σε εσφαλμένες εκτιμήσεις και χωρίς στρατηγικό σχέδιο απομάκρυνσης και εκκένωσης, εν τούτοις για τον «μακρύτερο πόλεμο της Αμερικής», και την σταδιακή διεύρυνση των πολιτικών σκοπών ευθύνη έχουν όλοι οι προηγούμενοι πρόεδροι.
Του Στέλιου Φενέκου
υποναυάρχου ε.α. - προέδρου Κοινωνίας Αξιών
Από το «παραδώστε τον Οσάμα Μπιν Λάντνεν, στους βομβαρδισμούς στις σπηλιές, στην αποστολή ειδικών δυνάμεων για την σύλληψή του (Μπους - σημειωτέον ότι ο Οσάμα Μπιν Λάντεν σκοτώθηκε επί Ομπάμα, σε κρησφύγετο στο Πακιστάν), που κατέληξαν στην ανεδαφική επιδίωξη της δημιουργίας ενός κράτους με δυτικά πρότυπα διακυβέρνησης.
Αλήθεια, με την μακραίωνη κουλτούρα του Αφγανιστάν, τις φυλετικές ιδιαιτερότητες και τις δομές της κοινωνίας καθώς και τους εδαφικούς και οικονομικούς περιορισμούς τι αξιόπιστη στρατηγική είχαν; Πόσο μάλλον όταν προωθούσαν διεφθαρμένες ηγεσίες που δεν έχαιραν της εμπιστοσύνης του μεγαλύτερου τμήματος του αφγανικού λαού και είχαν αφήσει εν πολλοίς τους Ταλιμπάν να ελέγχουν μεγάλα τμήματα της ορεινής χώρας κυρίως στο Νότιο τμήμα της;
Όλα αυτά είχαν εγκαίρως επισημανθεί από πολλές Νατοϊκές χώρες στις συσκέψεις κορυφής στο ΝΑΤΟ αλλά οι ΗΠΑ θεωρούσαν ότι η στρατιωτική τους ισχύς (έφθασαν επί Ομπάμα να έχουν 100.000 στρατιώτες στο Αφγανιστάν) και η συναίνεση από το ΝΑΤΟ (πολλές χώρες συναινούσαν επιφανειακά) ήταν αρκετά και δεν άφησαν τους ρεαλιστές να κυριαρχήσουν στις αποφάσεις, αφού υπήρξε σταδιακή διολίσθηση (με ωραιοποίηση των αναφορών) σε ανεδαφικές επιδιώξεις.
Ο ΤΡΑΜΠ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ
1. Η κυβέρνηση Τραμπ στις 29 Φεβρουαρίου 2020 διαπραγματεύτηκε μια συμφωνία αποχώρησης με τους Ταλιμπάν που απέκλεισε την αφγανική κυβέρνηση , απελευθέρωσε 5.000 φυλακισμένους Ταλιμπάν στρατιώτες και όρισε συγκεκριμένη ημερομηνία την 1η Μαΐου 2021, για την τελική αποχώρηση. Όμως δεν δημοσιεύθηκαν δύο διαβαθμισμένα παραρτήματα που έθεταν τις προϋποθέσεις για την αποχώρηση των ΗΠΑ. «Η απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων εξαρτάται από την δράση των Ταλιμπάν εναντίον της Αλ Κάιντα και άλλων τρομοκρατών που θα μπορούσαν να μας απειλήσουν», δήλωσε ο Τραμπ σε ομιλία του.
• Η κυβέρνηση Τραμπ τήρησε την συμφωνία, μειώνοντας τα στρατεύματα των ΗΠΑ από περίπου 13.000 σε 2.500 , παρόλο που το Υπουργείο Άμυνας ανέφερε επανειλημμένα ότι οι Ταλιμπάν συνεργάζονταν με την Αλ Κάϊντα και οι Ταλιμπάν συνέχισαν να επιτίθενται στις αφγανικές κυβερνητικές δυνάμεις και καλωσόρισαν τους αναγνωρισμένους ως τρομοκράτες της Αλ Κάϊντα στην ηγεσία των Ταλιμπάν.
• Το σύμφωνο περιελάμβανε επίσης την απελευθέρωση 5.000 Ταλιμπάν μαχητών που κρατούνταν αιχμάλωτοι από την κυβέρνηση του Αφγανιστάν, χωρίς η κυβέρνηση αυτή να είναι μέρος της συμφωνίας. Την 1 Μαρτίου 2020 ο Αφγανός πρόεδρος Άσραφ Γκανί διαφώνησε στην διάταξη αυτή της συμφωνίας δηλώνοντας: «Η απελευθέρωση των φυλακισμένων των Ταλιμπάν δεν είναι στην εξουσία της Αμερικής αλλά στην εξουσία της αφγανικής κυβέρνησης και δεν έχουμε καμία δέσμευση για την απελευθέρωση 5.000 κρατουμένων».
• Την 4 Μαρτίου 2020 Αμερικανός αρχηγός του μικτού Επιτελείου των Ε.Δ. , στρατηγός Μαρκ Μίλεϊ, λέει στην Επιτροπή της Γερουσίας ότι οι Ταλιμπάν δεσμεύτηκαν στα απόρρητα έγγραφα ότι δεν θα επιτεθούν στα αμερικανικά στρατεύματα και τις δυνάμεις του συνασπισμού και ότι δεν θα πραγματοποιήσουν «επιθέσεις υψηλού προφίλ», συμπεριλαμβανομένων των 34 επαρχιακών πρωτευουσών στο Αφγανιστάν. " Δηλαδή οι ΗΠΑ είχαν αποδεχθεί ότι σε οι Ταλιμπάν θα συνέχιζαν τις δράσεις τους για τον έλεγχο του Αφγανιστάν, ελεγχόμενα σε όλο το υπόλοιπο Αφγανιστάν.
• Ακόμη χειρότερα και παρά τη συμφωνία, οι Ταλιμπάν επιτέθηκαν στις Αφγανικές δυνάμεις στην επαρχία Χελμάντ και οι ΗΠΑ απάντησαν με αεροπορική επίθεση.
• Την 10 Μαρτίου 2020 και υπό την πίεση των ΗΠΑ, ο Γκανί διατάζει την απελευθέρωση 1.500 αιχμαλώτων Ταλιμπάν, με ρυθμό 100 απελευθερώσεις την ημέρα.
• Στην δημοσίευση της τριμηνιαίας έκθεσής του για το Αφγανιστάν, το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ (19 Μαΐου 2020) αναφέρει ότι οι ΗΠΑ μείωσαν τα στρατεύματα στο Αφγανιστάν κατά 4.000 περίπου, παρόλο που «οι Ταλιμπάν κλιμάκωσαν πολύ περισσότερο τη βία με επιθέσεις για τον έλεγχο περιοχών μετά την υπογραφή της συμφωνίας».
• Σύμφωνα με την έκθεση, (η οποία κάλυπτε τη δραστηριότητα από την 1η Ιανουαρίου 2020, έως τις 31 Μαρτίου 2020), το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ ανέφερε ότι οι Ταλιμπάν πρέπει να μειώσουν τη βία ως απαραίτητη προϋπόθεση για τη συνεχιζόμενη μείωση των δυνάμεων των ΗΠΑ και ότι τα υπόλοιπα υψηλά επίπεδα βίας θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο τη συμφωνία ΗΠΑ-Ταλιμπάν»,. Παρ΄ όλες αυτές τις προειδοποιήσεις, οι ΗΠΑ συνέχισαν να μειώνουν τις δυνάμεις τους στο Αφγανιστάν από περίπου 13.000 σε 8.000».
• Στην επόμενη έκθεσή του (18 Αυγούστου 2020) το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ (καλύπτοντας τις δραστηριότητες στο Αφγανιστάν από την 1η Απριλίου 2020, έως τις 30 Ιουνίου 2020) αναφέρει: «Οι Ταλιμπάν δεν φαίνεται να τηρούν τη δέσμευσή τους να αποστασιοποιηθούν από τις τρομοκρατικές οργανώσεις στο Αφγανιστάν, συνεχίζοντας να υποστηρίζουν την Αλ Κάϊντα και πραγματοποιώντας κοινές επιθέσεις με μέλη της Αλ Κάϊντα εναντίον των Αφγανικών δυνάμεων εθνικής άμυνας και ασφάλειας ».
• Την 3 Σεπτεμβρίου 2020, η Αφγανική κυβέρνηση απελευθέρωσε τους τελευταίους 400 φυλακισμένους Ταλιμπάν, εφαρμόζοντας τελικά και παρά τις αντιρρήσεις την συμφωνία ΗΠΑ-Ταλιμπάν, ανοίγοντας ταυτόχρονα κανάλι για έναρξη ενδοαφγανικών ειρηνευτικών συνομιλιών, όπως άλλωστε προέβλεπε και η συμφωνία ΗΠΑ-Ταλιμπάν για την έναρξη των πρώτων ειρηνευτικών συνομιλιών στις 10 Μαρτίου. Μετά από 7 μήνες καθυστέρηση , την 12 Σεπτεμβρίου 2020, οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι του Αφγανιστάν και οι εκπρόσωποι των Ταλιμπάν συναντήθηκαν στο Κατάρ για ειρηνευτικές συνομιλίες.
• Όμως όλο αυτό το διάστημα οι Ταλιμπάν εκμεταλλεύθηκαν τον χρόνο και την αβεβαιότητα και συνέχισαν την προώθησή τους στις επαρχίες του Αφγανιστάν, επιτιθέμενοι στις απρόθυμες να αντισταθούν σθεναρά κυβερνητικές δυνάμεις. Την 16 Σεπτεμβρίου 2020 και ενώ ήταν σε εξέλιξη οι ειρηνευτικές συζητήσεις στο Κατάρ, οι Ταλιμπάν συνέχισαν τις επιθέσεις σε κυβερνητικές δυνάμεις και σκότωσαν και τραυμάτισαν δεκάδες ανθρώπους προωθούμενοι βόρεια.
• Μερικές ημέρες μετά (18 Σεπτεμβρίου 2020) ο Τραμπ εθελοτυφλώντας και υποβαθμίζοντας δημόσια την κατάσταση αυτή δήλωνε σε συνέντευξη Τύπου: «Έχουμε πολύ καλή σχέση με τους Ταλιμπάν. Είναι πολύ σκληροί, είναι πολύ έξυπνοι με κοφτερά μυαλά. Όμως έχουν περάσει 19 χρόνια, και ακόμη και αυτοί έχουν κουραστεί να πολεμούν, για να είμαστε δίκαιοι ».
• Την 16η Νοεμβρίου 2020, οι Ρεπουμπλικάνοι του Κογκρέσου διά του γερουσιαστή Μάρκο Ρούμπιο, προειδοποιούν για το επερχόμενο, ότι δηλαδή τι αποκαλεί «μια νέα Saigon εξελίσσεται στο Αφγανιστάν». Ο επικεφαλής της πλειοψηφίας της Γερουσίας Μιτς ΜακΚόνελ δήλωνε επίσης: «Η ταχεία απόσυρση των αμερικανικών δυνάμεων από το Αφγανιστάν θα πλήξει τους συμμάχους μας και θα ευχαριστήσει τους ανθρώπους που είναι εναντίον των ΗΠΑ και θέλουν να μας βλάψουν».
• Όμως παρ΄ όλες αυτές τις επίσημες και σοβαρές προειδοποιήσεις για το προφανές, την 17η Νοεμβρίου 2020 ο υπουργός Άμυνας Κρίστοφερ Μίλερ ανακοίνωσε επίσημα ότι οι ΗΠΑ θα μειώσουν τις αμερικανικές δυνάμεις στο Αφγανιστάν σε 2.500 έως τις 15 Ιανουαρίου 2021.
• Την ίδια ημέρα, το γραφείο του Υπουργείου Άμυνας δημοσίευσε την έκθεσή του για το τρίμηνο που έληξε στις 30 Σεπτεμβρίου 2020, σύμφωνα με την οποία οι ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις μεταξύ της Αφγανικής κυβέρνησης και των εκπροσώπων των Ταλιμπάν είχαν σταματήσει και ότι: "Ταυτόχρονα, οι Ταλιμπάν αύξησαν τις επιθέσεις τους εναντίον των αφγανικών δυνάμεων, οδηγώντας σε" ανησυχητικά υψηλά "επίπεδα βίας που θα μπορούσαν να απειλήσουν την ειρηνευτική συμφωνία".
• Την 2α Δεκεμβρίου 2020, και μετά από πολλές ανακοινώσεις για επανέναρξη των ειρηνευτικών συνομιλιών που ακυρώθηκαν, οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης του Αφγανιστάν και των Ταλιμπάν συμφώνησαν στο πλαίσιο για τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις.
• ΟΜΩΣ, το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ ανέφερε επίσημα στην νέα του έκθεση ότι: «Ταυτόχρονα, οι Ταλιμπάν συνεχίζουν την στρατηγική «Συνομιλώ ενώ μάχομαι», επεκτεινόμενοι, καταλαμβάνοντας συνεχώς περιοχές και αυξάνοντας τη βία σε ολόκληρη τη χώρα, για να αυξήσουν τον μοχλό τους με την αφγανική κυβέρνηση στις διαπραγματεύσεις». Προειδοποιούσε επίσης ότι οι Ταλιμπάν παραβίαζαν κατάφωρα την συμφωνία αποχώρησης με τις ΗΠΑ: «Αυτή η απόσυρση εξαρτάται από το αν οι Ταλιμπάν θα τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους βάσει της συμφωνίας, οι οποίες περιλαμβάνουν την απαγόρευση των τρομοκρατών να χρησιμοποιήσουν αφγανικό έδαφος για να απειλήσουν τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους» και ότι: «…μέλη της Αλ Κάιντα ενσωματώθηκαν στην ηγεσία και τη διοικητική δομή των Ταλιμπάν».
• Την 15η Ιανουαρίου 2021 ο τότε Υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Μίλλερ δήλωσε ότι: «Σήμερα, τα επίπεδα των αμερικανικών δυνάμεων στο Αφγανιστάν έχουν φτάσει τα 2.500…στα χαμηλότερα επίπεδα από το 2001».
• Την ίδια στιγμή ο πρώτος αντιπρόεδρος του Αφγανιστάν Σάλεχ δήλωσε στο BBC ότι η κυβέρνηση Τραμπ έκανε πάρα πολλές παραχωρήσεις στους Ταλιμπάν. «Λέω στις ΗΠΑ ως φίλος και σύμμαχος, ότι η εμπιστοσύνη στους Ταλιμπάν χωρίς την εφαρμογή κάποιου μηχανισμού ελέγχου της συμφωνίας θα είναι ένα μοιραίο λάθος», προσθέτοντας ότι οι ηγέτες του Αφγανιστάν προειδοποίησαν τις ΗΠΑ ότι «η βία θα αυξηθεί από την στιγμή που συμφώνησαν στην απελευθέρωση των 5.000 Ταλιμπάν κρατούμενων, και όντως η βία αυξήθηκε».
ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΗΛΘΕ Ο ΜΠΑΪΝΤΕΝ - ΠΟΥ ΩΣ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΟΜΠΑΜΑ ΗΤΑΝ ΑΝΤΙΘΕΤΟΣ ΣΤΗΝ ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ ΣΚΟΠΩΝ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΣΤΟ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ
2. Ο Μπάιντεν καθυστέρησε την ημερομηνία αποχώρησης της 1ης Μαΐου που είχε κληρονομήσει και προώθησε ένα σχέδιο αποχώρησης έως τις 31 Αυγούστου, παρά τα προφανή σημάδια ότι οι Ταλιμπάν δεν συμμορφώνονταν με τη συμφωνία και είχαν δηλωμένο στόχο να δημιουργήσουν μια «ισλαμική κυβέρνηση» στο Αφγανιστάν μετά την αποχώρηση των ΗΠΑ, ακόμα κι αν αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να «συνεχίσουν τον πόλεμό για να πετύχουν τον στόχο μας».
Ο Μπάιντεν αντιμετωπίζοντας την πραγματικότητα, τελικά παραδέχθηκε στους Αμερικανούς ότι η κατάληψη του Αφγανιστάν από τους Ταλιμπάν δεν ήταν «αναπόφευκτη» αν και αρχικά υποστήριζε ότι η κυβέρνηση του Αφγανιστάν (ναι αυτή με τα παλάτια που διέφυγε πρώτη-πρώτη με ελικόπτερο γεμάτο σάκους με δολάρια) και ότι ο Αφγανικός στρατός των 300.000 ήταν ισχυρός και εκπαιδευμένος όπως όλοι οι δυτικοί στρατοί. Είχε αρνηθεί μετ΄επιτάσεως ότι οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες εκτιμούσαν ότι η Αφγανική κυβέρνηση πιθανόν να καταρρεύσει. Αλλά η κατάρρευση έγινε και μάλιστα εξαιρετικά γρήγορα.
3. ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ MAIKE TYSON ΚΑΙ ΤΙ ΜΕΛΛΕΙ ΓΕΝΕΣΘΑΙ
Θα το ονόμαζα το σύνδρομο του MIKE TYSON: Εθελοτυφλείς, αγνοείς την πραγματικότητα, προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου ότι όλα πάνε καλά, δεν σχεδιάζεις και δεν προετοιμάζεσαι για το χειρότερο, μέχρι που τρως μία γροθιά στο πρόσωπο αλά Mike Tyson και συνειδητοποιείς δυσάρεστα την αλήθεια.
Τώρα, μετά την γροθιά, τρέχουν όλοι να προλάβουν την 31 Αυγούστου, γιατί φοβούνται ότι εάν οι Ταλιμπάν υλοποιήσουν την απειλή τους και επιτεθούν (εάν δεν έχουν φύγει μέχρι τότε), είτε γίνει τρομοκρατική προβοκατόρικη ενέργεια κατά των δυτικών στην Καμπούλ και κυρίως στο αεροδρόμιο, τότε θα αναγκαστούν να αμυνθούν και να εμπλακούν σε εχθροπραξίες, πράγμα που εγκυμονεί κινδύνους διεύρυνσης της πολεμικής αντιπαράθεσης, εγκλωβισμό, με κίνδυνο ακόμη και για εμφυλιοπολεμικές συγκρούσεις μεγάλης κλίμακας στο Αφγανιστάν, και τότε οι Ταλιμπάν θα εκτραχυνθούν με αγριότητα και θα αυξήσουν σημαντικά τα προσφυγικά ρεύματα.
‘Ήδη υπάρχει εσωτερική μετανάστευση στο Αφγανιστάν 500.000 ανθρώπων, ενώ από το μοναδικό ανοικτό πέρασμα ΝΔ προς Πακιστάν, περνάνε πλέον 20.000 πρόσφυγες καθημερινά.
Οι Ταλιμπάν πέραν συγκεκριμένων συμβολικών κινήσεων διώξεων συνεργατών της Δύσης και αρνητών της ισχύος τους (για παραδειγματισμό και εκφοβισμό όσων θα ήθελαν να αντιδράσουν), πέραν κάποιων μεμονωμένων περιστατικών (όπως θέλει να τα χαρακτηρίζει η Δύση απευχόμενη την άμεση διεύρυνσή τους) ενδεικτικών της άγριας φύσης των Ταλιμπάν, θα προσπαθήσουν να δείξουν αρχικά ένα μετριοπαθές πρόσωπο προς την διεθνή κοινότητα ως ένα Μουσουλμανικό Χαλιφάτο, να εντάξουν στο κυβερνητικό και διοικητικό τους σχήμα χρήσιμους πρώην συνεργάτες των Δυτικών με συγκεκριμένες ικανότητες (επαγγελματικές κλπ) και να γίνουν διεθνώς αποδεκτοί ως η επίσημη κυβέρνηση του Αφγανιστάν.
Σε αυτήν την προσπάθεια χρειάζονται οπωσδήποτε μουσουλμανικές χώρες για υποστήριξη, την αποδοχή από ΗΠΑ και αν όχι την αποδοχή την παθητική στάση Κίνας και Ρωσίας.
Και αυτό εκτιμάται ότι θα το επιδιώξουν επιβάλλοντας οπωσδήποτε αυστηρά μεν την Σαρία, με ελεγχόμενους δε κοινωνικούς περιορισμούς, με μεγάλη όμως εσωτερική δυσκολία, αφού είναι εν πολλοίς άγνωστος και ενάντια στην φύση τους ένας τέτοιος μετριοπαθής διεθνώς χαρακτήρας, πέραν του ότι θα αντιμετωπίσουν πολλές εσωτερικές συγκρούσεις, και τάσεις για γενικευμένες προσπάθειες τιμωρίας των συνεργατών της δύσης που θα πρέπει να ελέγξουν. Θα πρέπει επίσης να ελέγξουν τις φιλοδοξίες τοπικών φυλετικών ηγετών (π.χ. στην Pansjhir Valley), καθώς και τις επιδιώξεις των μελών της Αλ Κάϊντα αλλά και του ISIS που προσπαθούν να διευρύνουν την παρουσία και επιρροή τους τοπικά.
Ο Δυτικός κόσμος ελπίζει ότι οι αγριότητες και οι εχθροπραξίες θα είναι περιορισμένες ώστε να επιβιώσει το αφήγημα των ΗΠΑ (που το υποστήριξαν θέλοντας και μη στο ΝΑΤΟ) ότι έφθασε η ώρα να δώσουν το Αφγανιστάν στα χέρια των ίδιων των Αφγανών και ότι η 20 ετής επιχείρηση ήταν επιτυχημένη.
Και εκτιμάται ότι θα τηρήσουν παθητική αρχικά στάση μέχρι να δουν τις προθέσεις των Ταλιμπάν, βάζοντας στην ατζέντα και συζητώντας επί μακρόν σε όλα τα φόρα για το μέλλον του Αφγανιστάν, προσπαθώντας να πείσουν τους πολίτες ότι θα έχουν λόγο στο κυβερνητικό γίγνεσθαι στο Αφγανιστάν, και προβάλλοντας ως δέλεαρ προς κάθε κατεύθυνση την συνδρομή που μπορούν να παράσχουν.
Αυτοί που τηρούν ξεκάθαρα στάση αναμονής για να καλύψουν το κενό εξουσίας αλλά και εμπιστοσύνης που δημιουργήθηκε στο Αφγανιστάν για τις ΗΠΑ και τους Νατοϊκούς είναι η Ρωσία και η Κίνα, με την Τουρκία να επενδύει σε δύο ταμπλό: Καιροσκοπικά χρήσιμη για το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, αλλά και ως προς την διαχείριση των προσφύγων, αλλά και δυνητικός σύμμαχος με την Ρωσία σε περίπτωση που η Ρωσία αποφασίσει να εμπλακεί κατά την προσφιλή της στρατηγική των τετελεσμένων.
Στο επίπεδο του ΟΗΕ υπάρχουν ήδη φωνές που καλούν τις χώρες να θεωρήσουν κάθε Αφγανό ως πρόσφυγα που δικαιούται ασύλου, και να παύσουν οι ήδη αποφασισμένες απελάσεις τους, ενώ οι Ευρωπαϊκές κυρίως χώρες είναι αυτό που απεύχονται να συμβεί: Κλιμάκωση των διώξεων και των αγριοτήτων στο Αφγανιστάν, είτε εμφυλιοπολεμικές μάχες που θα αυξήσουν σημαντικά τα προσφυγικά ρεύματα δημιουργώντας ανθρωπιστική κρίση.
Οι πλέον πρακτικοί Γερμανοί φρόντισαν να απομακρύνουν από το Αφγανιστάν με αεροσκάφη, πρώτα 65.000 λίτρα μπύρας (τον Ιούλιο) και μετά τους Γερμανούς που ήταν εκεί, και εκτιμώντας για το χειρότερο (προσφυγική κρίση δηλαδή) να μας υποχρεώσουν σε συμφωνία για την απαγόρευση της δευτερογενούς μετανάστευσης Αφγανών από την Ελλάδα προς τις χώρες της ΕΕ (θα αναγκαζόμαστε να τους δώσουμε άσυλο αλλά όχι ταξιδιωτικά έγγραφα για να πάνε σε άλλες χώρες της ΕΕ).
Του Στέλιου Φενέκου
υποναυάρχου ε.α. - προέδρου Κοινωνίας Αξιών
Από το «παραδώστε τον Οσάμα Μπιν Λάντνεν, στους βομβαρδισμούς στις σπηλιές, στην αποστολή ειδικών δυνάμεων για την σύλληψή του (Μπους - σημειωτέον ότι ο Οσάμα Μπιν Λάντεν σκοτώθηκε επί Ομπάμα, σε κρησφύγετο στο Πακιστάν), που κατέληξαν στην ανεδαφική επιδίωξη της δημιουργίας ενός κράτους με δυτικά πρότυπα διακυβέρνησης.
Αλήθεια, με την μακραίωνη κουλτούρα του Αφγανιστάν, τις φυλετικές ιδιαιτερότητες και τις δομές της κοινωνίας καθώς και τους εδαφικούς και οικονομικούς περιορισμούς τι αξιόπιστη στρατηγική είχαν; Πόσο μάλλον όταν προωθούσαν διεφθαρμένες ηγεσίες που δεν έχαιραν της εμπιστοσύνης του μεγαλύτερου τμήματος του αφγανικού λαού και είχαν αφήσει εν πολλοίς τους Ταλιμπάν να ελέγχουν μεγάλα τμήματα της ορεινής χώρας κυρίως στο Νότιο τμήμα της;
Όλα αυτά είχαν εγκαίρως επισημανθεί από πολλές Νατοϊκές χώρες στις συσκέψεις κορυφής στο ΝΑΤΟ αλλά οι ΗΠΑ θεωρούσαν ότι η στρατιωτική τους ισχύς (έφθασαν επί Ομπάμα να έχουν 100.000 στρατιώτες στο Αφγανιστάν) και η συναίνεση από το ΝΑΤΟ (πολλές χώρες συναινούσαν επιφανειακά) ήταν αρκετά και δεν άφησαν τους ρεαλιστές να κυριαρχήσουν στις αποφάσεις, αφού υπήρξε σταδιακή διολίσθηση (με ωραιοποίηση των αναφορών) σε ανεδαφικές επιδιώξεις.
Ο ΤΡΑΜΠ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ
1. Η κυβέρνηση Τραμπ στις 29 Φεβρουαρίου 2020 διαπραγματεύτηκε μια συμφωνία αποχώρησης με τους Ταλιμπάν που απέκλεισε την αφγανική κυβέρνηση , απελευθέρωσε 5.000 φυλακισμένους Ταλιμπάν στρατιώτες και όρισε συγκεκριμένη ημερομηνία την 1η Μαΐου 2021, για την τελική αποχώρηση. Όμως δεν δημοσιεύθηκαν δύο διαβαθμισμένα παραρτήματα που έθεταν τις προϋποθέσεις για την αποχώρηση των ΗΠΑ. «Η απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων εξαρτάται από την δράση των Ταλιμπάν εναντίον της Αλ Κάιντα και άλλων τρομοκρατών που θα μπορούσαν να μας απειλήσουν», δήλωσε ο Τραμπ σε ομιλία του.
• Η κυβέρνηση Τραμπ τήρησε την συμφωνία, μειώνοντας τα στρατεύματα των ΗΠΑ από περίπου 13.000 σε 2.500 , παρόλο που το Υπουργείο Άμυνας ανέφερε επανειλημμένα ότι οι Ταλιμπάν συνεργάζονταν με την Αλ Κάϊντα και οι Ταλιμπάν συνέχισαν να επιτίθενται στις αφγανικές κυβερνητικές δυνάμεις και καλωσόρισαν τους αναγνωρισμένους ως τρομοκράτες της Αλ Κάϊντα στην ηγεσία των Ταλιμπάν.
• Το σύμφωνο περιελάμβανε επίσης την απελευθέρωση 5.000 Ταλιμπάν μαχητών που κρατούνταν αιχμάλωτοι από την κυβέρνηση του Αφγανιστάν, χωρίς η κυβέρνηση αυτή να είναι μέρος της συμφωνίας. Την 1 Μαρτίου 2020 ο Αφγανός πρόεδρος Άσραφ Γκανί διαφώνησε στην διάταξη αυτή της συμφωνίας δηλώνοντας: «Η απελευθέρωση των φυλακισμένων των Ταλιμπάν δεν είναι στην εξουσία της Αμερικής αλλά στην εξουσία της αφγανικής κυβέρνησης και δεν έχουμε καμία δέσμευση για την απελευθέρωση 5.000 κρατουμένων».
• Την 4 Μαρτίου 2020 Αμερικανός αρχηγός του μικτού Επιτελείου των Ε.Δ. , στρατηγός Μαρκ Μίλεϊ, λέει στην Επιτροπή της Γερουσίας ότι οι Ταλιμπάν δεσμεύτηκαν στα απόρρητα έγγραφα ότι δεν θα επιτεθούν στα αμερικανικά στρατεύματα και τις δυνάμεις του συνασπισμού και ότι δεν θα πραγματοποιήσουν «επιθέσεις υψηλού προφίλ», συμπεριλαμβανομένων των 34 επαρχιακών πρωτευουσών στο Αφγανιστάν. " Δηλαδή οι ΗΠΑ είχαν αποδεχθεί ότι σε οι Ταλιμπάν θα συνέχιζαν τις δράσεις τους για τον έλεγχο του Αφγανιστάν, ελεγχόμενα σε όλο το υπόλοιπο Αφγανιστάν.
• Ακόμη χειρότερα και παρά τη συμφωνία, οι Ταλιμπάν επιτέθηκαν στις Αφγανικές δυνάμεις στην επαρχία Χελμάντ και οι ΗΠΑ απάντησαν με αεροπορική επίθεση.
• Την 10 Μαρτίου 2020 και υπό την πίεση των ΗΠΑ, ο Γκανί διατάζει την απελευθέρωση 1.500 αιχμαλώτων Ταλιμπάν, με ρυθμό 100 απελευθερώσεις την ημέρα.
• Στην δημοσίευση της τριμηνιαίας έκθεσής του για το Αφγανιστάν, το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ (19 Μαΐου 2020) αναφέρει ότι οι ΗΠΑ μείωσαν τα στρατεύματα στο Αφγανιστάν κατά 4.000 περίπου, παρόλο που «οι Ταλιμπάν κλιμάκωσαν πολύ περισσότερο τη βία με επιθέσεις για τον έλεγχο περιοχών μετά την υπογραφή της συμφωνίας».
• Σύμφωνα με την έκθεση, (η οποία κάλυπτε τη δραστηριότητα από την 1η Ιανουαρίου 2020, έως τις 31 Μαρτίου 2020), το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ ανέφερε ότι οι Ταλιμπάν πρέπει να μειώσουν τη βία ως απαραίτητη προϋπόθεση για τη συνεχιζόμενη μείωση των δυνάμεων των ΗΠΑ και ότι τα υπόλοιπα υψηλά επίπεδα βίας θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο τη συμφωνία ΗΠΑ-Ταλιμπάν»,. Παρ΄ όλες αυτές τις προειδοποιήσεις, οι ΗΠΑ συνέχισαν να μειώνουν τις δυνάμεις τους στο Αφγανιστάν από περίπου 13.000 σε 8.000».
• Στην επόμενη έκθεσή του (18 Αυγούστου 2020) το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ (καλύπτοντας τις δραστηριότητες στο Αφγανιστάν από την 1η Απριλίου 2020, έως τις 30 Ιουνίου 2020) αναφέρει: «Οι Ταλιμπάν δεν φαίνεται να τηρούν τη δέσμευσή τους να αποστασιοποιηθούν από τις τρομοκρατικές οργανώσεις στο Αφγανιστάν, συνεχίζοντας να υποστηρίζουν την Αλ Κάϊντα και πραγματοποιώντας κοινές επιθέσεις με μέλη της Αλ Κάϊντα εναντίον των Αφγανικών δυνάμεων εθνικής άμυνας και ασφάλειας ».
• Την 3 Σεπτεμβρίου 2020, η Αφγανική κυβέρνηση απελευθέρωσε τους τελευταίους 400 φυλακισμένους Ταλιμπάν, εφαρμόζοντας τελικά και παρά τις αντιρρήσεις την συμφωνία ΗΠΑ-Ταλιμπάν, ανοίγοντας ταυτόχρονα κανάλι για έναρξη ενδοαφγανικών ειρηνευτικών συνομιλιών, όπως άλλωστε προέβλεπε και η συμφωνία ΗΠΑ-Ταλιμπάν για την έναρξη των πρώτων ειρηνευτικών συνομιλιών στις 10 Μαρτίου. Μετά από 7 μήνες καθυστέρηση , την 12 Σεπτεμβρίου 2020, οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι του Αφγανιστάν και οι εκπρόσωποι των Ταλιμπάν συναντήθηκαν στο Κατάρ για ειρηνευτικές συνομιλίες.
• Όμως όλο αυτό το διάστημα οι Ταλιμπάν εκμεταλλεύθηκαν τον χρόνο και την αβεβαιότητα και συνέχισαν την προώθησή τους στις επαρχίες του Αφγανιστάν, επιτιθέμενοι στις απρόθυμες να αντισταθούν σθεναρά κυβερνητικές δυνάμεις. Την 16 Σεπτεμβρίου 2020 και ενώ ήταν σε εξέλιξη οι ειρηνευτικές συζητήσεις στο Κατάρ, οι Ταλιμπάν συνέχισαν τις επιθέσεις σε κυβερνητικές δυνάμεις και σκότωσαν και τραυμάτισαν δεκάδες ανθρώπους προωθούμενοι βόρεια.
• Μερικές ημέρες μετά (18 Σεπτεμβρίου 2020) ο Τραμπ εθελοτυφλώντας και υποβαθμίζοντας δημόσια την κατάσταση αυτή δήλωνε σε συνέντευξη Τύπου: «Έχουμε πολύ καλή σχέση με τους Ταλιμπάν. Είναι πολύ σκληροί, είναι πολύ έξυπνοι με κοφτερά μυαλά. Όμως έχουν περάσει 19 χρόνια, και ακόμη και αυτοί έχουν κουραστεί να πολεμούν, για να είμαστε δίκαιοι ».
• Την 16η Νοεμβρίου 2020, οι Ρεπουμπλικάνοι του Κογκρέσου διά του γερουσιαστή Μάρκο Ρούμπιο, προειδοποιούν για το επερχόμενο, ότι δηλαδή τι αποκαλεί «μια νέα Saigon εξελίσσεται στο Αφγανιστάν». Ο επικεφαλής της πλειοψηφίας της Γερουσίας Μιτς ΜακΚόνελ δήλωνε επίσης: «Η ταχεία απόσυρση των αμερικανικών δυνάμεων από το Αφγανιστάν θα πλήξει τους συμμάχους μας και θα ευχαριστήσει τους ανθρώπους που είναι εναντίον των ΗΠΑ και θέλουν να μας βλάψουν».
• Όμως παρ΄ όλες αυτές τις επίσημες και σοβαρές προειδοποιήσεις για το προφανές, την 17η Νοεμβρίου 2020 ο υπουργός Άμυνας Κρίστοφερ Μίλερ ανακοίνωσε επίσημα ότι οι ΗΠΑ θα μειώσουν τις αμερικανικές δυνάμεις στο Αφγανιστάν σε 2.500 έως τις 15 Ιανουαρίου 2021.
• Την ίδια ημέρα, το γραφείο του Υπουργείου Άμυνας δημοσίευσε την έκθεσή του για το τρίμηνο που έληξε στις 30 Σεπτεμβρίου 2020, σύμφωνα με την οποία οι ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις μεταξύ της Αφγανικής κυβέρνησης και των εκπροσώπων των Ταλιμπάν είχαν σταματήσει και ότι: "Ταυτόχρονα, οι Ταλιμπάν αύξησαν τις επιθέσεις τους εναντίον των αφγανικών δυνάμεων, οδηγώντας σε" ανησυχητικά υψηλά "επίπεδα βίας που θα μπορούσαν να απειλήσουν την ειρηνευτική συμφωνία".
• Την 2α Δεκεμβρίου 2020, και μετά από πολλές ανακοινώσεις για επανέναρξη των ειρηνευτικών συνομιλιών που ακυρώθηκαν, οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης του Αφγανιστάν και των Ταλιμπάν συμφώνησαν στο πλαίσιο για τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις.
• ΟΜΩΣ, το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ ανέφερε επίσημα στην νέα του έκθεση ότι: «Ταυτόχρονα, οι Ταλιμπάν συνεχίζουν την στρατηγική «Συνομιλώ ενώ μάχομαι», επεκτεινόμενοι, καταλαμβάνοντας συνεχώς περιοχές και αυξάνοντας τη βία σε ολόκληρη τη χώρα, για να αυξήσουν τον μοχλό τους με την αφγανική κυβέρνηση στις διαπραγματεύσεις». Προειδοποιούσε επίσης ότι οι Ταλιμπάν παραβίαζαν κατάφωρα την συμφωνία αποχώρησης με τις ΗΠΑ: «Αυτή η απόσυρση εξαρτάται από το αν οι Ταλιμπάν θα τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους βάσει της συμφωνίας, οι οποίες περιλαμβάνουν την απαγόρευση των τρομοκρατών να χρησιμοποιήσουν αφγανικό έδαφος για να απειλήσουν τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους» και ότι: «…μέλη της Αλ Κάιντα ενσωματώθηκαν στην ηγεσία και τη διοικητική δομή των Ταλιμπάν».
• Την 15η Ιανουαρίου 2021 ο τότε Υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Μίλλερ δήλωσε ότι: «Σήμερα, τα επίπεδα των αμερικανικών δυνάμεων στο Αφγανιστάν έχουν φτάσει τα 2.500…στα χαμηλότερα επίπεδα από το 2001».
• Την ίδια στιγμή ο πρώτος αντιπρόεδρος του Αφγανιστάν Σάλεχ δήλωσε στο BBC ότι η κυβέρνηση Τραμπ έκανε πάρα πολλές παραχωρήσεις στους Ταλιμπάν. «Λέω στις ΗΠΑ ως φίλος και σύμμαχος, ότι η εμπιστοσύνη στους Ταλιμπάν χωρίς την εφαρμογή κάποιου μηχανισμού ελέγχου της συμφωνίας θα είναι ένα μοιραίο λάθος», προσθέτοντας ότι οι ηγέτες του Αφγανιστάν προειδοποίησαν τις ΗΠΑ ότι «η βία θα αυξηθεί από την στιγμή που συμφώνησαν στην απελευθέρωση των 5.000 Ταλιμπάν κρατούμενων, και όντως η βία αυξήθηκε».
ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΗΛΘΕ Ο ΜΠΑΪΝΤΕΝ - ΠΟΥ ΩΣ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΟΜΠΑΜΑ ΗΤΑΝ ΑΝΤΙΘΕΤΟΣ ΣΤΗΝ ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ ΣΚΟΠΩΝ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΣΤΟ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ
2. Ο Μπάιντεν καθυστέρησε την ημερομηνία αποχώρησης της 1ης Μαΐου που είχε κληρονομήσει και προώθησε ένα σχέδιο αποχώρησης έως τις 31 Αυγούστου, παρά τα προφανή σημάδια ότι οι Ταλιμπάν δεν συμμορφώνονταν με τη συμφωνία και είχαν δηλωμένο στόχο να δημιουργήσουν μια «ισλαμική κυβέρνηση» στο Αφγανιστάν μετά την αποχώρηση των ΗΠΑ, ακόμα κι αν αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να «συνεχίσουν τον πόλεμό για να πετύχουν τον στόχο μας».
Ο Μπάιντεν αντιμετωπίζοντας την πραγματικότητα, τελικά παραδέχθηκε στους Αμερικανούς ότι η κατάληψη του Αφγανιστάν από τους Ταλιμπάν δεν ήταν «αναπόφευκτη» αν και αρχικά υποστήριζε ότι η κυβέρνηση του Αφγανιστάν (ναι αυτή με τα παλάτια που διέφυγε πρώτη-πρώτη με ελικόπτερο γεμάτο σάκους με δολάρια) και ότι ο Αφγανικός στρατός των 300.000 ήταν ισχυρός και εκπαιδευμένος όπως όλοι οι δυτικοί στρατοί. Είχε αρνηθεί μετ΄επιτάσεως ότι οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες εκτιμούσαν ότι η Αφγανική κυβέρνηση πιθανόν να καταρρεύσει. Αλλά η κατάρρευση έγινε και μάλιστα εξαιρετικά γρήγορα.
3. ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ MAIKE TYSON ΚΑΙ ΤΙ ΜΕΛΛΕΙ ΓΕΝΕΣΘΑΙ
Θα το ονόμαζα το σύνδρομο του MIKE TYSON: Εθελοτυφλείς, αγνοείς την πραγματικότητα, προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου ότι όλα πάνε καλά, δεν σχεδιάζεις και δεν προετοιμάζεσαι για το χειρότερο, μέχρι που τρως μία γροθιά στο πρόσωπο αλά Mike Tyson και συνειδητοποιείς δυσάρεστα την αλήθεια.
Τώρα, μετά την γροθιά, τρέχουν όλοι να προλάβουν την 31 Αυγούστου, γιατί φοβούνται ότι εάν οι Ταλιμπάν υλοποιήσουν την απειλή τους και επιτεθούν (εάν δεν έχουν φύγει μέχρι τότε), είτε γίνει τρομοκρατική προβοκατόρικη ενέργεια κατά των δυτικών στην Καμπούλ και κυρίως στο αεροδρόμιο, τότε θα αναγκαστούν να αμυνθούν και να εμπλακούν σε εχθροπραξίες, πράγμα που εγκυμονεί κινδύνους διεύρυνσης της πολεμικής αντιπαράθεσης, εγκλωβισμό, με κίνδυνο ακόμη και για εμφυλιοπολεμικές συγκρούσεις μεγάλης κλίμακας στο Αφγανιστάν, και τότε οι Ταλιμπάν θα εκτραχυνθούν με αγριότητα και θα αυξήσουν σημαντικά τα προσφυγικά ρεύματα.
‘Ήδη υπάρχει εσωτερική μετανάστευση στο Αφγανιστάν 500.000 ανθρώπων, ενώ από το μοναδικό ανοικτό πέρασμα ΝΔ προς Πακιστάν, περνάνε πλέον 20.000 πρόσφυγες καθημερινά.
Οι Ταλιμπάν πέραν συγκεκριμένων συμβολικών κινήσεων διώξεων συνεργατών της Δύσης και αρνητών της ισχύος τους (για παραδειγματισμό και εκφοβισμό όσων θα ήθελαν να αντιδράσουν), πέραν κάποιων μεμονωμένων περιστατικών (όπως θέλει να τα χαρακτηρίζει η Δύση απευχόμενη την άμεση διεύρυνσή τους) ενδεικτικών της άγριας φύσης των Ταλιμπάν, θα προσπαθήσουν να δείξουν αρχικά ένα μετριοπαθές πρόσωπο προς την διεθνή κοινότητα ως ένα Μουσουλμανικό Χαλιφάτο, να εντάξουν στο κυβερνητικό και διοικητικό τους σχήμα χρήσιμους πρώην συνεργάτες των Δυτικών με συγκεκριμένες ικανότητες (επαγγελματικές κλπ) και να γίνουν διεθνώς αποδεκτοί ως η επίσημη κυβέρνηση του Αφγανιστάν.
Σε αυτήν την προσπάθεια χρειάζονται οπωσδήποτε μουσουλμανικές χώρες για υποστήριξη, την αποδοχή από ΗΠΑ και αν όχι την αποδοχή την παθητική στάση Κίνας και Ρωσίας.
Και αυτό εκτιμάται ότι θα το επιδιώξουν επιβάλλοντας οπωσδήποτε αυστηρά μεν την Σαρία, με ελεγχόμενους δε κοινωνικούς περιορισμούς, με μεγάλη όμως εσωτερική δυσκολία, αφού είναι εν πολλοίς άγνωστος και ενάντια στην φύση τους ένας τέτοιος μετριοπαθής διεθνώς χαρακτήρας, πέραν του ότι θα αντιμετωπίσουν πολλές εσωτερικές συγκρούσεις, και τάσεις για γενικευμένες προσπάθειες τιμωρίας των συνεργατών της δύσης που θα πρέπει να ελέγξουν. Θα πρέπει επίσης να ελέγξουν τις φιλοδοξίες τοπικών φυλετικών ηγετών (π.χ. στην Pansjhir Valley), καθώς και τις επιδιώξεις των μελών της Αλ Κάϊντα αλλά και του ISIS που προσπαθούν να διευρύνουν την παρουσία και επιρροή τους τοπικά.
Ο Δυτικός κόσμος ελπίζει ότι οι αγριότητες και οι εχθροπραξίες θα είναι περιορισμένες ώστε να επιβιώσει το αφήγημα των ΗΠΑ (που το υποστήριξαν θέλοντας και μη στο ΝΑΤΟ) ότι έφθασε η ώρα να δώσουν το Αφγανιστάν στα χέρια των ίδιων των Αφγανών και ότι η 20 ετής επιχείρηση ήταν επιτυχημένη.
Και εκτιμάται ότι θα τηρήσουν παθητική αρχικά στάση μέχρι να δουν τις προθέσεις των Ταλιμπάν, βάζοντας στην ατζέντα και συζητώντας επί μακρόν σε όλα τα φόρα για το μέλλον του Αφγανιστάν, προσπαθώντας να πείσουν τους πολίτες ότι θα έχουν λόγο στο κυβερνητικό γίγνεσθαι στο Αφγανιστάν, και προβάλλοντας ως δέλεαρ προς κάθε κατεύθυνση την συνδρομή που μπορούν να παράσχουν.
Αυτοί που τηρούν ξεκάθαρα στάση αναμονής για να καλύψουν το κενό εξουσίας αλλά και εμπιστοσύνης που δημιουργήθηκε στο Αφγανιστάν για τις ΗΠΑ και τους Νατοϊκούς είναι η Ρωσία και η Κίνα, με την Τουρκία να επενδύει σε δύο ταμπλό: Καιροσκοπικά χρήσιμη για το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, αλλά και ως προς την διαχείριση των προσφύγων, αλλά και δυνητικός σύμμαχος με την Ρωσία σε περίπτωση που η Ρωσία αποφασίσει να εμπλακεί κατά την προσφιλή της στρατηγική των τετελεσμένων.
Στο επίπεδο του ΟΗΕ υπάρχουν ήδη φωνές που καλούν τις χώρες να θεωρήσουν κάθε Αφγανό ως πρόσφυγα που δικαιούται ασύλου, και να παύσουν οι ήδη αποφασισμένες απελάσεις τους, ενώ οι Ευρωπαϊκές κυρίως χώρες είναι αυτό που απεύχονται να συμβεί: Κλιμάκωση των διώξεων και των αγριοτήτων στο Αφγανιστάν, είτε εμφυλιοπολεμικές μάχες που θα αυξήσουν σημαντικά τα προσφυγικά ρεύματα δημιουργώντας ανθρωπιστική κρίση.
Οι πλέον πρακτικοί Γερμανοί φρόντισαν να απομακρύνουν από το Αφγανιστάν με αεροσκάφη, πρώτα 65.000 λίτρα μπύρας (τον Ιούλιο) και μετά τους Γερμανούς που ήταν εκεί, και εκτιμώντας για το χειρότερο (προσφυγική κρίση δηλαδή) να μας υποχρεώσουν σε συμφωνία για την απαγόρευση της δευτερογενούς μετανάστευσης Αφγανών από την Ελλάδα προς τις χώρες της ΕΕ (θα αναγκαζόμαστε να τους δώσουμε άσυλο αλλά όχι ταξιδιωτικά έγγραφα για να πάνε σε άλλες χώρες της ΕΕ).