Του Στρατή Μαζίδη
Το πιο όμως εξωφρενικό είναι ότι, εντάξει κάηκε η Βόρεια Εύβοια αλλά σώθηκε η Κεντρική. Μέχρι δυστυχώς να κινδυνεύσει κι αυτή όπως έχουμε μπλέξει.
Παραθέτω το σχετικό απόσπασμα για του λόγου το αληθές [https://primeminister.gr/2021/08/12/27229]:
Δεν βρισκόμαστε όμως αντιμέτωποι αυτή τη στιγμή με μια μαζική απώλεια δασικού πλούτου. Έχουμε όμως πολύ στοχευμένα και συγκεκριμένα προβλήματα. Και δεν έχουν και όλα τα δάση την ίδια οικολογική σημασία. Κοιτάξτε την Εύβοια τώρα, παραδείγματος χάρη, όπου δυστυχώς όλο το βόρειο κομμάτι πρακτικά έχει καεί -φαντάζομαι λίγες νησίδες πρασίνου που ελπίζω να έχουν διασωθεί. Η κεντρική Εύβοια όμως, ο δρυμός της Δίρφης έχει μείνει άθικτος. Πρέπει να τον προστατεύσουμε πάση θυσία. Θα πρέπει να αποτελέσει προτεραιότητα στο σχεδιασμό μας για την επόμενη αντιπυρική περίοδο.
Το ίδιο μπορεί να ισχύει για τα περιαστικά δάση, για τον πυρήνα της Πάρνηθας τον οποίο ευτυχώς μπορέσαμε και σώσαμε, ή για άλλα δάση τα οποία μπορεί να έχουν μια ιδιαίτερη οικολογική σημασία όπως το Μαίναλο, η Φολόη ή η Δαδιά.
Άρα, για όλα αυτά τα δάση που έχουν ιδιαίτερη οικολογική σημασία πρέπει να εκπονηθούν ειδικά σχέδια και να μπουν σε απόλυτη προτεραιότητα προστασίας.
Τι να σκέπτονται άραγε οι Ευβοιώτες στο σύνολό τους μετά το παραπάνω; Όπως φυσικά και με την παραδοχή ότι η αναζωπύρωση της Βαρυμπόμπης στέρησε το νησί από την απαραίτητη εναέρια βοήθεια το πρώτο κρίσιμο διάστημα;