Του Στρατή Μαζίδη
Υπάρχουν άνθρωποι που βρίσκονται σε αναστολή εργασίας από την άνοιξη του 2020. Άλλοι πέρασαν πέρασαν ή θα διαβούν σύντομα το κατώφλι της ανεργίας ζώντας με το επίδομα του ΟΑΕΔ που η κυβέρνηση επιθυμεί να περικόψει μέσω διάφορων προϋποθέσεων.
Την ίδια ώρα η πολιτική εργαλειοποίηση του κορωνοϊού συνεχίζεται. Βλέποντας τους διασωληνωμένους και τους θανάτους να μειώνονται, εστιάζουν μόνο στα..."κρούσματα" [ενώ πρόκειται για θετικά τεστς καταρχήν] "ξεχνώντας" πολλές φορές να αναφέρουν ότι οι "εκρήξεις" οφείλονται και στην αύξηση των τεστς.
Παράλληλα φοβερίζουν την κοινωνία. Τους περιορισμούς και τις απειλές απόλυσης / κοινωνικού αποκλεισμού τις βαπτίζουν ως πειθώ υπέρ του εμβολιασμού έχοντας εξελιχθεί οι ίδιοι στο μεγαλύτερο εμπόδιο κατά της διαδικασίας ενώ παράλληλα δε γίνεται κουβέντα για ενίσχυση της Α' Βαθμιας Υγείας, διάθεση όλων των διαθέσιμων θεραπειών και ουσιαστική ενίσχυση του ΕΣΥ. Ήταν προτιμότερος ένας λογαριασμός πολλών δεκάδων δις και οικονομικής καταστροφής από τα αυτονόητα.
Μέσα σε όλα αυτά ο πρωθυπουργός αμέριμνος συνεχίζει τις αποδράσεις του και τις βουτιές του. Βέβαια τα επίπεδα των αντισωμάτων του αρκετούς πλέον μήνες μετά τον εμβολιασμό του δεν τα γνωρίζουμε, αλλά τι σημασία έχει; Όπως αποδείχθηκε μέσα στο χειμώνα, οι κανόνες που ορίζει ως άλλος Νέρων, είναι για τους άλλους.
Η κοινωνία όμως και οι Ελληνες ψηφοφόροι είναι που πρέπει να αντιληφθούν πως όταν κόσμος είναι άνεργος μαστιζόμενος σε μια 14ετη πια κρίση, φοβερίζεται για μια ιατρική πράξη, φτωχοποιείται, απειλείται από εξωτερικούς εχθρούς, κινδυνεύει η σωματική του ακεραιότητα με την εκτός ελέγχου εγκληματικότητα, ένας πρωθυπουργός δεν μπορεί να κάνει βουτιές σε ακριβό ξενοδοχείο κι όλοι όσοι κυβερνούν ή επιθυμούν να κυβερνήσουν.
Ας μην ξεχνάμε ότι κάθε προεκλογική εβδομάδα, όλοι από Δευτέρα σηκώνουν μανίκια και πιάνουν δουλειά. Σε μια χώρα λοιπόν με πλήθος προβλημάτων, μια βόλτα μέχρι τη Λούτσα και πολύ είναι. Μέχρι να τα επιλύσεις, βουτιές μόνο στα προβλήματα του κόσμου.