 |
| SplitShire / pixabay |
Η απορία αυτή, ίσως να προκύπτει από το γεγονός ότι, πολλοί άνθρωποι πιστεύουν πως η λέξη «μισαλλοδοξία» εκφράζει ένα συναίσθημα που αναπτύσσεται μεταξύ των ανθρώπων, οι οποίοι ανήκουν μόνο σε διαφορετικά θρησκευτικά δόγματα, ή ακόμη και σε διαφορετικές αιρέσεις του ιδίου δόγματος.
Η αλήθεια όμως είναι ότι, το ανθρώπινο αυτό συναίσθημα συναντάται και στους ανθρώπους εκείνους, που υποστηρίζουν διαφορετικά πολιτικά κόμματα και ήταν πολύ εντονότερο στο απώτερο παρελθόν, παρά στην σημερινή εποχή, που είναι ευτυχώς εξασθενημένο.
Θα εξετάσουμε λοιπόν τώρα λεπτομερέστερα, τι συμβαίνει σήμερα και τι συνέβαινε παλαιότερα, στις χώρες μόνον εκείνες, στις οποίες εφαρμόζεται κυρίως το θρησκευτικό δόγμα του Χριστιανισμού, γιατί αν ασχοληθούμε και με τις υπόλοιπες, στις οποίες εφαρμόζονται όλα τα άλλα δόγματα, θα πελαγοδρομήσουμε.
Σε κάθε μία απ’ αυτές τις χώρες, υπάρχουν πάντοτε δύο ξεχωριστές εξουσίες, η πολιτική και η θρησκευτική. Σε μερικές απ’ αυτές, η θρησκευτική εξουσία είναι περισσότερο εμφανής και ισχυρή, όπως συμβαίνει στη χώρα μας και σε εντονότερο ακόμη βαθμό, στη γειτονική μας χώρα Ιταλία, ενώ σε άλλες χώρες εμφανίζεται με μία μορφή μάλλον λανθάνουσα.
Η πολιτική εξουσία χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη πολλών κομμάτων, τόσο στο παρελθόν όσο και σήμερα, και κάθε ένα απ’ αυτά να έχει την δική του ιδεολογία, με την διαφορά ότι, παλαιότερα οι ιδεολογίες των κομμάτων ήσαν περισσότερο πειστικές, γι’ αυτό και η μισαλλοδοξία μεταξύ των ψηφοφόρων ήταν πολύ εντονότερη, ενώ σήμερα έχει γίνει πια αντιληπτό, από την πλειονότητά τους, ότι δεν υπάρχουν ουσιαστικά ιδεολογίες παρά μόνο κομματικά συμφέροντα. Άλλωστε δεν υπάρχουν Δημοκρατίες περισσότερο ή λιγότερο σοσιαλιστικές. Ούτε Δημοκρατίες περισσότερο ή λιγότερο καπιταλιστικές. Η γνήσια Δημοκρατία είναι μόνο μία και τα γνωρίσματά της είναι γνωστά.
Συνεπώς, θα μπορούσαν να υπάρχουν μόνο δύο μεγάλα κόμματα, σε αντιστοιχία με τα δύο οικονομικά συστήματα που εφαρμόζονται σήμερα παγκοσμίως, το καπιταλιστικό και το σοσιαλιστικό, αν και θα μπορούσε να πει κανείς ότι, τα δύο αυτά συστήματα τείνουν ουσιαστικά να ταυτιστούν, αφού και τα δύο επιδιώκουν την εκμετάλλευση των ανθρώπων, με τη διαφορά ότι, στο μεν πρώτο την πραγματοποιεί μια μικρή κάστα ανθρώπων, οι οποίοι αποτελούν την παγκόσμια οικονομική ελίτ, ενώ στο δεύτερο, το ίδιο το κράτος ή μάλλον το κόμμα.
Ας δούμε όμως τώρα τι συμβαίνει με την θρησκευτική εξουσία, στις χώρες όπου επικρατεί το χριστιανικό δόγμα. Εδώ εμφανίζεται ένα φαινόμενο λυπηρό που οφείλεται στην διάσπαση του χριστιανικού δόγματος σε υπο-δόγματα, τις λεγόμενες εκκλησίες, όπως είναι η ορθόδοξη, η καθολική, η διαμαρτυρόμενη και άλλες, οι οποίες επικρατούν στις διάφορες αυτές χώρες που εξετάζουμε. Επειδή όμως σε κάθε μία χώρα ξεχωριστά επικρατεί μόνο μία απ’ αυτές, δεν υφίσταται σήμερα καμία μισαλλοδοξία μεταξύ των πολιτών, αλλά ούτε ακόμη μεταξύ των πολιτών δύο χωρών, στις οποίες επικρατούν διαφορετικές εκκλησίες.
Δυστυχώς όμως στο παρελθόν υπήρξε μία φοβερή μισαλλοδοξία μεταξύ των αλλοθρήσκων, κυρίως μεταξύ των καθολικών και των διαμαρτυρομένων, η οποία έχει καταγραφεί στην ιστορία, ως ένα από τα δεινά εκείνα, τα οποία έχει υποστεί η ανθρωπότητα.
Σήμερα η μισαλλοδοξία αυτή εξακολουθεί να υπάρχει, αλλά μόνον μεταξύ των αλλοθρήσκων πολιτών ορισμένων χωρών, στις οποίες οι «πολιτισμένες» χώρες της Δύσης προκαλούν εμφύλιους θρησκευτικούς πολέμους, για να εδραιώσουν τα οικονομικά και γεωπολιτικά τους συμφέροντα, ενισχύοντας παράλληλα και την πολεμική τους βιομηχανία.
Αιμίλιος Κομίνης Διπλωματούχος ηλεκτρολόγος μηχανικός