Διπλωματία της κουζίνας - Ευτυχώς δε συναντήθηκαν τυχαία στις τουαλέτες

Μερικές ημέρες πριν έγραψα ένα άρθρο για την διάκριση της «μυστικής διπλωματίας», όπου θεσμικά είναι ενταγμένη σε μία στρατηγική, υπό έλεγχο, και τα διαλεγόμενα έχουν εμπιστευτικό χαρακτήρα και της «κρυφής διπλωματίας» που κινείται στο σκοτάδι της αυθαιρεσίας μίας προσωποπαγούς πολιτικής, με τον κίνδυνο του εγκλωβισμού της σκέψης σε συγκεκριμένες επιλογές για να ικανοποιηθεί ο ηγέτης (group thinking) από μία μικρή κάστα εμπίστων και συγγενών (συχνά), που ευνοεί την ανευθυνότητα αφού δεν υπάρχει θεσμικός έλεγχος και λογοδοσία, υποβαθμίζει και ακυρώνει τις αρχές της διπλωματίας, και που εν πολλοίς εδράζεται στην αλαζονεία του ηγέτη ότι μπορεί να κινείται εξωθεσμικά όπως θέλει, γιατί αυτός ξέρει καλύτερα και η εξουσία του έχει εκχωρηθεί εν λευκώ.

Του Στέλιου Φενέκου

υποναυάρχου ε.α.

προέδρου Κοινωνίας Αξιών

Δεν πέρασε μία εβδομάδα και επιβεβαιώθηκαν όσα προειδοποιούσα ότι θα συμβούν:

Στο περιθώριο της Συνόδου κορυφής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ο Κυριάκος Μητσοτάκης συναντήθηκε τυχαία σε κουζίνα ξενοδοχείου στις Βρυξέλλες (στην αίθουσα προγεύματος ανάμεσα στις κατσαρόλες με διορθώνει φίλη - με φωτογράφους από την άλλη πλευρά που αποκάλυψε την συνάντηση) με τον κατοχικό εκπρόσωπο Ερσίν Τατάρ και συζήτησαν για το Κυπριακό ζήτημα. 

Οι φήμες ότι ο κ. Μητσοτάκης πέρασε από την κουζίνα με την κ. Σουρανή και τον κ. Χατζηβασιλείου, δεν άκουσε καλά και νόμισε ότι θα δει πως φτιάχνουν το μοσχάρι Ταρτάρ, δεν έχουν επιβεβαιωθεί! (ο κ. Δένδιας μάλλον δεν είχε προσκληθεί για “Ταρτάρ” ή απλά δεν του αρέσει).

Δεν χρειάζεται να πω κάτι περισσότερο, αφού έχω αναλύσει πλήρως τους κινδύνους της απαράδεκτης εξωθεσμικής κρυφής διπλωματίας. 

Ούτε χρειάζεται να αναφερθώ στα προφανή, ως προς το ότι συνομίλησε (ακόμη και έτσι) με τον κατοχικό εκπρόσωπο και στα συναφή ερωτήματα που γεννιούνται.

Και οπωσδήποτε δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον Ευρωπαίο ηγέτη ή ηγέτη με κύρος του δυτικού κόσμου να κινείται προσωπικά έτσι.