Είναι γεγονός ότι ο δημοσιογράφος προσπάθησε ξεκάθαρα να αμφισβητήσει την εγκυρότητα των λόγων του κ. Θεοχάρη. Και έπαιρνε απαντήσεις επί των ερωτημάτων του με λογικό και συνεπή τρόπο.
Όμως ο δημοσιογράφος δεν αρκέστηκε σε αυτές αλλά ήθελε “αμέτι μουχαμέτι” (pigheadedly φράγκικα) να φέρει σε δύσκολη θέση τον καλεσμένο του αυτάρεσκα για δική του προσωπική επικυριαρχία στον διάλογο και κατέληξε στο αδιέξοδο “ο λόγος σου έναντι του δικού μου”.
Δεν είδα πουθενά να γίνεται “ρόμπα” ο κ. Θεοχάρης, όπως ισχυρίσθηκαν ορισμένα ΜΜΕ και οι απαντήσεις του ήταν πλήρεις και κατανοητές.
Αντιθέτως σχημάτισα εξαιρετικά κακή εντύπωση για αυτό το είδος της δημοσιογραφίας της «πριμαντόνας», όπου ο δημοσιογράφος δεν ενασκεί το λειτούργημά του με αρχές, με δύσκολες μεν ερωτήσεις που θα ήθελε να υποβάλλει και το κοινό και με σωστή κριτική προσέγγιση, όμως με σεβασμό πρωτίστως στην σωστή ενημέρωση του κοινού και οπωσδήποτε με σεβασμό στον καλεσμένο.
Επί τέλους πότε θα απαλλαγούμε από το σύνδρομο μειονεξίας της “ψωροκώσταινας", να θεωρούμε ότι κάθε φραγκόφωνος, επειδή μιλάει φράγκικα, έχει οπωσδήποτε και δίκιο σε ότι προσβλητικό και επιθετικό λέει αυτάρεσκα και εξυπηρετώντας πολλές φορές άλλους υστερόβουλους σκοπούς (monkey business).
ΣΗΜ: Η "Ψωροκώσταινα" αξίζει τον σεβασμό μας, ήταν Αιβαλιώτισσα αρχόντισσα που ορφανεμένη ζητιάνευε για να ταΐσει τα ορφανά παιδιά του αγώνα, η γυναίκα της απόλυτης ανέχειας που προσέφερε τα πάντα στον αγώνα κι έγινε το προσωνύμιο του Ελληνικού κράτους.