Από: analyst.gr - Βασίλης Βιλιάρδος
Κοινοβουλευτική Εργασία
Στην πρώτη επιτροπή αναφέραμε πως το σημερινό σχέδιο νόμου έχει 110 άρθρα και 200 σελίδες που αφορούν σημαντικά θέματα – σε σχέση με τη λειτουργία του χρηματοπιστωτικού μας συστήματος. Τονίσαμε πως ενδεχομένως κατατέθηκε, επειδή συζητείται η 10η αξιολόγηση – στην οποία θα υπάρχει μεταξύ άλλων αναφορά στο θέμα της βιωσιμότητας του δημοσίου χρέους μας.
Η απορία μας πάντως είναι πώς θα στοιχειοθετηθεί η βιωσιμότητα του χρέους – αφού έχει υπερβεί τόσο σε απόλυτα, όσο και σε σχετικά με το ΑΕΠ μεγέθη, τα επίπεδα του 2009.
Επίσης τις προβλέψεις του PSI, με το ΑΕΠ μας να μειώνεται συνεχώς – από σχεδόν 240 δις € στο παρελθόν στα 165 δις € το 2020.
Με την επίκληση των χαμηλών επιτοκίων που μας εξασφαλίζει η ΕΚΤ, με αντάλλαγμα την πιστή εφαρμογή των μέτρων που μας επιβάλλει, τα οποία στην ουσία τους είναι μνημόνια;
Με την επιμήκυνση των 95 δις € για μετά το 2032, με αντάλλαγμα την παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας; Με άλλου είδους υποσχέσεις και ανταλλάγματα που ενδεχομένως δεν γνωρίζουμε, ούτε μας έχει ενημερώσει η κυβέρνηση;
Λαμβάνεται αλήθεια υπ’ όψιν τυχόν άνοδος των επιτοκίων, πιθανότατα όταν τελειώσει η πανδημία; Όλοι γνωρίζουμε πως η πολιτική των μηδενικών επιτοκίων, όπως επίσης της συνεχούς παροχής ρευστότητας, είναι αδύνατον να διατηρηθούν επ’ αόριστον – χωρίς να δημιουργηθούν ακόμη μεγαλύτερες στρεβλώσεις στην οικονομία, από τις ήδη υπάρχουσες που είναι ήδη τεράστιες.
Υπενθυμίζουμε εδώ πως το 2011 ο κ. Βενιζέλος του ΠΑΣΟΚ είχε προβλέψει πως το χρέος θα ήταν βιώσιμο το 2020 – στο 120%, λόγω του PSI.
Εκτός αυτού, το ΔΝΤ έγραφε το 2011 στην 5η αξιολόγηση του 1ου μνημονίου ότι, με το PSI και με τις ιδιωτικοποιήσεις, θα μειωνόταν κάτω του 120%.
Εν τούτοις, παρά το PSI, παρά τα μνημόνια, τα ξεπουλήματα, τη φτωχοποίηση των Ελλήνων κοκ., το δημόσιο χρέος μας έχει υπερβεί το 205% – το κράτος έχει δάνεια ύψους 374 δις € στις 31.12.20 σύμφωνα με τον ΟΔΔΗΧ, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά, ή στο 227% του ΑΕΠ και το εξωτερικό μας χρέος πλησιάζει τα 500 δις $.
Παράλληλα, το κόκκινο ιδιωτικό μας χρέος έχει υπερβεί τα 240 δις € από σχεδόν αμελητέο πριν – ενώ έχει καταστραφεί εντελώς ο παραγωγικός ιστός της χώρας μας.
Εύλογα λοιπόν δεν αναρωτιόμαστε, πόσο λογικό είναι να ακούμε ακόμη τις προβλέψεις των ειδικών; Τις συστάσεις για μεταρρυθμίσεις σε εισαγωγικά και τις υποσχέσεις των κυβερνήσεων;
Εάν απαντούσε κανείς εδώ πως το πρόγραμμα Ελλάδα 2.0 του Ταμείου Ανασυγκρότησης θα αναπληρώσει τις απώλειες της οικονομίας μας (α) από τα μνημόνια και (β) από την κάκιστη διαχείριση της πανδημίας, θα μας θεωρούσε προφανώς ανόητους – αφού με τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις θα στηρίζει την οικονομία κατά 1,4% του ΑΕΠ ετήσια, σύμφωνα με αναφορά της ΤτΕ.
Το ΔΝΤ πάντως προβλέπει κατά μέσον όρο 1,4% μακροπρόθεσμη αύξηση του ΑΕΠ – οπότε χαμηλότερη από το μέσο επιτόκιο του χρέους μας που είναι σήμερα περί το 1,72% όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά.
Επομένως είναι αδύνατον να μειωθεί το χρέος, ακόμη και αν έχουμε πρωτογενή πλεονάσματα – οπότε εύλογα το θεωρούμε μη βιώσιμο, όπως ο κάθε λογικός Πολίτης, προτείνοντας μία συζήτηση επ’ αυτού, όσο ακόμη έχουμε χρόνο.
Συνεχίζοντας με τα περιεχόμενα του νομοσχεδίου, είναι τα εξής:
Το πρώτο μέρος, με τα άρθρα 1- 51, αφορά την ενσωμάτωση στην ελληνική νομοθεσία της ευρωπαϊκής Οδηγίας 2019/878 – ενώ συμπληρώνεται το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο του ν.4261/14.
Εν προκειμένω, διαπιστώνεται ο επιμερισμός της δικαιοδοσίας, μεταξύ της Τράπεζας της Ελλάδος και της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς – αν και οι μητρικές εταιρείες συμμετοχών, με χρηματοδοτικές θυγατρικές, υπόκεινται στην εποπτεία της ΤτΕ.
Όσον αφορά τα κυριότερα μέρη του, εν πρώτοις είναι η επιβολή της υποχρέωσης στα υποκαταστήματα των πιστωτικών ιδρυμάτων, με έδρα σε τρίτη χώρα και με άδεια λειτουργίας στην Ελλάδα, να υποβάλλουν ετήσια έκθεση στην Τράπεζα της Ελλάδος, με πληροφορίες σχετικά με τη λειτουργία του υποκαταστήματος.
Εκτός αυτού, περιγράφονται οι εποπτικές εξουσίες από την ΤτΕ ή από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς – κατά την εξέταση και αξιολόγηση του κινδύνου επιτοκίου.
Επίσης, καθορίζονται τα επίπεδα κεφαλαίων ασφαλείας και οι περιπτώσεις, κατά τις οποίες η ΤτΕ ή η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, επιβάλλουν στα πιστωτικά ιδρύματα πρόσθετη απαίτηση ιδίων κεφαλαίων – κάτι που είναι εξαιρετικά σημαντικό.
Τέλος, αναφέρονται κάποια άλλα λειτουργικά θέματα – όπως είναι η πολιτική αποδοχών, το πλαίσιο εταιρικής διακυβέρνησης, το επαγγελματικό απόρρητο και η ανταλλαγή πληροφοριών.
Το δεύτερο μέρος τώρα αφορά την ενσωμάτωση στην ελληνική νομοθεσία της ευρωπαϊκής οδηγίας 2019/879 – για την ικανότητα απορρόφησης των ζημιών, ανακεφαλαιοποίησης των πιστωτικών ιδρυμάτων και των επιχειρήσεων επενδύσεων.
Όσον αφορά τα σημαντικότερα μέρη του, τονίζοντας πως το ελληνικό τραπεζικό σύστημα δεν έχει καμία σχέση με το ευρωπαϊκό, αφού βρίσκεται σε τρισχειρότερη θέση, καθορίζονται οι προϋποθέσεις εξυγίανσης χρηματοδοτικών ιδρυμάτων και εταιρειών συμμετοχών, ο τρόπος κατάρτισης του σχεδίου εξυγίανσης, και η αρχή της εξυγίανσης – η οποία είναι η ΤτΕ, σύμφωνα με το άρθρο 2 του ν. 4335/2015.
Τέλος, κάτι πάρα πολύ σημαντικό, επεκτείνεται η δυνατότητα της αρχής εξυγίανσης να αναστέλλει την πληρωμή υποχρεώσεων – συμπεριλαμβανομένων και επιλέξιμων καταθέσεων, όπου πρόκειται για το ονομαζόμενο bail in.
Δηλαδή, για τη διάσωση των τραπεζών από τους μετόχους, τους ομολογιούχους και τους καταθέτες τους.
Στην περίπτωση αυτή, μπορεί να περιορίζεται το ποσόν των καταθέσεων που είναι προσβάσιμο σε ημερήσια βάση – κάτι που σημαίνει έλεγχος αναλήψεων και κεφαλαίων, όπως το 2015, για τυχόν αποφυγή bank run.
Τέλος, το τρίτο μέρος αποτελείται από μία σειρά διατάξεων – όπως είναι η σειρά κατάταξης των επιμέρους απαιτήσεων, κατά την ειδική εκκαθάριση των πιστωτικών ιδρυμάτων και των επιχειρήσεων επενδύσεων.
Επίσης, παρέχεται η δυνατότητα και σε Εταιρείες Διαχείρισης Απαιτήσεων από Δάνεια και Πιστώσεις, να αναλάβουν το ρόλο του εκπροσώπου των ομολογιούχων – κάτι που λογικά αφορά τις τιτλοποιήσεις του ΗΡΑΚΛΗΣ.
Στη δεύτερη επιτροπή τώρα, αναφέραμε πως με δεδομένο τον κίνδυνο να κληθούν ξανά να πληρώσουν οι φορολογούμενοι, δεν είναι δυνατόν να δοθεί η αρμοδιότητα επίβλεψης και εξυγίανσης στην ΤτΕ – το 91% περίπου των μετοχών της οποίας ανήκει σε ξένους.
Πόσο μάλλον όταν δεν κατάφερε τόσες φορές στο παρελθόν να προστατεύσει τις τράπεζες, όπως όφειλε – ειδικά την περίοδο του 2015.
Τονίσαμε πως εμείς, επειδή δεν θέλουμε να είμαστε συνένοχοι σε ότι συμβεί, δεν πρόκειται να υπερψηφίσουμε το νομοσχέδιο – εκτός εάν υιοθετούνταν ασφαλιστικές δικλείδες για το bail in και για τα capital controls, για την ασφάλεια των καταθέσεων και των αναλήψεων δηλαδή, καθώς επίσης εάν εξασφαλιζόταν η αποπληρωμή του αναβαλλόμενου φόρου.
Επί πλέον η μη τοποθέτηση χρημάτων στο ΤΧΣ για ενδεχόμενες ανακεφαλαιοποιήσεις, αλλά απευθείας στις τράπεζες, για να έχει τον έλεγχο το δημόσιο – καθώς επίσης η κυριότητα του κράτους στα σπίτια των πλειστηριασμών και του Ηρακλής, παρατηρητές του δημοσίου στις επιτροπές εξυγίανσης κλπ.
Οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ πως από το Μάρτιο του 2020 έως το Μάρτιο του 2021, η ΕΚΤ έχει αγοράσει ελληνικά ομόλογα 22 δις € για να διατηρήσει χαμηλά τα επιτόκια, όταν η Ελλάδα δανείσθηκε 15,5 δις € – ενώ δικαιούται 37 δις € από την ΕΚΤ λόγω της πανδημίας, οπότε ακόμη 15 δις €.
Είναι ανοησίες λοιπόν τα περί εμπιστοσύνης των αγορών – ενώ μόνο οι ανόητοι χαίρονται όταν δανείζονται.
Συνεχίζοντας, τόσο εδώ, όσο και στην τρίτη επιτροπή, θέσαμε λεπτομερή ερωτήματα επί των σημαντικότερων άρθρων – χωρίς όμως να πάρουμε σχεδόν καμία απάντηση. Πώς είναι δυνατόν λοιπόν να ψηφίσουμε το νομοσχέδιο;
Ειδικά όσον αφορά την ακρόαση των φορέων, μας έκανε αλγεινή εντύπωση η απουσία της Ένωσης Τραπεζών – την οποία πολύ σωστά κατέκρινε ο υπουργός, με πολύ σκληρά λόγια.
Η απουσία αυτή τεκμηρίωσε την αδιαφορία των τραπεζιτών για τις συζητήσεις στη Βουλή – αφού έχουν μάθει να ζουν απομυζώντας τους Έλληνες ξανά και ξανά, με τη στήριξη των εκάστοτε κυβερνήσεων, τις οποίες επί πλέον δεν σέβονται και δεν υπολογίζουν καθόλου.
Ενδιαφέρον είχε πάντως η τοποθέτηση του επικεφαλής του ΤΧΣ – σύμφωνα με τον οποίο ο οργανισμός δεν είναι κερδοσκοπικός.
Εν προκειμένω, αναρωτηθήκαμε πώς είναι δυνατόν η συνεχής παραγωγή ζημιών να αποτελεί κάτι, για το οποίο υπερηφανεύεται κανείς – με την έννοια πως οι ζημίες που προκάλεσε στη χώρα το ΤΧΣ είναι ήδη πάνω από 40 δις € κατά τις δηλώσεις του επικεφαλής του, ενώ τις πληρώνουν οι Έλληνες Πολίτες.
Μόνο πρόσφατα δε, ενέγραψε ζημίες ύψους 2,6 δις € από την Πειραιώς, σύμφωνα με άρθρο του Economist που καταθέσαμε στα πρακτικά – οπότε στη θέση του θα ντρεπόμαστε και δεν θα υπερηφανευόμαστε.
Δυστυχώς όμως, οι Έλληνες δεν γνωρίζουν πως οι ίδιοι πλήρωσαν αυτά τα 2,6 δις € – αφού διαφορετικά δεν θα κάθονταν ήσυχοι στα σπίτια τους.
Όσον αφορά τώρα τη θωράκιση του τραπεζικού μας συστήματος που επικαλείται συνεχώς ο υφυπουργός, έχουμε κουραστεί ειλικρινά να το ακούμε, κυρίως όμως να πληρώνουμε – διαπιστώνοντας ταυτόχρονα πως οι τράπεζες παραμένουν αθωράκιστες, ενώ απομυζούν όλο και περισσότερα χρήματα από τους Έλληνες.
Το μόνο που πέτυχε η Ελλάδα ήταν να διασώσει τις γερμανικές και τις γαλλικές τράπεζες με το PSI, καταστρέφοντας τις δικές της – κάτι που έχει επιβεβαιωθεί πλέον τόσο από τον Ντάϊσελμπλουμ, όσο και από τον Obama.
Με το PSI δε μείωσε το δημόσιο χρέος της μόλις κατά 51,3 δις € όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά, με αντάλλαγμα όμως την υποθήκευση των πάντων – αυξάνοντας το μετά πάνω από 40 δις €, λόγω των τραπεζών.
Σε σχέση τώρα με τη μείωση των κόκκινων δανείων, για την οποία επαίρεται η κυβέρνηση, δεν αφορούν καθόλου τους Έλληνες – αφού τα δικά τους χρέη συνεχίζουν να αυξάνονται.
Ωφελούν μόνο τις τράπεζες που τα ξεπουλούν και μας χρεώνουν τις ζημίες τους – όπου ειλικρινά δεν βλέπουμε κανένα λόγο να τις διασώζουμε συνεχώς, με τελικό αποτέλεσμα να πάρουν τα σπίτια μας, εκτός του ότι αρνούνται να δανείσουν τα νοικοκυριά και τις ΜμΕ επιχειρήσεις.
Τέλος, αυτό που μας έκανε επίσης εντύπωση, είναι η σπουδή του ΣΥΡΙΖΑ να ψηφίσει το νομοσχέδιο – γεγονός που σημαίνει πως δεν έχει ακόμη καταλάβει τις ευθύνες του, ως αξιωματική αντιπολίτευση.
Αλήθεια, αφού ως συνήθως συμφωνεί με την κυβέρνηση, γιατί έστειλε πίσω το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των 25 δις € που μας είχε δώσει η ΕΕ το 2015 με το τρίτο μνημόνιο, για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών;
Έτσι και αλλιώς το ψήφισε, προδίδοντας το δημοψήφισμα και την ίδια του την ιδεολογία – εκτός του ότι έκλεισε τις τράπεζες, εξανεμίζοντας τη χρηματιστηριακή τους αξία.
Παρεμπιπτόντως, τονίσαμε πως δεν έχει δρομολογηθεί καμία εξεταστική επιτροπή για το πώς χάθηκε ο έλεγχος των τραπεζικών κεφαλαίων το 2015 – ενώ δεν έχουν δοθεί ούτε τα πρακτικά της ΕΚΤ, σχετικά με το κλείσιμο του ELA.
Κλείνοντας, θα αναφερθούμε εδώ μόνο στο άρθρο 67, το οποίο αφορά λογικά τη θηριώδη αγορά των repos που κρατούν ως ομήρους πλέον τις οικονομίες – αφού δεν μπορούν να μειωθούν.
1,22 τρις € ήταν στην Ελλάδα το 2020 από μηδέν το 2013, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά Αυτή και μόνο η έκθεση μπορεί να δημιουργήσει τεράστιες απαιτήσεις και να καταρρίψει γενικότερα κάθε δυνατότητα εξυγίανσης.
Δεν έχουμε πάντως καταλάβει ακόμη, γιατί καμία κυβέρνηση μέχρι σήμερα δεν έχει επιλύσει το πρόβλημα των τραπεζών και των άδικων πλειστηριασμών μαζί, με τη μέθοδο που έχουμε προτείνει από την αρχή – με αυτήν δηλαδή που υιοθέτησαν με επιτυχία οι ΗΠΑ το 1933.
Αδιαφορούν όλες για τους Πολίτες; Υπηρετούν μόνο τις τράπεζες; Δεν έχουν κανένα συναίσθημα ντροπής; Δεν ενδιαφέρονται για τους 650.000 Έλληνες που εγκατέλειψαν τη χώρα, παίρνοντας μαζί τους ένα ΑΕΠ της τάξης των 32,5 δις € και κλιμακώνοντας το δημογραφικό που είναι το νούμερο 1 πρόβλημα της πατρίδας μας;
Δεν καταλαβαίνουν πως οδηγούν την Ελλάδα στην αλλαγή του ιδιοκτησιακού της καθεστώτος, με την πλειοψηφία των Ελλήνων που θα απομείνουν φθηνούς σκλάβους χρέους, χωρίς περιουσιακά στοιχεία, των νέων ιδιοκτητών της χώρας τους; Μόνο η νομή της εξουσίας τις ενδιαφέρει; Η καρέκλα;