Από: iskra.gr - Παναγιώτης Λαφαζάνης
Επειδή αυτή η άποψη δεν είναι μεμονωμένη αλλά πεποίθηση πολλών φίλων και κυρίως πολλών πολιτών, θεωρώ χρέος μου να διευκρινίσω τα γεγονότα .
Η ψηφοφορία στη Βουλή για το απαράδεκτο Τρίτο Μνημόνιο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ πραγματοποιήθηκε στις 14 Αυγούστου του 2015.
Κατά την ψηφοφορία αυτή ο Παν. Λαφαζάνης, ο οποίος τότε είχε φύγει και από Υπουργός εξαιτίας της συνομολόγησης από τον Αλ. Τσίπρα του νέου Μνημονίου , μαζί με τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που ανήκαν στην τότε “ Αριστερή Πλατφόρμα “ καταψήφισαν σθεναρά το Τρίτο Μνημόνιο .
Συγκεκριμένα από τον τότε ΣΥΡΙΖΑ 32 βουλευτές του καταψήφισαν το νμ/διο του Τρίτου Μνημονίου, 11 δήλωσαν “παρών“, τρείς διαφοροποιήθηκαν ψηφίζοντας “Ναι“ επί της αρχής και “παρών“ σε επιμέρους άρθρα, ενώ ένας βουλευτής ήταν απών.
΄Όπως είναι φανερό η ψηφοφορία του Τρίτου Μνημονίου προκάλεσε βαρύτατες απώλειες για τον ΣΥΡΙΖΑ, πρωτοφανές για κυβερνητικό κόμμα , καθώς διαφοροποιήθηκαν 43 βουλευτές (32 “Όχι“ και 11 “Παρών“), πράγμα που είχε ως συνέπεια η κυβέρνηση να πέσει κάτω από το όριο των 120 βουλευτών.
Μετά από ένα τέτοιο πραγματικό Βατερλώ για τον ΣΥΡΙΖΑ, το νομ/διο για το Τρίτο Μνημόνιο θα έπρεπε να καταψηφισθεί και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο να είχε πέσει αλλά να είχε ταπεινωτικά καταποντισθεί .
Και όμως, ενώ η κυβέρνηση Τσίπρα έβλεπε το “χάρο“ με τα μάτια της, ήρθαν αρωγός και βοηθοί της τα συνεταιράκια της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του τότε “Ποταμιού“, και φυσικά οι ΑΝΕΛ του Π. Καμμένου, τα οποία ψήφισαν με φανατισμό το Τρίτο Μνημόνιο.
"Παραδόξως", έτσι, η κυβέρνηση, αντί να πέσει, είδε το Μνημόνιό της να συγκεντρώνει 220 βουλευτικές ψήφους, έναν αριθμό ρεκόρ , που δεν είχε συγκεντρώσει κανένα Μνημόνιο .
Στη συνέχεια ο Αλ. Τσίπρας, μετά από αυτόν τον απρόσμενο “θρίαμβο“, “πούλησε“ τα συνεταιράκια του και έσπευσε να προκηρύξει εκλογές εξπρές , παρά τις αντίθετες υποσχέσεις που τους είχε δόσει για "συγκυβέρνηση".
Πράγματι, ο Α. Τσίπρας για να καθησυχάσει τη Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι και να «κλειδώσει» την ψήφο τους στη βουλή για το τρίτο μνημόνιο, το οποίο θα ήταν το πρόγραμμά του της νέας περιόδου και περίπου διαφήμιζε ως «μάννα εξ ουρανού» για την Ελλάδα, είχε αποδεχθεί άτυπη συμφωνία μαζί τους πως θα προχωρούσαν σε συγκυβέρνηση, ενδεχομένως και με έναν άλλο πρωθυπουργό από τον ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να μην πάνε τα κόμματά τους ως πρόβατα επί σφαγήν σε άμεσες εκλογές, έχοντας ψηφίσει το πρόγραμμα του «αντιπάλου τους»!
Αυτός ήταν, άλλωστε, ο λόγος για τον οποίο ο Αλ. Τσίπρας δεν προκήρυξε άμεσα εκλογές, όπως θα «έπρεπε», μετά την οδυνηρή, μέσα στον δεκαπενταύγουστο, για το κόμμα του ψηφοφορία στη βουλή, άσχετο αν τη κέρδισε με τη «κτηνώδη» πλειοψηφία των 222 βουλευτών.
Αντίθετα, αμέσως σχεδόν μετά την ψηφοφορία στη βουλή για το τρίτο μνημόνιο, το κυβερνητικό επιτελείο δήλωσε ότι θα καταθέσει στη βουλή για συζήτηση και ψηφοφορία πρόταση εμπιστοσύνης στη κυβέρνηση.
Ο Αλ. Τσίπρας δεν είχε κανένα άλλο λόγο να καταθέσει τέτοια πρόταση με κάτω από 120 βουλευτές στη διάθεσή του, αν δεν είχε τη συμφωνία παρασκηνίου από την Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, κυρίως βέβαια από τη Ν.Δ., ότι θα έδιναν θετική ψήφο στη κυβέρνηση ή τουλάχιστον δεν θα την έριχναν.
Γι αυτό άλλωστε ο τότε αρχηγός της Ν.Δ. Ε. Μεϊμαράκης είχε καταθέσει δημόσια πρόταση προς τον ΣΥΡΙΖΑ για να συγκυβερνήσουν, υποδεικνύοντας ως πρωθυπουργό το Γ. Δραγασάκη.
Ο τελευταίος, βεβαίως, γνωρίζοντας προφανώς και τις δεύτερες σκέψεις του Αλ. Τσίπρα και της ομάδας του για παράκαμψη της υποσχεθείσας πρότασης εμπιστοσύνης στη βουλή προς τη κυβέρνηση και την άμεση προκήρυξη εκλογών, «αρνήθηκε» με χίλιες ευγένειες και όσο «πατάει η γάτα» τη «τιμητική» πρόταση Μεϊμαράκη, με ένα τρόπο που περίπου σήμαινε αποδοχή της.
Πράγματι, ενώ ο Αλ. Τσίπρας είχε ατύπως συμφωνήσει στο παρασκήνιο για συγκυβέρνηση με τα άλλα κόμματα του κατεστημένου, αντελήφθη γρήγορα τη «παγίδα». Πέταξε στο κάλαθο των αχρήστων την ανακοινωθείσα πρότασή του για ψήφο εμπιστοσύνης στη βουλή, που ήταν όχημα διαμόρφωσης συναίνεσης και με διάγγελμά του προκήρυξε άμεσα εκλογές εξπρές στις 20 Σεπτέμβρη.
Πια, λοιπόν, ήταν η μεγάλη παγίδα που του «επέβαλλε» να επιλέξει τελικά, κόντρα στα «συμφωνηθέντα» τις άμεσες εκλογές;
Η μεγάλη παγίδα ήταν ότι με την διατήρηση στη ζωή της τότε βουλής, η νεοιδρυθείσα ΛΑΕ, αποτελούμενη κυρίως από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που δεν είχαν συμφωνήσει με το τρίτο μνημόνιο, θα ήταν τρίτο κόμμα στη βουλή, κάτι που ήταν ανυπόφορο για το Τσίπρα αλλά και το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο, ενώ αν προέβαινε σε συγκυβέρνηση με τη Ν.Δ. και το κατεστημένο τόξο της βουλής, η ΛΑΕ θα καθίστατο ανέλπιστα και αξιωματική αντιπολίτευση!
Και μια λεπτομέρεια: ο Αλ. Τσίπρας βιαζόταν να πάει εκλογές για να βάλει οριστικά στο ψυγείο και μια άλλη απόφαση της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ, την οποία ήδη είχε τσαλαπατήσει και η οποία τον δέσμευε να προχωρήσει σε έκτακτο συνέδριο του κόμματος, το οποίο θα είχε και το τελικό λόγο για το τρίτο μνημόνιο και τη σύνθεση της ηγεσίας. Φυσικά, ο Αλ. Τσίπρας, ο οποίος μαζί με την ομάδα του είχε καταψηφίσει αυτή την απόφαση της Κ.Ε., ήθελε να την αποφύγει όπως ο διάβολος το λιβάνι.
«Επιβάλλοντο», λοιπόν, άρον άρον εκλογές, με στόχο να ξεφορτωθεί η βουλή την ΛΑΕ, πριν η τελευταία συγκροτηθεί και απλωθεί και το μνημόνιο δείξει τα δόντια του και βεβαίως, αν χρειαζόταν, στο ξεφόρτωμα της ΛΑΕ από τη βουλή θα μπορούσε να βάλει λίγο το χεράκι της και η ηλεκτρονική διαχείριση της ψήφου… Άλλωστε, αν η ΛΑΕ έμπαινε στις εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015 στη βουλή, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορούσε ούτε με τους ΑΝΕΛ να σχηματίσει κυβέρνηση γιατί δεν θα έβγαιναν τα κουκιά.
Το σχέδιο, όπως βλέπετε, με ντεκόρ τον «ανενημέρωτο» λαό, σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε θαυμάσια και τις συνέπειές του τις βιώνουμε με τη καταστροφική πορεία της χώρας.
Αυτές είναι εν τάχει οι άθλιες μεθοδεύσεις που οδήγησαν στη μεγάλη προδοσία του περήφανου ΟΧΙ του δημοψηφίσματος, στις ανεπανάληπτες κωλοτούμπες του ΣΥΡΙΖΑ και στα παιχνίδια προσκηνίου και παρασκηνίου των δυνάμεων του κατεστημένου μπλοκ. Αυτές τις άθλιες μεθοδεύσεις δεν τις έχει ομολογήσει κανένας από τους τότε πρωταγωνιστές και φυσικά κανένας από όσους ανέλαβαν την ευθύνη να γράψουν βιβλία για εκείνη τη περίοδο. Η συνέχεια επί όλων αυτών και πολλών άλλων στο βιβλίο μου «Η Μεγάλη Προδοσία» το οποίο θα αποκαλύψει αλήθειες που θα ταράξουν τα λιμνάζοντα νερά μιας πολιτικής ζωής που παρακμάζει και βυθίζει τη χώρα σε πρωτοφανές τέλμα και αδιέξοδο.