Εγκλωβισμένος ο Τούρκος ο πρόεδρος - Το πολιτικό αδιέξοδο που τον οδηγεί στο πολιτικό του τέλος - Πώς η τακτική του αποδείχτηκε μοιραία και από ρυθμιστής των εξελίξεων κινδυνεύει να χάσει τα πάντα - Πώς επωφελείται η Ελλάδα
Από: newsbomb.gr
Βασίλης Σκουλαράκος
Πριν από μερικούς μήνες, όταν ο Ερντογάν έστελνε το ORUC REIS στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, απειλώντας με εμπόλεμη σύρραξη τη χώρα μας και με νέο Αττίλα την Κύπρο, τονίζαμε πως ο Ερντογάν «σπέρνει ανέμους» και αυτό που τον περιμένει είναι πλέον… θύελλες!
Αναψηλαφώντας τις ενέργειες της Τουρκίας αρχής γενομένης από τον προηγούμενο Μάρτιο, κάποιος αδυνατεί να βρει κάτι σύννομο, κάτι που έστω και με διασταλτική ερμηνεία να εδράζεται σε κανόνες διεθνούς δικαίου. Εξώθηση μεταναστών να διαβούν τα ελληνικά σύνορα στον Έβρο, υπογραφή του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου, διαρκείς παρεμβάσεις και υποκίνηση εντάσεων σε Συρία, Ιράκ, Λιβύη, Καύκασο, ακόμα και στη Σομαλία και το Σουδάν, απειλές πολέμου κατά Ελλάδας και Κύπρου, ρητορική μίσους κατά της Δύσης και «υπόγεια» υποστήριξη τζιχαντιστών να δράσουν κατά των… απίστων δυτικών.
Αυτά δεν τα λέμε από το μυαλό μας. Είναι η πραγματική δράση του τουρκικού καθεστώτος, η οποία ευτυχώς έχει μπει στο μικροσκόπιο μυστικών υπηρεσιών ξένων κρατών που επιτέλους αναγνωρίζουν το «βρώμικο» ρόλο του Ερντογάν και της Τουρκίας.
Τονίζουμε εδώ και καιρό ωστόσο πως το καθεστώς της γείτονος βρίσκεται σε αφόρητη πίεση τόσο στο εσωτερικό του, με τους δείκτες της οικονομίας σε ελεύθερη πτώση, όσο και στο εξωτερικό, με τις καταγγελίες για την τουρκική προκλητικότητα από χώρες του μουσουλμανικού κόσμου, να πλαισιώνουν τις ήδη εκπεφρασμένες, από τις δυτικές χώρες, με ορισμένους μάλιστα να μιλούν πλέον ανοιχτά για ένα δικτατορικό καθεστώς.
Ο Τούρκος πρόεδρος πίστεψε πως η Τουρκία μπορεί να εξελιχθεί σε περιφερειακή δύναμη που θα μπορεί να ελέγξει τις εξελίξεις στην περιοχή και παράλληλα ο ίδιος να αναδειχτεί σε ηγέτη όλων των Μουσουλμάνων. Η «λυκοφιλία» με τον Βλάντιμιρ Πούτιν και η αγορά των S-400 έφερε τη ρίξη στις σχέσεις με τις ΗΠΑ, που είδαν την αναγκαία γεωπολιτικά Τουρκία να στρίβει προς το ρωσικό άρμα, εκμεταλλευόμενος και τις διαπροσωπικές σχέσεις με τον πρώην πρόεδρο, Ντόναλντ Τραμπ.
Τα πράγματα όμως άλλαξαν και οι ΗΠΑ γύρισαν σελίδα, με τον νέο Αμερικανό πρόεδρο, Τζο Μπάιντεν να στέλνει τελεσίγραφο στον Ερντογάν να αλλάξει στάση, αν θέλει να παραμείνει σύμμαχος της Ουάσινγκτον. Οι οικονομικές κυρώσεις ήταν το πρώτο χτύπημα, ενώ ακολούθησε η αποβολή της Τουρκίας από το πρόγραμμα των κορυφαίων μαχητικών αεροσκαφών παγκοσμίως, των F-35. Μάλιστα, η Ουάσινγκτον έσπευσε να δημοσιοποιήσει το ενδιαφέρον της Ελλάδας για τα συγκεκριμένα μαχητικά, που μαζί με τα γαλλικά Rafale θα αλλάξουν πλήρως τα δεδομένα στην περιοχή. Το τρίτο χτύπημα ήταν με την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων.
Τι θα κάνει λοιπόν τώρα ο Ερντογάν; Θα συνεχίσει μέχρι τέλους τη σύγκρουση με τις ΗΠΑ; Αν ναι, πόσο εύκολα θα το αντέξει αυτό η ήδη διαλυμένη τουρκική οικονομία; Ποιες θα είναι οι επιπτώσεις στο γεωπολιτικό πεδίο; Θα κάνει μήπως «κωλοτούμπα» και θα επιχειρήσει να τα βρει με τον Μπάιντεν; Και πώς θα το ξεστομίσει αυτό στον «φίλο» Πούτιν; Τι θα του πει, σου στέλνω πίσω «πακέτο» του S-400 γιατί τα ξαναβρήκα με τις ΗΠΑ; Δηλαδή, σε χρησιμοποίησα και τώρα τα ξαναβρίσκω με τον εχθρό σου;
Είναι προφανές πως ο Ερντογάν είναι σε αδιέξοδο. Επέλεξε να παίξει ρωσική ρουλέτα με δύο σφαίρες στη θαλάμη... Η μία γράφει το όνομα του Μπάιντεν και η άλλη του Πούτιν. Ποια από τις δύο θα τον τελειώσει; Πλέον, γνωρίζει πολύ καλά και ο ίδιος ότι το πολιτικό του κεφάλαιο στερεύει μέρα με τη μέρα και η τάση αυτή επιτείνεται όλο και περισσότερο.
Η συνεχής δημιουργία εχθρών έχει γύρει την πλάστιγγα στο διπλωματικό πεδίο υπέρ της Ελλάδας. Η Χώρα μας έχει τηρήσει σταθερή στάση. Και αυτό της έδωσε σήμερα το πλεονέκτημα να υποστηρίζει αποφασιστικά τις θέσεις της απέναντι σε μία Τουρκία απομονωμένη στο διεθνές πεδίο και με έντονη κριτική στο εσωτερικό της.
Αυτή η εξέλιξη επιβεβαιώνει ότι οι χειρισμοί της Χώρας μας είναι σωστοί και επιτυχημένοι σε όλα τα επίπεδα. Κατ' αρχάς στο πολιτικό, όπου καταφέραμε να πείσουμε τη διεθνή κοινή γνώμη για το δίκαιο των θέσεων και να πάρουμε στο πλευρό μας υπερδυνάμεις όπως τη Γαλλία, το Ισραήλ και τις ΗΠΑ, αλλά και αραβικές και βαθύτατα μουσουλμανικές όπως την Αίγυπτο, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και τη Σαουδική Αραβία. Και φυσικά στο στρατιωτικό όπου οι Ένοπλες Δυνάμεις επιτέλεσαν με άριστο τρόπο την αποστολή τους και αντιμετώπισαν δυναμικά όλες τις προκλήσεις της Τουρκίας, αποκτώντας ταυτόχρονα το ψυχολογικό πλεονέκτημα.