Ο Ιωάννης Κομνηνός, εγγονός του Αλεξίου Α', συμμετείχε το 1130 σε συνωμοσία με σκοπό την ανατροπή του Αυτοκράτορα. Όταν το σχέδιο αποκαλύφθηκε, δραπέτευσε στην Ανατολή μαζί με τον πατέρα του Ισαάκιο και τους αδελφούς του. Περιπλανώμενοι σε χριστιανικά και μουσουλμανικά κρατίδια θα καταλήξουν στην Αρμενία της Κιλικίας, όπου ο βασιλιάς Λέοντας Α' θα παντρέψει τον Ιωάννη με την κόρη του.
Οι Κομνηνοί όμως εκτός από τον Έλληνα αυτοκράτορα κατάφεραν να εξοργίσουν και τους Αρμένιους, με αποτέλεσμα να δραπετεύσουν ξανά και να βρουν καταφύγιο στο Σουλτανάτο του Ρουμ. Όταν οι Βυζαντινοί τους συγχώρεσαν, η οικογένεια θα επιστρέψει πίσω και το 1139 θα συμμετάσχει στη μεγάλη εκστρατεία των Ελλήνων ενάντια στους Σελτζούκους. Εκεί ο Ιωάννης θα καταφέρει ακόμα μια φορά να βγάλει τον Αυτοκράτορα εκτός εαυτού, όταν για τη διεκδίκηση ενός ίππου θα μονομαχήσει με επιτυχία απέναντι σε έναν Λατίνο ιππότη του στρατεύματος. Αυτή τη φορά η φυγή του ήταν οριστική.
Ο σουλτάνος Μεσουντ Α' τον υποδέχτηκε στο Ικόνιο με ενθουσιασμό. Καθώς από την προηγούμενή του διαμονή είχε δείξει σημάδια ένταξης και προσαρμογής, θα του δώσει ως σύζυγο την κόρη του μαζί με τεράστιες εκτάσεις γης. Ο Κομνηνός πρίγκηπας απαρνήθηκε το Χριστιανισμό και έμαθε τόσο καλά την τουρκική γλώσσα που προκάλεσε το θαυμασμό όλων.
Τα ίχνη του Τζελέπη, όπως ήταν πλέον το νέο του όνομα, κάποια στιγμή χάνονται, όχι όμως και των απογόνων του. Σύμφωνα με ελληνικές και τουρκικές πηγές, γιος του υπήρξε ο Κουταλμίς, παππούς του Ερτογρούλ και προπάππος του Osman, ιδρυτή της Οθωμανικής δυναστείας