Μία από τις πιο «μαύρες» Κυριακές στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου...
Κυριακή 7 Ιουνίου του 1981. Για την πόλη Σαν Μπεντέντο ντελ Τρόντο, αυτή δεν είναι μια συνηθισμένη Κυριακή. Από το πρωί όλοι βρίσκονται στο πόδι. Στους δρόμους γίνεται χαμός, κόσμος, αυτοκίνητα, σημαίες, κόρνες, ακόμα και κάποιος που βρισκόταν τυχαία εκεί, καταλάβαινε ότι κάτι ξεχωριστό συμβαίνει. Μιλάμε για την πόλη στην οποία εδρεύει η Σαμπενετετέζε η οποία το απόγευμα υποδέχεται την Ματέρα για την τελευταία αγωνιστική της Serie C1, 3ης Εθνικής του ιταλικού ποδοσφαίρου.
Από: menshouse.gr
Γράφει ο Γιώργος Κοντογεώργης
Από κάθε έναν από τους δύο ομίλους της 3ης κατηγορίας, δύο ομάδες ανεβαίνουν αυτόματα. Η Samb, αν νικήσει την Ματέρα πηγαίνει στην Serie B, ενώ αυτό μπορεί να συμβεί και με ισοπαλία και συνδυασμό αποτελεσμάτων. Μιλάμε για μια εποχή στην οποία η νίκη δίνει 2 βαθμούς και ειδικά για την Ιταλία, το εκτός έδρας 0-0 μπορούσε να χαρακτηριστεί ως τέτοια.
Η ομάδα την οποία προπονεί ο Νέντο Σονέτι, δεν έχει δεχθεί γκολ τις τελευταίες 5 αγωνιστικές και όπλο της δεν είναι άλλο από την πολύ προσεκτική αμυντική γραμμή. Πίσω από αυτή, κάτω από τα δοκάρια, βρίσκεται ένας τερματοφύλακας για τον οποίο ακούγονται εκπληκτικά λόγια, όπως ότι μια μέρα θα αντικαταστήσει τον Ντίνο Τζοφ στην Εθνική Ιταλίας. Το όνομά του είναι Βάλτερ Τζένγκα.
Από: menshouse.gr
Γράφει ο Γιώργος Κοντογεώργης
Από κάθε έναν από τους δύο ομίλους της 3ης κατηγορίας, δύο ομάδες ανεβαίνουν αυτόματα. Η Samb, αν νικήσει την Ματέρα πηγαίνει στην Serie B, ενώ αυτό μπορεί να συμβεί και με ισοπαλία και συνδυασμό αποτελεσμάτων. Μιλάμε για μια εποχή στην οποία η νίκη δίνει 2 βαθμούς και ειδικά για την Ιταλία, το εκτός έδρας 0-0 μπορούσε να χαρακτηριστεί ως τέτοια.
Η ομάδα την οποία προπονεί ο Νέντο Σονέτι, δεν έχει δεχθεί γκολ τις τελευταίες 5 αγωνιστικές και όπλο της δεν είναι άλλο από την πολύ προσεκτική αμυντική γραμμή. Πίσω από αυτή, κάτω από τα δοκάρια, βρίσκεται ένας τερματοφύλακας για τον οποίο ακούγονται εκπληκτικά λόγια, όπως ότι μια μέρα θα αντικαταστήσει τον Ντίνο Τζοφ στην Εθνική Ιταλίας. Το όνομά του είναι Βάλτερ Τζένγκα.
Είναι πλέον μεσημέρι και το ‘Fratelli Ballarin’ γίνεται σιγά σιγά το κέντρο όλου του κόσμου για τους τιφόζι. Το γήπεδο έχει ονομαστεί έτσι από τους αδερφούς, Ντίνο και Αλντο Μπαλαρίν, που έχασαν τη ζωή τους στην αεροπορική τραγωδία της Σουπέργκα το 1949 όταν χάθηκε στον αέρα η κορυφαία Τορίνο όλων των εποχών. Η έδρα της Σαμπενετετέζε δεν είναι πολύ μεγάλη, χωρά 15.000 θεατές, αλλά είναι καλά κτισμένη και βρίσκεται κοντά στη θάλασσα. Κοντά στο λιμάνι.
Οι θύρες έχουν ανοίξει και η σκηνή στήνεται από νωρίς. Οι τιφόζι έχουν ετοιμάσει μια κορεογραφία αντάξια της ιστορικής μέρας για το club και την πόλη και μέσα σε ένα φανταστικό κλίμα τα πάντα βρίσκονται στην εντέλεια έτσι ώστε κατά την είσοδο των ομάδων να συμβεί κάτι αξέχαστο.
Παρά την απίστευτη ζέστη, από τις 15.00, οι 3.500 θέσεις της Curva Sud έχουν ήδη κάτοχο. «Θα κάνουν κάτι εκπληκτικό» πηγαίνει από στόμα σε στόμα στους οπαδούς, ανάμεσα στους οποίους για πρώτη φορά βρίσκονται δύο κορίτσια. Η Κάρλα Μπιζίρι, 21χρονη κομμώτρια, και η Μαρία Τερέζα Ναπολεόνι, 23χρονη γραμματέας, οι οποίες αγόρασαν εισιτήρια και μαζί με φίλους μπήκαν στη θύρα 2, δύο ώρες πριν τη σέντρα.
Η έναρξη είναι πλέον πολύ κοντά, όμως ο κόσμος δεν έχει σταματήσει να πηγαίνει στο γήπεδο, κάτι το οποίο οδηγεί την Αστυνομία να βάλει λουκέτο στις θύρες. Μια απόφαση η οποία έμελλε να αποδειχθεί μοιραία. Στις 16.57, οι δύο ομάδες ξεκινούν την πορεία τους προς το κέντρο του αγωνιστικού χώρου. Χιλιάδες χαρτόνια σηκώνονται και κόκκινος και μπλε καπνός, κρύβει τον ήλιο.
Ολα είναι έτοιμα για να ξεκινήσει το μεγάλο party, όμως τα πιο απίστευτα σενάρια τα γράφει η ίδια η ζωή. Ξαφνικά, μαύρος καπνός καλύπτει τα πάντα. «Η εξέδρα χωρίστηκε όπως η Ερυθρά θάλασσα, όμως στη μέση δεν υπήρχε νερό, υπήρχε φωτιά» ήταν οι ανατριχιαστικές λέξεις της Gazzetta dello Sport. Από ένα τσιγάρο ή ένα βεγγαλικό, περίπου 7 τόνοι χαρτιού αρχίζουν να καίγονται πάνω από την Curva και αφού ο αέρας φυσά, οι φλόγες υψώνονται όλο και περισσότερο και γίνονται σχεδόν αόρατες. Οι οπαδοί κινούνται προς τις εξόδους, όμως μάταια. Τα κλειδιά δεν βρίσκονται ποτέ και οι πυροσβεστήρες δεν λειτουργούν.
Μέσα στην ατυχία, ένα «θαύμα» συμβαίνει αφού οι οπαδοί στοιβάζονται στα πλάγια και ψηλά στη θύρα, η οποία αντέχει και δεν καταρρέει. Όπου δεν υπάρχει φωτιά υπάρχει συνωστισμός, την ώρα που επικρατεί πανικός και στον αγωνιστικό χώρο οι παίκτες και ο διαιτητής προσπαθούν να κάνουν κάτι για να βοηθήσουν. Όμως αυτό δεν είναι αρκετό, οι λύσεις είναι δύο.
Η πτώση στο κενό των 15 μέτρων στα πλάγια της εξέδρας ή ο αγωνιστικός χώρος. Όμως όποιος θέλει να κάνει το δεύτερο για να γλυτώσει, πρέπει να περάσει το διαχωριστικό δίχτυ και στη συνέχεια να πέσει πάνω στο αγκαθωτό συρματόπλεγμα. Δυστυχώς, δεν θα τα καταφέρουν όλοι. Τρεις γυναίκες και ένα παιδί ζουν δραματικές στιγμές.
Η Κάρλα και η Τερέζα βρίσκονται σαν ανθρώπινος πυρσός στην εξέδρα, ενώ μια μεγαλύτερη κυρία ψάχνει διέξοδο στις τουαλέτες. Την ίδια στιγμή, το 10χρονο παιδί περικυκλώνεται από τη φωτιά και βρίσκεται στο τσιμέντο. Ένας Άγγελος όμως, έρχεται για να το σώσει. Όχι από τον ουρανό, αλλά από την Curva. Ένας ταμίας με όνομα, Λουτσιάνο Μποβάρα, ρισκάρει τη ζωή του αλλά σηκώνει το μικρό αγόρι και το γλυτώνει από έναν φρικτό θάνατο.
Η Μαρία Τερέζα δεν μπορεί να αποφύγει το μοιραίο. Πέφτει μέσα στις φλόγες και αφού καταφέρνει να σηκωθεί, σε μια απέλπιδα προσπάθεια, σε μια ενστικτώδη κίνηση, σκίζει τα ρούχα της για να μπορέσει να πετάξει από πάνω της τη φωτιά. Δυστυχώς, προλαβαίνει να κάνει μόλις μερικά ακόμα βήματα προς την ανατολική έξοδο πριν πέσει ξανά. Κάποιοι μεταφέρθηκαν με ελικόπτερο σε κλινική και η «κόλαση», που κράτησε για λιγότερο από 10 λεπτά, έλαβε τέλος.
Απολογισμός ήταν 3 άνθρωποι σε πολύ κρίσιμη κατάσταση, 64 με σοβαρά εγκαύματα και περισσότεροι από 40, τραυματίες. Η Curva είχε πλέον αδειάσει. Οι μισοί πήγαν στο σπίτι τους ως επιζώντες, οι άλλοι μισοί έμειναν εκεί. Για ποιο λόγο; Επειδή κατόπιν συνεννόησης των δύο ομάδων, αποφασίστηκε ότι ο αγώνας θα διεξαχθεί! Ανάμεσα σε εκείνους που έμειναν για να δουν το ματς ήταν ο Ρομπέρτο Πέτσι, πρώην ποδοσφαιριστής και αδερφός του Πατρίτσιο, μέλους των Ερυθρών Ταξιαρχιών της Ιταλίας. Τρεις μέρες μετά το συμβάν στο γήπεδο, απήχθη και ύστερα από 55 μέρες αιχμαλωσίας, δολοφονήθηκε με βάρβαρο τρόπο σαν αντίποινα για πράξεις του αδερφού του. Αυτό, ωστόσο, είναι μια άλλη ιστορία.
«Παίξαμε. Τελικά το 0-0 ήταν αρκετό για εμάς και ανεβήκαμε στην Serie B» θα πει αργότερα ο Τζένγκα. «Αλλά κανένας δεν πανηγύρισε». Η Κάρλα και η Μαρία Τερέζα μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο έχοντας τις αισθήσεις τους αλλά και εγκαύματα πρώτου, δεύτερου και τρίτου βαθμούς σε όλο τους το σώμα. Τα συνθετικά ρούχα που φορούσαν έκαναν μεγάλη ζημιά στο σώμα τους καθώς έλιωσαν πάνω στο δέρμα τους.
Αφού έζησε ένα συγκλονιστικό βασανιστήριο, η Μαρία Τερέσα σταμάτησε να αναπνέει τη 13η Ιουνίου. Τέσσερις μέρες αργότερα, στους ορανούς την ακολούθησε η Κάρλα. Η τρίτη γυναίκα που ήταν στο ‘Ballarin’ άντεξε και σώθηκε, όμως όπως και πολλοί άλλοι που ήταν μαζί της εκείνο το απόγευμα, απέκτησε σημάδια που θα κουβαλούσε για όλη της τη ζωή. Εκτός από τα σημάδια στο σώμα, τέτοια έμειναν στο μυαλό όλων όσων έζησαν από κοντά την τραγωδία στο ‘Ballarin’.
«Δεν έχει περάσει ούτε μια μέρα που να μην σκεφτώ εκείνη την ημέρα. Εκείνα τα κορίτσια. Το ένα από αυτά ήταν στην ηλικία μου. Έχω εκείνη τη φωτογραφία, την κρατάω στο συρτάρι. Την κοιτάζω συχνά, όπως και το video στο internet. Όμως η ψυχή μου δεν έχει βρει γαλήνη…».