Εκτός από τη στρατιωτική του ιδιοφυία και τη στρατηγική που ακολούθησε κατά τη μάχη αυτό που αξίζει να επισημανθεί είναι η παρουσία του Αλέξανδρου στην πρώτη γραμμή μετά των στρατιωτών του. Μάλιστα κατά τη διάρκεια αυτής κινδύνευσε να φονευθεί και σώθηκε τελευταία στιγμή από τον Κλείτο.
Η παρουσία του βασιλιά μεταξύ των πρώτων είναι ένα εντυπωσιακό στοιχείο για τη σημερινή εποχή. Δεν περιμένει κανείς βέβαια να δει τους πολιτικούς ταγούς της χώρας στην πρώτη γραμμή σε μια ενδεχόμενη πολεμική σύρραξη, αλλά δυστυχώς έχουμε φτάσει στο αντίθετο άκρο, δηλ. κυβερνητικοί αξιωματούχοι να αποφεύγουν ακόμα και τη στράτευση, επικαλούμενοι διαφόρους λόγους.
Αναφορικά με τη μάχη κάποια στοιχεία:
- Οι Πέρσες κατείχαν την απόκρημνη υπερυψωμένη ανατολική όχθη του Γρανικού, έχοντας σύμφωνα με τον Αρριανό 20.000 πεζούς, 20.000 ιππείς και 5.000 έλληνες μισθοφόρους υπό τον στρατηγό Μέμνωνα τον Ρόδιο. Στην αντίπερα όχθη, ο Αλέξανδρος παρέταξε 30.000 πεζούς και 5.000 ιππείς.
- Ο ίδιος επικεφαλής του ιππικού μπήκε πρώτος στο ποτάμι οδηγώντας τη δεξιά παράταξη κάτω από τους ήχους των σαλπίγγων και τις ιαχές. Το ποτάμι (φωτο όπως είναι σήμερα), με πλάτος περίπου 20-40 μέτρα, δεν ήταν ιδιαίτερα βαθύ και παρά τη δυσκολία λόγω των ορμητικών νερών του επέτρεπε τη διέλευση των πεζοπόρων τμημάτων
- Οι μακεδονικές φάλαγγες περνούσαν σχετικά εύκολα το ποτάμι, η μια μετά την άλλη. Παρά το γεγονός ότι η μάχη διεξαγόταν πάνω στα άλογα, έμοιαζε περισσότερο με μάχη πεζικού. Οι Πέρσες βάλλονταν από παντού. Τους χτυπούσαν οι ιππείς υπό τον Αλέξανδρο. ανακατεμένοι με τους πεζούς.
- Πρώτα έσπασε το σημείο της παράταξης των Περσών που πολεμούσε ο Αλέξανδρος και ακολούθησε η άτακτη φυγή όλων των περσικών δυνάμεων και η νίκη των ελληνικών δυνάμεων.
Μετά τη μάχη ο Αλέξανδρος έστειλε στην Αθήνα 300 περσικές πανοπλίες και έδωσε εντολή να χαραχτεί αναθηματική επιγραφή με την αφιέρωση «Αλέξανδρος Φιλίππου και οι Έλληνες πλην Λακεδαιμονίων από των βαρβάρων των την Ασίαν κατοικούντων». Από την επιγραφή αυτή προκύπτει ο πανελλήνιος χαρακτήρας της εκστρατείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, παρά την απουσία των Σπαρτιατών.
Αξίζει επίσης να επισημάνουμε την μεταχείριση όσων πολέμησαν στη μάχη του Γρανικού. Την επόμενη μέρα της μάχης, ο Αλέξανδρος επισκέφθηκε όλους τους τραυματίες, είδε τις πληγές τους και τους ρώτησε πώς τραυματίστηκαν. Οι γονείς και τα παιδιά των πεσόντων Μακεδόνων, απαλλάχτηκαν από τη φορολογία και από κάθε είδους εισφορά.
Αν επιχειρήσουμε μια αναδρομή στη σύγχρονη Ελλάδα και συγκρίνουμε τη μεταχείριση που είχαν οι αγωνιστές της επανάστασης του 1821 αλλά και όσοι πρόσφατα πολέμησαν στην Κύπρο το 1974 θα στενοχωρηθούμε βαθύτατα.