Στο -0,3% συνεχίζει ακάθεκτος ο αποπληθωρισμός, η χώρα βαδίζει προς διαρπαγή της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας

StockSnap / pixabay

Απρίλιος 2021 : Στο -0,3% συνεχίζει ακάθεκτος ο αποπληθωρισμός, ενώ η χώρα βαδίζει προς επίταση της διαρπαγής της ιδιωτικής και της δημόσιας περιουσίας και την διάλυση του τραπεζικού συστήματος.

Από: tassosanastassopoulos.blogspot.com

Όπως βλέπουμε και από τα στοιχεία του Απριλίου του 2021, που δημοσιοποιεί η ΕΛΣΤΑΤ, ο αποπληθωρισμός των τιμών, στην ελληνική οικονομία, καλά κρατεί. 

Προφανώς η εγκληματική νομισματική πολιτική της ΕΚΤ, που, παρά τα όσα λέγονται, εξακολουθεί να περιορίζει και να αναστέλλει την δημιουργία ενεργού χρήματος, έχει παίξει τον δικό της σημαντικό ρόλο, σε αυτή την εξέλιξη, αλλά το πρόβλημα δεν περιορίζεται, μόνο, στην σταθερή, διαχρονικά, υποχρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας, η οποία είναι προϊόν της ανικανότητας του τραπεζικού συστήματος να την χρηματοδοτήσει, εξ αιτίας της αύξησης των αναγκών της εξυπηρέτησης των δανείων των τραπεζών και των επιχειρήσεων και της φορολογίας, που παραμένει, σταθερά, υψηλή. 

Η ΕΚΤ και οι κυβερνήσεις της "Ευρωπαϊκής Ένωσης" και φυσικά, η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, με τα περιοριστικά μετρ, για την αντιμετώπιση του COVID-2019, στραγγάλισαν την πραγματική παραγωγή και αυτό, αντί να οδηγήσει, σε μια αύξηση των τιμών, λόγω της περιορισμένης προσφοράς και των παροχών, που έκαναν ο Κυριάκος Μητσοτάκης και οι συν αυτώ, σε μια κάποια αύξηση των τιμών, οδήγησε, λόγω της πραγματοποιημένης υποκατανάλωσης της κοινωνίας, σε συνεχή αποπληθωρισμό (-0,3% τον Απρίλιο). 

Φυσικά, οι εντόπιοι κυβερνώντες μπορούν να ισχυρισθούν ότι, εάν δεν έδιναν τα επιδόματα, που έδωσαν, στις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά, οι τιμές θα κατρακυλούσαν, σε απίστευτα επίπεδα. Και αυτό είναι αλήθεια, αφού, παράλληλα, θα κατρακυλούσε, αναλόγως, και η κατανάλωση. 

Όμως, αυτός ο ισχυρισμός δεν τους σώζει, διότι τα έκαναν, κυριολεκτικά, μαντάρα, αφού ο αποπληθωρισμός, η επιδοματική πολιτική και η πτώση της πραγματικής παραγωγής (του ΑΕΠ), στα επίπεδα του -11%, είναι μεγέθη αφύσικα, σε μια στοιχειωδώς, λειτουργούσα οικονομία. 

Προφανώς, με την άρση των περιοριστικών μέτρων, που ξεκίνησε στις αρχές του τρέχοντος μηνός, η κατάσταση θα βελτιωθεί, αλλά οι προσδοκίες δεν πρέπει να είναι μεγάλες, με δεδομένο το συντριπτικό πλήγμα, που δέχτηκε το ελληνικό ΑΕΠ, το 2020, ένα ΑΕΠ, το οποίο ήταν, ήδη, αναιμικό, όλη την προηγηθείσα δεκαετία του 2010.

Με δεδομένη την, διαρκώς, μειούμενη χρηματοδότηση του ιδιωτικού και κυρίως, του δημόσιου τομέα (το ελληνικό δημόσιο χρέος αυξήθηκε, κατά 22,5 δισ. €, κατά την, έως τώρα, περίοδο της υγειονομικής κρίσης), την μεγέθυνση των μη εξυπηρετούμενων δανείων και την αύξηση των χρεών προς το δημόσιο, είναι σίγουρο ότι αυτή η μοιραία κατάληξη των ακολουθούμενων πολιτικών, θα επιτείνει την διαρπαγή της ιδιωτικής και της δημόσιας περιουσίας και την διάλυση του τραπεζικού συστήματος, όπως το ξέρουμε, μέχρι σήμερα.