Πώς οι ΗΠΑ σχεδίαζαν να χρησιμοποιήσουν τα πρώτα αεροσκάφη στελθ για πυρηνικές επιθέσεις εναντίον της ΕΣΣΔ

Freepen.gr - Εισερχόμενο στην Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ στα τέλη του 1983, το F-117 Nighthawk ήταν το πρώτο αεροσκάφος στον κόσμο που κατασκευάστηκε γύρω από ένα σχέδιο στελθ και σχεδιάστηκε για να παρέχει ένα μέσο διείσδυσης στο πιο πυκνό και πιο εξελιγμένο δίκτυο αεράμυνας στον κόσμο - αυτό της Σοβιετικής Ένωσης που συμπληρώθηκε από θέσεις σε όλη την επικράτεια του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Τα νέα σοβιετικά συστήματα αεράμυνας είχαν καταστήσει τη δυνατότητα διείσδυσης από μη στελθ αμερικανικά αεροσκάφη όπως τα βομβαρδιστικά B-52H και B-1B ένα F-111 μαχητικά F-111 χαμηλή. Προηγμένα νέα συστήματα που τέθηκαν σε λειτουργία λίγο πριν από το F-117 περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, τα MiG-31 Foxhound και MiG-25PD τέταρτης γενιάς βαριά αναχαιτιστικά, τα πρώτα ραντάρ συστοιχίας στον κόσμο, καθώς και το R-33 ενεργό ραντάρ καθοδήγησης πυραύλων αέρος-αέρος, S-300 συστήματα αεράμυνας μεγάλης εμβέλειας μια νέα παραλλαγές του συστήματος S-200. Αν και δυνητικά ευάλωτα σε ανίχνευση από ραντάρ μεγάλου κύματος, έναντι των περισσότερων σοβιετικών αεροσκαφών και συστημάτων αεράμυνας, το F-117 θα μπορούσε να ανιχνευθεί μόνο σε μικρότερες σειρές. Παρόλο που απέχει πολύ από το άτρωτο, αυτό του έδωσε πολύ περισσότερες πιθανότητες να είναι σε θέση να επιφέρει χτυπήματα όπου χρειαζόταν.

Το F-117 σχεδιάστηκε από την αρχή για να είναι σε θέση να αναπτύξει βόμβες πυρηνικής βαρύτητας B57 και B61 και το πιλοτήριο του περιελάμβανε ένα πάνελ παρακολούθησης και Ελέγχου Αεροσκαφών (AMAC) για το σκοπό αυτό, το οποίο διασυνδέθηκε με τις βόμβες και επέτρεψε στους πιλότους να οπλίσουν και να προγραμματίσουν πριν από την εξαπόλυση, αναφέρει το militarywatchmagazine.com. Για να αυξηθούν οι πιθανότητες τα αεροσκάφη stealth να είναι σε θέση να διεισδύσουν στις σοβιετικές άμυνες, τα F-117 έπρεπε να λάβουν πληροφορίες σχετικά με τις θέσεις των αεροπορικών αμυντικών συστημάτων του εχθρού και να σχεδιάσουν προσεκτικά τη διαδρομή για να αποφύγουν πιθανές απειλές - πιθανόν να δώσουν στα συστήματα ραντάρ μεγάλου μήκους κύματος ένα ευρύ φάσμα για το σκοπό αυτό. Το γεγονός ότι τα αεροσκάφη αναμενόταν σε μεγάλο βαθμό να επιχειρούν από την Ευρώπη σήμαινε ότι θα έπρεπε να περάσουν από το έδαφος κρατών του Συμφώνου της Βαρσοβίας πριν φτάσουν στην ίδια την ΕΣΣΔ - ένα δύσκολο έργο δεδομένου ότι τα μέλη της Συμμαχίας είχαν αρχίσει να καλλιεργούν προηγμένα συστήματα εναέριου πολέμου όπως S-300 και MiG-29 και θα υποστηρίζονταν από νέα σοβιετικά μαχητικά Su-27 με πολύ ισχυρές σουίτες αισθητήρων με έδρα την Ανατολική Ευρώπη. 

Τα F-117 που χρησιμοποιούν τακτικές πυρηνικές κεφαλές B57 ή B61, οι οποίες κατασκευάστηκαν για να πλήξουν στόχους όπως συγκεντρώσεις στρατευμάτων και στρατιωτικές βάσεις, αναμενόταν να χρησιμοποιήσουν τη "μέθοδο laydown" της πυρηνικής παράδοσης. Το εμπλεκόμενο αεροσκάφος που πετούσε γρήγορα πάνω από το στόχο θα έριχνε μια πυρηνική βόμβα -  που είχε επιβραδυνόμενη κάθοδο χρησιμοποιώντας αλεξίπτωτο και μερικές φορές ήταν έτοιμη να εκραγεί λίγο μετά την προσγείωση. Αν και το F-117 ήταν ένας από τα πιο αργά πολεμικά αεροσκάφη στον κόσμο και δεν μπορούσε να φτάσει τις ταχύτητες ενός Mach, αυτή η μέθοδος του επέτρεψε να πετάξει σχετικά χαμηλά για να αποφύγει καλύτερα τις άμυνες και τους αισθητήρες του εχθρού χωρίς να διακινδυνεύσει να πιαστεί στην πυρηνική έκρηξη ή το shockwave του. Αυτή ήταν μια ιδιαίτερα πιθανή τακτική δεδομένου ότι τα αεροσκάφη stealth ήταν ιδιαίτερα ευάλωτα όταν έριχναν βόμβες, καθώς αυτό έθετε σε κίνδυνο το προφίλ stealth και έτσι καθιστούσαν το αεροσκάφος ευκολότερο να ανιχνεύσει το νόημα του να κινείται γρήγορα και σε χαμηλό υψόμετρο.

Η μία σύγκρουση που είδε τα F-117s να χρησιμοποιούνται σε μεγάλη κλίμακα στη μάχη-αν και για μη πυρηνικές αποστολές - ήταν ο πρώτος Πόλεμος του Κόλπου λίγο μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, ο οποίος έδωσε κάποια ένδειξη για το πώς θα χρησιμοποιηθεί το αεροσκάφος. Αυτά είδαν τα ιρακινά συστήματα ραντάρ μεγάλου μήκους κύματος που ορίστηκαν ως στόχοι πρώτης προτεραιότητας και εξουδετερώθηκαν από το ελικόπτερο χαμηλής πτήσης στα αρχικά στάδια του πολέμου - μετά τα οποία τα F-117s ήταν πολύ πιο δύσκολο να εντοπιστούν. Το γεγονός ότι το Ιράκ δε διέθετε S-200, S-300, MiG-31, Su-27 ή οποιαδήποτε άλλα high end συστήματα για πόλεμο στον αέρα σήμαινε ότι το Nighthawk, που είχε σχεδιαστεί για να εμπλέξει πολύ πιο δύσκολες άμυνες, θα είχε ελάχιστα προβλήματα να πλήξει τις θέσεις ραντάρ και πυραύλων αεράμυνας ώστε να ανοίξει το δρόμο  για μη-stealth αεροσκάφη όπως το F-111.

Δεδομένου ότι το F-117 είχε ένα εξαιρετικά υψηλό λειτουργικό κόστος, το οποίο ήταν αρχικά από το υψηλότερο στον κόσμο για ένα πολεμικό αεροσκάφος που περιλάμβανε πολύ βαρύτερα βομβαρδιστικά, κατασκευάστηκαν μόνο 59 αεροπλάνα. Αυτό σημαίνει ότι θα έπρεπε να τους ανατεθεί ένας εξειδικευμένος ρόλος για να χτυπήσουν συγκεκριμένους στόχους μέχρι να συντονιστούν στενά με μονάδες μη αεροσκαφών στελθ. Το υψηλό λειτουργικό κόστος των αεροσκαφών και οι σχετικά περιορισμένες δυνατότητες εκτός από την στελθ τεχνολογία τους οδήγησαν στην απόσυρσή τους σχετικά σύντομα μετά την είσοδό τους σε υπηρεσία, το 2008, ώστε έκτοτε η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ δεν διέθετε έναν στελθ αεροσκάφος ικανό για αποστολές πυρηνικής επίθεσης.

Το F-35A που μπήκε σε υπηρεσία το 2015 είχε παρόμοια διατομή ραντάρ με το F-117, αλλά ήταν πολύ ταχύτερο και είχε ανώτερα συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου καθώς και πολύ χαμηλότερο λειτουργικό κόστος.