Είμαστε απέλπιδες φυγάδες της σοβαρότητας και της αλήθειας

Χαίρε χώρα όλβια αδιόρθωτων Ρωμιών! Εν μέσω υποτίθεται της "πανδημίας" του Covid-19 στην αποδημία της λογικής και στη μέθεξη της υπερβολής στις παρυφές της γελοιότητας με τη λεκτική "επιδρομή" του Δένδια στην Άγκυρα.

Του Στέλιου Συρμόγλου

Καμία σατραπεία δεν μπόρεσε στο παρελθόν να φυλακίσει την κρίση των Ελλήνων. Το κάνουμε σήμερα μόνοι μας. Και αναγάγουμε σε πρότυπα Ταρτούφους της πολιτικής, με αποτέλεσμα με την πολιτική πονηρία και την κοινωνική βλακεία, πρόσωπα και οράματα να μένουν αδικαίωτα μεγέθη, γιατί δεν μπόρεσαν να υπάρξουν!

Τι διαπιστώνουμε; Και η διαπίστωση τούτη είναι κραυγάζουσα ιδιαίτερα στις εκλογές. Οι πυγμιαίοι και οι φαιδροί πρώτοι σε δημοφιλία και ψήφους. Η γνωστική και πάσχουσα συνείδηση αφανίζεται διαπορούσα. Εξουθενώνεται η σοβαρότητα.

Και την ίδια ώρα ο "κοινωνικός θάνατος" αθροίζει τα ομοιώματα της πολιτικής απάτης και "Ανάσταση" δεν προβλέπεται...

Οι πολιτικοί με τη δική μας επιπόλαια στάση, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, έχουν θεμελιώσει τη λογική τους, που φαίνεται εξαιρετικά δύσκολο να βρει κάποιος ρήγματα για να οργανώσει μια διαφυγή. Και αίφνης το μόνο που δεν διαβάσαμε ή δεν ειπώθηκε με την "αιφνίδια" συνάντηση Ερντογάν-Δένδια, ήταν το "πράσινο άλογο" με το οποίο ο ημέτερος υπουργός των Εξωτερικών εμφανίστηκε στην Άγκυρα!

Η όποια αντίθετη άποψη στον καταιγισμό των "μπράβο" για την λεκτική επιδρομή του Δένδια στην Άγκυρα, θεωρείται τουλάχιστον μικροψυχία, όσο κι αν η αποφλοιωμένη κοινωνική κρίση τοποθετεί εκ των πραγμάτων την πλειοψηφία των πολιτών στο επίπεδο της παραδοξότητας ή της μεταφυσικής ακόμη ανάγκης και ελπίδας.

Ζούμε σε μια κοινωνία με εκατοντάδες χιλιάδες απέλπιδες, φυγάδες ενός ανέλεου σπαραγμού της σοβαρότητας, εκτιμώντας στην απελπισία τους πως δεν μπορούν να προσεγγίσουν το "αδύνατον", άρα αρκούνται στο χειροκρότημα και στα " μπράβο" κακότεχνων πολιτικών παραστάσεων.

Έτσι άλλωστε φτάσαμε στο σημείο "μηδέν" για την κοινωνία. Με το απόδημο σκότος να χοροστατεί πάνω στην ελληνική γη. Και η ελπίδα για τους σκεπτόμενους Έλληνες να είναι μονάχα το τελευταίο καταφύγιο των τρελών. Και η ψυχή τους μια θλίψη!

Σε τούτη τη χώρα της επιπολαιότητας και της φενακισμένης συνείδησης, με τις χάρτινες καμπάνες να χτυπούν στα χέρια των αρχαίων αγαλμάτων και ένα δάκρυ να κυλά στα μαρμαρωμένα πρόσωπά τους, η ελπίδα φαίνεται να έχει αποδημήσει...

Νεότερη Παλαιότερη
--------------
Ακούστε το τελευταίο ηχητικό από τη ΜΕΣΗ ΓΡΑΜΜΗ


Η Freepen.gr ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει για τα άρθρα / αναρτήσεις που δημοσιεύονται και απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους και δε σημαίνει πως τα υιοθετεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών ή ότι υπάρχει κάποιο σφάλμα, επικοινωνήστε μέσω e-mail