Πάσχα θα έρχονται και Πάσχα θα φεύγουν κι εμείς μένουμε προ του κλειστού τάφου

geralt / pixabay

Αν δεν προσεγγίσουμε το Πάσχα με την απλότητα της αγάπης και τη φωτισμένη απλή πίστη. Το χριστιανικό μυστήριο, ιδωμένο στην έσχατη έκφρασή του, στην Ανάσταση του Χριστού, φωτίζει την ιστορία των ψυχών ως ιερή πληροφορία. Ανάγει στον ακοίμητο "τόπο" της διαρκούς επιφάνειας και αποκάλυψης, ενώ ταυτόχρονα κατάγει στη χώρα των στεναγμών και του άγχους ως έγχρονη μαρτυρία του Υπερούσιου.

Του Στέλιου Συρμόγλου

Όλη η πίστη, η ελπίδα και η υπόσταση του Χριστιανισμού στηρίζεται στον άδειο τάφο! Από το κενό μνήμα Του και την "κοινήν εντολή" ανέβλυσε μια καινούργια ζωή. Η χριστιανική ζωή. Ο Χριστιανισμός, ανεξάρτητα των εκτρωμάτων που έγιναν εν ονόματι του, προκάλεσε ανακατάταξη στον πίνακα των αξιών και τοποθέτησε την αγάπη στη θέση της δικαιοσύνης. 

Το χριστιανικό μυστήριο της Ανάστασης πληροφορεί και ταυτόχρονα ανάγει στην αιώνια θέα και κοινωνία ως θεήλατη αποπληροφορία. Κομίζει τη μακαριότητα και αιχμαλωτίζει το πάθος.
Πάθος του πάθους η Ανάσταση θα προκαλεί την ιστορική συνείδηση και τις ευθύνες του προσώπου με το απόλυτο Πρόσωπο.

Η Κυριακή της Αναστάσεως ακολουθεί τη Μεγάλη Παρασκευή, που συνιστά την τραγωδία του ανθρώπινου προσώπου στον κόσμο. Αν ο άνθρωπος δεν βιώσει τον χρόνο ως ημέρα Μεγάλης παρασκευής, θα πει πως δεν ζει ως πρόσωπο μέσα στον κόσμο, άρα δεν έχει ανάγκη από καμία ευαγγελία Αναστάσεως. 

Καλή Ανάσταση! Ας εισδύσουμε στο πνεύμα της Ανάστασης όχι ως απλοί θεατές ή "πανηγυριώτες" γύρω από το καθόλου χριστιανικό, αμιγώς εβραϊκό και πασίδηλα βάρβαρο τουρκικό έθιμο του σουβλίσματος ή "παλουκώματος" του αρνιού, αλλά ως ζώσες συνειδήσεις. 

Ως συνειδήσεις που εκζητούν το απόλυτο και την πληροφορία της ζωής της αιώνιας στην ένσαρκη και έγχρονη κατάσταση.