Freepen.gr - Εν μέσω αυξανόμενων εντάσεων μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, ο πρεσβευτής της τελευταίας στη Γερμανία, Αντρέι Μέλνικ προειδοποίησε ότι η χώρα του μπορεί να στραφεί στην ανάπτυξη πυρηνικών όπλων σε περίπτωση άρνησης ένταξης στη συμμαχία του ΝΑΤΟ. "Είτε είμαστε μέρος μιας συμμαχίας όπως το ΝΑΤΟ, και βοηθάμε να γίνει η Ευρώπη ισχυρότερη, είτε έχουμε μόνο μία επιλογή: να οπλιστούμε, ενδεχομένως, να εξετάσουμε και πάλι το πυρηνικό καθεστώς. Πώς αλλιώς μπορούμε να εγγυηθούμε την προστασία μας;", δήλωσε όταν μίλησε στον δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα της Γερμανίας DeutschlandFunk στις 15 Απριλίου. Ο Μέλνικ τόνισε ότι το δυτικό μπλοκ έπρεπε να παράσχει τόσο ηθική υποστήριξη όσο και σύγχρονα οπλικά συστήματα, καθώς και άλλες μορφές στρατιωτικής βοήθειας, για να ενισχύσει τη χώρα κατά της Ρωσίας. Η Ρωσία και η Ουκρανία είναι δύο από τα μεγαλύτερα διάδοχα κράτη της Σοβιετικής Ένωσης.
Εκτός από τη Ρωσία, η Ουκρανία κληρονόμησε το μεγαλύτερο στρατιωτικό οπλοστάσιο από τη Σοβιετική Ένωση μετά την κατάρρευση της, συμπεριλαμβανομένων πάνω από 1000 πυρηνικών κεφαλών και ένα πολύ μεγάλο μέρος της Σοβιετικής αμυντικής βιομηχανικής βάσης, αναφέρει το militarywatchmagazine.com. Παράλληλα με το μεγαλύτερο αεροσκάφος του κόσμου, το Antonov An-225, η Πολεμική Αεροπορία της κληρονόμησε 176 ICBMs (130 SS-19 και 46 SS-24), 43 στρατηγικά βομβαρδιστικά (23 Tu-95 και 20 Tu-160), 241 τακτικά βομβαρδιστικά (90 Tu-16, 70 Tu-22, 81 Tu-22M), 20 αεροσκάφη ll-78 για εναέρια ανεφοδιασμό, 245 μαχητικά Su-24, 80 εκσυγχρονισμένα MiG-25 και 260 MiG-29 και Su-27 - μεταξύ πολλών άλλων assets. Η χώρα παραιτήθηκε από το πυρηνικό οπλοστάσιό της υπό διεθνή πίεση τη δεκαετία του 1990, παράλληλα με τη Λευκορωσία και το Καζακστάν που είχαν επίσης κληρονομήσει πυρηνικά όπλα, και παροπλίστηκε η συντριπτική πλειοψηφία των οπλικών συστημάτων της με τη στρατιωτική της δύναμη να διαθέτει μόνο ένα πολύ μικρό μέρος της δύναμης πυρός που είχε στο παρελθόν. Η κακή κατάσταση της ουκρανικής οικονομίας ήταν ένας σημαντικός λόγος για αυτό, με τη διατήρηση ενός μεγάλου στρατού να είναι αδύνατη.
Η βιωσιμότητα ενός ουκρανικού προγράμματος πυρηνικών όπλων παραμένει εξαιρετικά αμφισβητήσιμη χωρίς εξωτερική υποστήριξη, με τις βιομηχανίες πυρηνικών και βαλλιστικών πυραύλων της χώρας να έχουν χάσει πολλούς σημαντικούς επιστήμονες σε πιο ελκυστικούς εργοδότες στο εξωτερικό και την κατάσταση της υποδομής και της οικονομίας της, καθιστώντας δύσκολο να ακολουθήσει ένα τέτοιο πρόγραμμα. Με σχεδόν όλα τα αεροσκάφη που είναι κατάλληλα για τη διεξαγωγή πυρηνικών επιθέσεων να έχουν αποσυρθεί, το πυρηνικό πρόγραμμα θα χρειαστεί πιθανώς να συνδυαστεί με ένα δαπανηρό πρόγραμμα βαλλιστικών πυραύλων - αρκετά εξελιγμένο για να αμφισβητήσει με αξιώσεις τις ρωσικές αντιπυραυλικές άμυνες. Η πιθανότητα ότι ένα πυρηνικό πρόγραμμα θα προσκαλούσε προληπτικές ρωσικές επιθέσεις, με την ικανότητα της Ουκρανίας να υπερασπιστεί τον εναέριο χώρο της να είναι εξαιρετικά περιορισμένη, σημαίνει ότι μια τέτοια πορεία δράσης είναι απίθανο να επιδιωχθεί. Ωστόσο, η απειλή να αναληφθεί τέτοια ριζοσπαστική δράση θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένα αποτελεσματικό μέσο για την άσκηση περαιτέρω πίεσης στα υπάρχοντα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ για να δεχτούν τη χώρα στις τάξεις του. Με τις ΗΠΑ να μετατοπίζονται όλο και περισσότερο προς την Ανατολική Ασία και τη σύγκρουση με την Κίνα και τη Βόρεια Κορέα, παραμένει υπό αμφισβήτηση αν θα θέλει να κλιμακώσει τις εντάσεις με τη Ρωσία επιτρέποντας την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ.
Εκτός από τη Ρωσία, η Ουκρανία κληρονόμησε το μεγαλύτερο στρατιωτικό οπλοστάσιο από τη Σοβιετική Ένωση μετά την κατάρρευση της, συμπεριλαμβανομένων πάνω από 1000 πυρηνικών κεφαλών και ένα πολύ μεγάλο μέρος της Σοβιετικής αμυντικής βιομηχανικής βάσης, αναφέρει το militarywatchmagazine.com. Παράλληλα με το μεγαλύτερο αεροσκάφος του κόσμου, το Antonov An-225, η Πολεμική Αεροπορία της κληρονόμησε 176 ICBMs (130 SS-19 και 46 SS-24), 43 στρατηγικά βομβαρδιστικά (23 Tu-95 και 20 Tu-160), 241 τακτικά βομβαρδιστικά (90 Tu-16, 70 Tu-22, 81 Tu-22M), 20 αεροσκάφη ll-78 για εναέρια ανεφοδιασμό, 245 μαχητικά Su-24, 80 εκσυγχρονισμένα MiG-25 και 260 MiG-29 και Su-27 - μεταξύ πολλών άλλων assets. Η χώρα παραιτήθηκε από το πυρηνικό οπλοστάσιό της υπό διεθνή πίεση τη δεκαετία του 1990, παράλληλα με τη Λευκορωσία και το Καζακστάν που είχαν επίσης κληρονομήσει πυρηνικά όπλα, και παροπλίστηκε η συντριπτική πλειοψηφία των οπλικών συστημάτων της με τη στρατιωτική της δύναμη να διαθέτει μόνο ένα πολύ μικρό μέρος της δύναμης πυρός που είχε στο παρελθόν. Η κακή κατάσταση της ουκρανικής οικονομίας ήταν ένας σημαντικός λόγος για αυτό, με τη διατήρηση ενός μεγάλου στρατού να είναι αδύνατη.
Η βιωσιμότητα ενός ουκρανικού προγράμματος πυρηνικών όπλων παραμένει εξαιρετικά αμφισβητήσιμη χωρίς εξωτερική υποστήριξη, με τις βιομηχανίες πυρηνικών και βαλλιστικών πυραύλων της χώρας να έχουν χάσει πολλούς σημαντικούς επιστήμονες σε πιο ελκυστικούς εργοδότες στο εξωτερικό και την κατάσταση της υποδομής και της οικονομίας της, καθιστώντας δύσκολο να ακολουθήσει ένα τέτοιο πρόγραμμα. Με σχεδόν όλα τα αεροσκάφη που είναι κατάλληλα για τη διεξαγωγή πυρηνικών επιθέσεων να έχουν αποσυρθεί, το πυρηνικό πρόγραμμα θα χρειαστεί πιθανώς να συνδυαστεί με ένα δαπανηρό πρόγραμμα βαλλιστικών πυραύλων - αρκετά εξελιγμένο για να αμφισβητήσει με αξιώσεις τις ρωσικές αντιπυραυλικές άμυνες. Η πιθανότητα ότι ένα πυρηνικό πρόγραμμα θα προσκαλούσε προληπτικές ρωσικές επιθέσεις, με την ικανότητα της Ουκρανίας να υπερασπιστεί τον εναέριο χώρο της να είναι εξαιρετικά περιορισμένη, σημαίνει ότι μια τέτοια πορεία δράσης είναι απίθανο να επιδιωχθεί. Ωστόσο, η απειλή να αναληφθεί τέτοια ριζοσπαστική δράση θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένα αποτελεσματικό μέσο για την άσκηση περαιτέρω πίεσης στα υπάρχοντα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ για να δεχτούν τη χώρα στις τάξεις του. Με τις ΗΠΑ να μετατοπίζονται όλο και περισσότερο προς την Ανατολική Ασία και τη σύγκρουση με την Κίνα και τη Βόρεια Κορέα, παραμένει υπό αμφισβήτηση αν θα θέλει να κλιμακώσει τις εντάσεις με τη Ρωσία επιτρέποντας την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ.