«Βρήκαμε το γεγονός της επίσκεψης Δένδια στην Άγκυρα ως μία καλή ευκαιρία για να βρούμε μία λύση. Είχαμε μία παράκληση από την ελληνική αντιπροσωπεία, να μην μπούμε σε θέματα για τα οποία υπάρχουν διαφωνίες (στην συνέντευξη Τύπου). Ωστόσο, μετά από κάποιο σημείο, ο κ. Δένδιας άρχισε να κατηγορεί την χώρα μου και τον λαό της. Αυτό δεν είναι αποδεκτό. Έπρεπε να δώσω την απαραίτητη απάντηση εκ μέρους της χώρας μου και των Τουρκοκυπρίων».
Η δήλωση (και εν γένει η τουρκική στάση) γεννά κάποια ερωτήματα και υπόνοιες. Γιατί ξαφνικά οι κατά τα άλλα αδιάλλακτοι και λαλίστατοι Τούρκοι εμφανίζονται τώρα υποχωρητικοί; Το ότι επιμένουν να προβάλλουν την εικόνα του "αιφνιδιασμένου" σίγουρα δεν ανήκει στην προσφιλή τους επιθετική ρητορική και τακτική. Ο Τσαβούσογλου συνεχίζει να λέει ότι ο Ν. Δένδιας δεν κράτησε τον λόγο του, και έκανε δηλώσεις για τα ζητήματα που "δημιουργούν τριβές".
Αυτό δεν είναι ανταπάντηση αλλά αυτοάμυνα. Δεν είναι όμως περίεργη η εμμονή του να συνεχίζει να δικαιολογείται; Δεν είναι επίσης περίεργο ότι το Μαξίμου με διαρροές μιλούσε για πλήρη στήριξη των θέσεων Δένδια πριν καλά καλά τελειώσει η συνέντευξη;
Ίσως να σφάλλουμε αλλά εμάς μας δίνεται η εντύπωση ότι σαν να ήταν σκηνοθετημένο το όλο σκηνικό ώστε να προκύψει ένας ελεγχόμενος καβγάς, για τους λόγους που αναφέρονται εν συνεχεία. Η ίδια η επίσκεψη του Ν. Δένδια εν μέσω απειλών και προκλήσεων ήταν άκαιρη και αψυχολόγητη, χωρίς να διευκρινιστεί σε τί αποσκοπούσε και ποιός είχε την πρωτοβουλία. Λες και ήταν προσχεδιασμένη και προμελετημένη. Γι' αυτό ενδεχομένως να συναντήθηκε εκτάτως και εκτός διπλωματικού πρωτοκόλλου και με τον Ρ.Τ. Ερντογάν, ώστε να διευθετηθούν οι λεπτομέρειες. Μήπως τελικά κάποιοι επιχειρούν να στήσουν ένα ελεγχόμενο σκηνικό έντασης για να δρομολογηθούν εξελίξεις και να διευθετηθούν τα χρονίζοντα ζητήματα στα ελληνοτουρκικά; Είναι πολύ πιο εύκολες οι υποχωρήσεις όταν η κοινή γνώμη έχει πειστεί ότι η κυβέρνηση πολεμάει για τα εθνικά δίκαια ενώ ταυτόχρονα κάνει αγορές ακριβών όπλων (που υποτίθεται θα διασφαλίσουν την εθνική ακεραιότητα, αλλά στην ουσία είναι σχεδόν άχρηστα όταν δεν υπάρχει η πολιτική βούληση για να χρησιμοποιηθούν... Βλ. αγορά Phantom λίγο πριν τα γεγονότα του '74 τα οποία ως γνωστόν, έμειναν καθηλωμένα). Και αυτό ακριβώς πέτυχε η επίσκεψη Δένδια.
Όσων αφορά στις προθέσεις της κυβέρνησης για την διευθέτηση των ελληνοτουρκικών, η ηττοπαθή και ακραία ενδοτική -για να το πούμε ευγενικά- στάση της, απότοκο των προωθούμενων θέσεων του ΕΛΙΑΜΕΠ από τους παρά τω πρωθυπουργώ συμβούλους -και όχι μόνο-, είναι πρόδηλη στις δηλώσεις του Έλληνα επικεφαλής των διερευνητικών ΕΔΩ. Παλαιότερα κρούαμε τον κώδωνα του κινδύνου όταν επί 4,5 μήνες το Oruc Reis ανενόχλητο αφέθηκε να εγγράψει ισχυρά τετελεσμένα εντός των ελληνικών θαλασσών σε πολύ συγκεκριμένη περιοχή μείζονος σημασίας ΕΔΩ. Ίσως τώρα να έχουμε εισέλθει στη δεύτερη φάση υλοποίησης του σχεδίου εκχώρησης ΑΟΖ -και ίσως και FIR- με πρόσχημα την διατήρηση της ειρήνης στην περιοχή μας. Κάτι που είναι φύσει αδύνατο να συμβεί χωρίς κάποιου είδους ένταση, η οποία δεν θα αφεθεί να βγει εκτός ελέγχου για να μην διαλυθεί η ΝΑ πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Εσείς τί λέτε, είναι τυχαία η ευσπεσμένη επίσκεψη του Αμερικανού ΥΠΕΞ στην Ελλάδα στον απόηχο του καβγά της Άγκυρας ΕΔΩ; Τα υπόλοιπα τα αφήνουμε στη φαντασία σας...