Θα 'ταν για γέλια αν δεν ήταν για κλάματα και θρήνους γοερούς. Ο Τύπος μιας χώρας δανειοδίαιτης και παρασιτικής, που διώχνει μαζικά στην ξενιτειά τα καλύτερα παιδιά της αφού δεν έχει να τους προσφέρει άλλη δουλειά από εκείνη του σουβλατζή και του σερβιτόρου, ο Τύπος αυτής της χώρας λοιπόν ...ειρωνεύεται και οικτίρει μια χώρα που έχει κάνει γιγάντια άλματα προόδου την τελευταία εικοσαετία, που εξάγει βιομηχανικά προϊόντα σε όλον τον κόσμο, που παράγει ηλεκτρικά αυτοκίνητα, δρόνους και διαστημική τεχνολογία, επειδή λέει αναζητεί μηχανικούς, ανθρώπους περιζήτητους σε κάθε χώρα που έχει μέλλον, με αγγελία!
Προφανώς ζήλεψε ο συντάκτης του άρθρου την τύχη των δικών μας μηχανικών που βαράνε μύγες ή οδηγούν ταξί... Ή τη δική μας... ακμαία πολεμική βιομηχανία που σε λίγο όπως την κατάντησαν όχι αεροσκάφη αλλά ούτε φυσίγγια δεν θα μπορεί να φτιάχνει. Στις εκτάσεις της ΠΥΡΚΑΛ, λέει, θα σπείρουμε... βιοκλιματικά τσιμέντα, αυτό δεν ανακοινώθηκε τις προάλλες ως "όραμα" κυβερνητικό;
Από την άλλη, καταλαβαίνει κανείς την βαθύτερη απορία των οπαδών του ελληνικού "αναπτυξιακού μοντέλου": Μα πώς, δεν υπάρχει στην Τουρκία κανείς Μαυρογιαλούρος να διορίζει;
Εύστοχο σχόλιο του Κώστα Κουτσουρέλη στο fb
