Χθες, δόθηκε στη δημοσιότητα βαρυσήμαντη ανοιχτή επιστολή προσωπικοτήτων (ακαδημαϊκών, στρατηγών, πρέσβεων κ.ά.) που εγκαλεί την κυβέρνηση για την «ακατανόητη» άρνηση από μέρους της να προχωρήσει στη σύναψη Ελληνογαλλικού Συμφώνου με Ρήτρα Αμυντικής Συνδρομής.
Διόλου ακατανόητη δεν είναι ωστόσο η άρνηση. Σήμερα έγινε γνωστό ότι το ΥΠΕΘΑ απέστειλε επίσημο αίτημα κατάθεσης προσφοράς στους Αμερικανούς για το πρόγραμμα ναυπήγησης τεσσάρων νέων φρεγατών και εκσυγχρονισμού τεσσάρων παλαιότερων του στόλου μας.
Εξίσου γνωστό (για την ακρίβεια: διαβόητο) είναι ότι τα πλοία που προτίθενται να μας διαθέσουν οι Αμερικανοί είναι εντελώς ακατάλληλα για τις ανάγκες του Πολεμικού Ναυτικού, και ότι οι ιθύνοντες του ΓΕΝ έχουν ταχθεί ανοιχτά υπέρ της απόκτησης γαλλικής κατασκευής πλοίων. Το Ελληνογαλλικό Σύμφωνο θα ήταν ακριβώς επισφράγιση και πολιτική κορωνίδα αυτής της συνεργασίας.
Από το προηγούμενο καλοκαίρι παρακολουθούμε στην ουσία μια κακοστημένη παράσταση από μέρους των κυβερνώντων που με μια προσχηματική διαδικασία (όπως έχει αναλυθεί αρμοδίως επανειλημμένα στον ειδικό στρατιωτικό τύπο) προσπαθούν να προσδώσουν νομιμοποίηση σε μια προειλημμένη, βλαπτική των εθνικών συμφερόντων απόφαση.
Βέβαια, από μια κυβέρνηση που η θητεία της έχει συνδεθεί με διαρκείς εξευτελισμούς και νίλες στα ελληνοτουρκικά, και που ακόμη και σήμερα ο υπουργός της των εξωτερικών αποκαλεί χωρίς να ντρέπεται "φίλο του" τον Τούρκο ομόλογό του, δεν περιμένει κανείς κάτι διαφορετικό. Από τον καιρό εκείνου του «Στρατηγέ μου, ιδού ο στρατός σας» η τυφλή πρόσδεση στο αμερικανικό άρμα για μεγάλο μέρος της πολιτικής μας ελίτ είναι ιερός και απαράβατος κανόνας.