Από: analyst.gr
Ανάλυση
Μπορεί αλήθεια ο Δαβίδ να νικήσει το Γολιάθ; Φαίνεται πως τίποτα δεν είναι απίθανο, εάν ένας λαός είναι υπερήφανος και αποφασισμένος – όπως στο παράδειγμα της Υεμένης που μετά από έξι χρόνια συνεχών επιθέσεων, σφοδρών βομβαρδισμών και αποκλεισμού της εκ μέρους της Σαουδικής Αραβίας, με τη στήριξη των Η.Π.Α. και του τότε προέδρου Obama, ευρίσκεται σε θέση ισχύος. Ειδικότερα, η Σαουδική Αραβία της προτείνει ειρήνη, ενώ η προσφορά της στηρίζεται από τις Η.Π.Α. – σύμφωνα με τις οποίες ενέκριναν την πρωτοβουλία της ηγεσίας της μοναρχίας της ερήμου για τον τερματισμό της σύγκρουσης με την Υεμένη (χάρτης), για τη διευκόλυνση της ανθρωπιστικής πρόσβασης και για τη βοήθεια στο λαό της.
Η αλήθεια βέβαια είναι εντελώς διαφορετική, ενώ έχουμε αναφερθεί ήδη στην ωρολογιακή βόμβα της Σαουδικής Αραβίας από το 2016 (ανάλυση) – απλούστατα, το ότι διακυβεύεται η οικονομική της επιβίωση, σημειώνοντας πως πρόσφατα η Saudi Aramco, η κρατική βιομηχανία πετρελαίου της χώρας, ανακοίνωσε πως τα κέρδη της μειώθηκαν σχεδόν κατά το ήμισυ το 2020 συγκριτικά με το 2019. Με δεδομένο δε το ότι, η οικονομία του πετρελαίου στηρίζει το 90% του κρατικού προϋπολογισμού της (πηγή), τα κρατικά της ελλείμματα θα εκραγούν εάν διατηρήσει τις δημόσιες δαπάνες της στο ίδιο ύψος – όπου όμως, εάν δεν το κάνει και επιχειρήσει περικοπές, κινδυνεύει από μεγάλες κοινωνικές αναταραχές και εξεγέρσεις.
Ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της Σαουδικής Αραβίας
Από το ξεκίνημα του πολέμου πάντως καταγράφει ελλείμματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της (γράφημα) – ενώ παραμένει μεν ο μεγαλύτερος εξαγωγέας πετρελαίου παγκοσμίως, αλλά λόγω της πανδημίας οι εξαγωγές της μειώθηκαν, όπως επίσης η τιμή του πετρελαίου μερικά χρόνια πριν, σημειώνοντας πως για να καλύπτει τις δαπάνες της χρειάζεται 70 $ το βαρέλι. Στα πλαίσια αυτά, για να μην τεθεί σε κίνδυνο η επιφανειακή σταθερότητα της μοναρχίας, το υπουργείο εξωτερικών της δήλωσε τα εξής: «Η πρωτοβουλία στοχεύει στον τερματισμό των ανθρωπίνων δεινών του αδελφού λαού της Υεμένης και επιβεβαιώνει την υποστήριξη του βασιλείου, όσον αφορά τις προσπάθειες επίτευξης μίας ολοκληρωμένης πολιτικής λύσης»! (πηγή).
Δημόσιο χρέος ως προς το ΑΕΠ της Σαουδικής Αραβίας
Μετά από έξι χρόνια λοιπόν αδιάκοπων αεροπορικών βομβαρδισμών του «αδελφού λαού», με αποτέλεσμα τη χειρότερη ανθρωπιστική κρίση στον πλανήτη σύμφωνα με τον ΟΗΕ, η Σαουδική Αραβία και ο στρατιωτικός της προμηθευτής, οι Η.Π.Α., έχουν ευαισθητοποιηθεί – απέκτησαν δηλαδή συνείδηση για την ειρήνη και θέλουν να σταματήσουν τα μαρτύρια των Πολιτών της Υεμένης! Μίας χώρας με περίπου 29 εκ. πληθυσμό, με ένα ΑΕΠ κάτω από τα 27 δις $ (631 $ κατά κεφαλήν) και με δημόσιο χρέος στο 81,7% το 2020 (πηγή), όταν η Σαουδική Αραβία περί τα 790 δις $ (20.500 $ κατά κεφαλήν), με 34 εκ. πληθυσμό και με δημόσιο χρέος στο 22,8% του ΑΕΠ της (γράφημα), αν και συνεχώς αυξανόμενο.
Από την άλλη πλευρά, συνεχίζονται οι επιθέσεις με πυραύλους και με αεροσκάφη από τους αντάρτες της Υεμένης (Houthi), σε βασικές τοποθεσίες της Σαουδικής Αραβίας – συμπεριλαμβανομένης της πρωτεύουσας της. Κλιμακώνονται δε οι αεροπορικές επιδρομές στις εγκαταστάσεις της Aramco (πηγή) – στα κεντρικά της γραφεία, σε διάφορες πόλεις, στα διυλιστήρια πετρελαίου και στους τερματικούς σταθμούς εξαγωγής.
Οι Σαουδάραβες ισχυρίζονται μεν πως έχουν αναχαιτίσει πολλούς πυραύλους με τα αμερικανικά συστήματα Patriot, αλλά το γεγονός ότι, η Υεμένη είναι σε θέση να χτυπήσει βασικά τμήματα της πετρελαϊκής οικονομίας της χώρας από απόσταση 1.000 χιλιομέτρων, αποτελεί αφενός μεν σοβαρό πρόβλημα ασφάλειας, αφετέρου υπονομεύει την εμπιστοσύνη των επενδυτών. H πρώτη μεγάλη επίθεση της Υεμένης διενεργήθηκε το Σεπτέμβρη του 2019, εναντίον ενός τεράστιου συγκροτήματος διυλιστηρίων – γεγονός που προκάλεσε την προσωρινή διακοπή της παραγωγής πετρελαίου της Σαουδικής Αραβίας κατά το ήμισυ, καθυστερώντας την αρχική δημόσια προσφορά της Aramco στο χρηματιστήριο, λόγω των φόβων των επενδυτών για τον πολιτικό κίνδυνο.
Περαιτέρω, σε μία εποχή που η πετρελαϊκή οικονομία της Σαουδικής Αραβίας συρρικνώνεται λόγω της πανδημίας, οι επιθέσεις εκ μέρους της Υεμένης που μεταφέρει τον πόλεμο στην καρδιά της γειτονικής της χώρας, είναι καίριες – ενώ η κυβέρνηση Biden τις καταδίκασε ως απαράδεκτες (πηγή), όταν την ίδια στιγμή προμηθεύει τη Σαουδική Αραβία με στρατιωτικό υλικό και της επιτρέπει να επιβάλλει αποκλεισμό στα λιμάνια και στα αεροδρόμια της Υεμένης, εμποδίζοντας τον εφοδιασμό της με ζωτικά τρόφιμα και φάρμακα.
Εν προκειμένω, η υποκρισία των Η.Π.Α. είναι ξεκάθαρη, πόσο μάλλον όταν ο πρόεδρος Biden υποσχέθηκε προεκλογικά πως θα σταματήσει την υποστήριξη της Σαουδικής Αραβίας, στον πόλεμο της εναντίον της Υεμένης – ενώ ο αποκλεισμός της Υεμένης, όπου το 80% του πληθυσμού της εξαρτάται από τις ξένες ενισχύσεις, είναι ένα αποτρόπαιο έγκλημα πολέμου. Σε κάθε περίπτωση, οι αντάρτες της Υεμένης απέρριψαν την ειρηνευτική πρόταση της Σαουδικής Αραβίας, λέγοντας πως δεν περιέχει κάτι νέο – οπότε φαίνεται πως οι Σαουδάραβες ηγέτες δεν έχουν άλλη επιλογή, από το να παραδοθούν άνευ όρων, αντιμετωπίζοντας μία ταπεινωτική ήττα.
Υπενθυμίζοντας πως στη Σαουδική Αραβία συνεχίζεται η μάχη του δολαρίου (ανάλυση), καθώς επίσης πως η συνεργασία της Ρωσίας με την Κίνα εναντίον του αμερικανικού νομίσματος, του συστήματος του χρέους, του swift κοκ. ενδυναμώνεται, ειδικά μετά τις συντονισμένες κυρώσεις της ΕΕ και των Η.Π.Α. (αν και οι σχέσεις της Γερμανίας με τις Η.Π.Α. δοκιμάζονται σε επικίνδυνο βαθμό από τον Nord Stream 2, ενώ η Γερμανία ήταν αυτή που δρομολόγησε τη συμφωνία συνεργασίας της ΕΕ με την Κίνα), φαίνεται καθαρά πόσο σημαντική είναι η οικονομία, όσον αφορά την άμυνα μίας χώρας.
Σύγκριση της ποσότητας χρήματος της Τουρκίας (μπλε στήλες, αριστερή κάθετος) με το ΑΕΠ της (διακεκομμένη γραμμή, δεξιά κάθετος)
Ως εκ τούτου, με την τουρκική οικονομία στο καναβάτσο, μεταξύ άλλων λόγω της τρομακτικής νομισματικής κρίσης που βιώνει (άρθρο), η Ελλάδα δεν έχει κανένα λόγο να υποκύπτει και να συμβιβάζεται με τις παράλογες απαιτήσεις του δικτάτορα της – ούτε φυσικά να διεξάγει διαπραγματευτικές συζητήσεις χωρίς νόημα. Η νομισματική κρίση άλλωστε της Τουρκίας είναι αντικειμενική και θα διαρκέσει αρκετά – με κριτήριο την κατακόρυφη πτώση του ΑΕΠ της, παράλληλα με την αύξηση της ποσότητας χρήματος εκ μέρους της κεντρικής της τράπεζας (γράφημα) που προκαλεί τόσο τη ραγδαία υποτίμηση του νομίσματος, όσο και τον πληθωρισμό.
Η υποτίμηση αυτή αφενός μεν θα γονατίσει τις τράπεζες και τις επιχειρήσεις της, αφετέρου θα αυξήσει τα ελλείμματα της – λόγω της ανόδου των τιμών των εισαγομένων προϊόντων και ειδικά της ενέργειας, από την οποία εξαρτάται απόλυτα. Την ίδια στιγμή η αγοραστική δύναμη των Πολιτών της συρρικνώνεται επικίνδυνα, οπότε είναι θέμα χρόνου η αντίδραση τους – το ξέσπασμα κοινωνικών αναταραχών και εξεγέρσεων δηλαδή που θα οδηγήσουν στην ανατροπή του δικτάτορα της.