Erol Katırcıoğlu - Ahvalnews.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Η ιστορία της ανόδου του ΑΚΡ είναι αξιοσημείωτη, αλλά η παρακμή του κατά την τελευταία δεκαετία έχει δει εξελίξεις που απείλησαν τους πάντες σε όλο το πολιτικό σκηνικό.
Ένα από τα πιο πιεστικά παραδείγματα είναι η κυβερνητική καταστολή κατά του Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών (HDP).
Ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν υποστηρίζει ότι η κακοφορμίζουσα πληγή της χώρας, γνωστή ως "κουρδικό πρόβλημα", έχει επιλυθεί και είναι αποφασισμένος να καταργήσει το HDP.
Από το 1984, η Τουρκία έχει εγκλωβιστεί σε αγώνα ενάντια στο εκτός νόμου Κουρδικό Εργατικό Κόμμα (ΡΚΚ), μια ένοπλη ομάδα που αγωνίζεται για την κουρδική Αυτοδιάθεση στην Τουρκία.
Πάνω από 40.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στη σύγκρουση, η οποία έχει εξαπλωθεί πέρα από τα σύνορα της Τουρκίας, προσελκύοντας τους γείτονές της και τους δικούς τους μειονοτικούς κουρδικούς πληθυσμούς.
Ο Τούρκος πρόεδρος δε βλέπει κανένα πρόβλημα στη χρήση της απίστευτης εξουσίας που ασκεί στα μέσα ενημέρωσης και στη δικαιοσύνη για την εξάλειψη του HDP, το οποίο κατηγορεί για διασυνδέσεις με το ΡΚΚ.
Μόλις την περασμένη εβδομάδα, η τουρκική αστυνομία έθεσε υπό κράτηση πάνω από 700 μέλη και υποστηρικτές του HDP για συνδέσεις με το ΡΚΚ, έπειτα από αποτυχημένη αποστολή διάσωσης στο βόρειο Ιράκ που είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο 13 Τούρκων πολιτών που είχαν απαχθεί από την ομάδα.
Θα χρειαζόταν πολλή δουλειά για να αναλύσουμε τον τρόπο με τον οποίο το ΑΚΡ - το οποίο ήρθε στην εξουσία ως κόμμα των αντίθετων θρησκευτικών συντηρητικών-έφτασε στο σημείο που βρίσκεται σήμερα.
Αλλά η πίεση που ασκήθηκε στους θρησκευτικούς-συντηρητικούς από τους κοσμικούς-εθνικιστικούς αντισυμβαλλομένους τους διαδραμάτισε ρόλο στην ώθηση του ΑΚΡ στην εξουσία το 2002 με 33 τοις εκατό των ψήφων.
Το κίνημα Gülen, η θρησκευτική ομάδα που κατηγορείται από την άγκυρα για την ενορχήστρωση της απόπειρας πραξικοπήματος του Ιουλίου του 2016, στελέχωσε γρήγορα τη νέα κυβέρνηση.
Το κίνημα αυτό, με επικεφαλής τον κληρικό Φετουλάχ Γκιουλέν με έδρα τις ΗΠΑ, ήταν μία από τις πολλές θρησκευτικές ομάδες που αποτελούσαν το ΑΚΡ, το οποίο μέχρι το 2009 έκανε αξιοπρεπή δουλειά να κυβερνά τη χώρα.
Μετά την έλευση στην εξουσία, το κόμμα ηγήθηκε ορισμένων μεταρρυθμίσεων. Αλλά ήταν το αποτέλεσμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του 2008 που είδε το ΑΚΡ να αρχίζει να χάνει δυναμική.
Η κρίση του 2008 ήταν τόσο σοβαρή που κανείς δεν ήξερε τι πολιτικές να εφαρμόσει σε έναν κόσμο που είχε γίνει τόσο παγκοσμιοποιημένος. Το ΑΚΡ κινήθηκε για να συγκεντρώσει τις δημοσιονομικές πολιτικές του, συνδέοντάς τες με τον εαυτό του. Και όπως γνωρίζουμε καλά, η οικονομία της Τουρκίας γνώρισε ένα ταραχώδες ταξίδι.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Ερντογάν κινήθηκε με τόλμη για να ξεκινήσει την κουρδική ειρηνευτική διαδικασία. Και η πρωτοβουλία έδωσε στην Τουρκία έναν πολύ αναγκαίο αναστεναγμό ανακούφισης. Υπήρχε μια εορταστική ατμόσφαιρα σε όλες της κουρδικής πλειοψηφίας επαρχίες της Τουρκίας. Αλλά όλα αυτά θα αποδεικνύοταν βραχύβια, με τη διαδικασία να καταρρέει το 2015 για λόγους που ποτέ δεν είναι πιθανό να γνωρίζουμε πλήρως.
Σύντομα, ξέσπασε ένας εμφύλιος πόλεμος στη χώρα.
Η ζωή απέδειξε ότι ο ηγέτης του ΡΚΚ Αμπντουλάχ Οτσαλάν είχε δίκιο όταν είχε πει ότι αν δεν επιλυθεί το Κουρδικό πρόβλημα, θα υπάρξει δυναμική πραξικοπήματος στην Τουρκία.
Και όχι αμέσως μετά, η αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος έλαβε χώρα και η χώρα κυβερνήθηκε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης για δύο χρόνια.
Ξεκινώντας από όλους όσους ισχυρίστηκαν ότι συνδέονταν με το κίνημα Γκιουλέν, η κυβέρνηση του ΑΚΡ κυνήγησε όλους εκείνους που είναι υπέρ της ελευθερίας και υπέρ της Δημοκρατίας. Η Τουρκία έγινε μια κόλαση αδικίας και αυθαίρετης διακυβέρνησης.
Ας επιστρέψουμε στο HDP, του οποίου οι βουλευτές αντιμετωπίζουν την απογύμνωση της διπλωματικής ασυλίας και τη σύλληψή τους εν μέσω μιας χορωδίας κυβερνητικών φωνών που προτρέπουν το κόμμα να κλείσει.
Το κλείσιμο του HDP θα σήμαινε τιμωρία όχι μόνο εκείνων που ψήφισαν το κόμμα, αλλά ολόκληρης της τουρκικής κοινωνίας.
Πρώτον, το HDP, όπως όλα τα άλλα πολιτικά κόμματα, υπάρχει λόγω των απαιτήσεων των ψηφοφόρων που το υποστηρίζουν. Το κλείσιμο θα σήμαινε την άρνηση της ύπαρξης αυτής της κοινότητας και των αιτημάτων τους.
Δεύτερον, η προσφυγή σε αντιδημοκρατικά μέσα για το κλείσιμο του HDP θα ισοδυναμούσε με την καταπνίξιμο των δημοκρατικών αιτημάτων ολόκληρης της χώρας.
Υπάρχει μόνο μία λύση όσον αφορά το HDP, και αυτή λαμβάνει σοβαρά υπόψη τα αιτήματα για ελευθερία και δημοκρατία που αντιπροσωπεύει το κόμμα.
Αυτός είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο η χώρα μπορεί να επαναπροσδιοριστεί σε κοινό έδαφος με μια αίσθηση συντροφικότητας.