Μας λείπει η αθόλωτη όραση. Και η τόλμη της όρασης!

sferrario1968 / pixabay

Μας λείπει ως κοινωνία το πλέγμα που θα συνδέσει την ατομική συνείδηση με τη συνείδηση του πλήθους και την ανάγκη της ατομικής ελευθερίας με την ελευθερία την ομαδική. Εδώ, στην ίδια περιοχή, θα πρέπει να αναζητήσουμε και τα θεμελιωτικά στοιχεία που θα στηρίξουν την κοινωνική θέληση για τη δημοκρατία, τη δικαιοσύνη και τη συνεννόηση των πολιτών.

Του Στέλιου Συρμόγλου

Χωρίς την καθαρή, αθόλωτη όραση και κυρίως την τόλμη της όρασης, όχι απλώς εγκλωβιζόμαστε στο φόβο και τα εκβιαστικά πολιτικά διλήμματα, αλλά θολώνουν τα περιγράμματα, ρευστοποιούνται οι γραμμές, οι όγκοι των προβλημάτων, εξευτελίζονται οι έννοιες των λέξεων που εγκυμονούν τις ελπίδες. Διαμορφώνεται το ψυχρό πλαίσιο μιας αδιέξοδης εθνικής πραγματικότητας.

Η σύλληψη "ολόκληρης" της πραγματικότητας προϋποθέτει την αντίληψη, την κατανόηση, την απόρριψη της πολιτικής γελοιότητας, τη συναίσθηση της σύγχρονης αναταραχής. 

Για τα εγχώρια πολιτικά εκτρώματα, όχι απλώς δεν υπάρχει η καθαρή όραση και η τόλμη της όρασης της κοινωνίας, αλλά έτσι δεν υπάρχει και η πίεση της ιστορίας που πλάθεται, οπότε η ευθύνη τους δεν αφορά ούτε το παρόν ούτε και το μέλλον τούτου του τόπου.

Μια ευθύνη που παραμένει στο περιθώριο της ραθυμίας και της καιροσκοπίας. Έτσι στερεώνεται η πολιτική φαυλότητα και μετατρέπεται σε κοινωνική πανούκλα!