Του Παναγιώτη Αποστόλου
Πολιτικού αναλυτή – αρθρογράφου
«Τον τελευταίο καιρό βαρεθήκαμε να δεχόμαστε επαινετικές φιλοφρονήσεις από κάθε μεριά της γης κάτι που δεν συνέβαινε την προηγούμενή δεκαετία. Φαίνεται ξεκάθαρα ότι κάτι έχει αλλάξει στη στρατηγική των υπερδυνάμεων και η Ελλάδα αποκτά μέγιστη γεωπολιτική και στρατηγική αξία για την Ανατολή και τη Δύση.
Έχει και πάλι αναζωπυρωθεί το “Ανατολικό Ζήτημα” σε μια εποχή που η Τουρκία παραπαίει γιατί προσπαθεί να ισορροπήσει κλυδωνιζόμενη πάνω σε τρεις βάρκες (ΗΠΑ-Ρωσία-Κίνα) ενώ η χώρα μας είναι γερά αγκιστρωμένη στην Δυτική Συμμαχία.
Το ΥΠΕΞ (κ. Δένδιας) κινήθηκε δραστήρια για να στεριώσει τη χώρα με τον άξονα Φιλίας (Γαλλία-Κύπρος-Ισραήλ-Αίγυπτος-ΗΑΕ-Σαουδική Αραβία κ.α).
Το ΥΕΘΑ (κ. Παναγιωτόπουλος) ισχυροποίησε με ταχύτατα βήματα τον εξοπλισμό των Ε.Δ με νέα οπλικά συστήματα (F-16 Viper, RAFALE, Φρεγάτες εν΄ όψει κ.α.) Η επιλογή των φρεγατών είναι δυσεπίλυτο θέμα γιατί προσκρούει στα συμφέροντα δύο φίλων και συμμάχων μας ΗΠΑ-Γαλλίας και η μοιρασιά είναι εξόχως δυσχερής. Ίσως χρειαστεί η “Σολομώντεια” λύση.
Ο Α/ΓΕΕΘΑ (στρατηγός Φλώρος) και οι αρχηγοί των Κλάδων των Ε.Δ κινήθηκαν δραστήρια για την αναδιοργάνωση των δυνάμεων και την αναθεώρηση των Σχεδίων ώστε η χώρα να αντιμετωπίσει επιτυχώς την Τουρκική προκλητικότητα με επιθετικά και αμυντικά μέσα.
Εκείνο που δεν δίνει έμπρακτα ενθαρρυντικά μηνύματα είναι το Μαξίμου και οι ηττοπαθείς άνθρωποι που πλαισιώνουν τον κ. Πρωθυπουργό. Δεν είδαμε κάποια εμπνευσμένη Ελληνική πρόταση – στην λίαν ευνοϊκή για τη χώρα συγκυρία - που να χαράζει νέους ορίζοντες πέραν των κυρώσεων κατά της Τουρκίας, οι οποίες ποτέ δεν θα επιβληθούν από την φιλότουρκη Γερμανία. Τούτες τις ώρες της μεγάλης κρίσης και επαναχάραξης συνόρων είναι ανάγκη να επανακαθοριστεί ο ρόλος της χώρας μας στα Βαλκάνια, την Ανατολική Μεσόγειο, Αιγαίο – Στενά των Δαρδανελίων, την απελευθέρωση της Κύπρου από την κατοχή του Αττίλα και τέλος τον πνευματικό και πολιτιστικό της ρόλο στο παγκόσμιο στερέωμα.
Εν όψει πολέμου και παγκόσμιων δομικών ανακατατάξεων, η χώρα μας δεν πρέπει να μείνει αδρανής. Ούτε να αρκείται στην είσπραξη ωραίων λόγων και ευχολογίων. Είναι καιρός να θέσει τα ζωτικά θέματα ευθαρσώς στους δυτικούς – όπως έκανε ο Ε. Βενιζέλος το 1912 – και να ζητήσει σοβαρά ανταλλάγματα για τον ρόλο της χώρας στην νέα εποχή.»!!