Γελάει -και την ίδια ώρα ουρλιάζει με οργή-και το παρδαλό κατσίκι.
Μέτρα υψίστης βλακείας:
Δυο χιλιόμετρα με τα πόδια, 7 το Σαββατοκύριακο αντί για 6, σε μια κηδεία 9 άτομα (ο μαγικός αριθμός του Χαρδαλιά, δεν αγοράζει και κανένα λαχείο στο λήγοντα;), βοήθεια στο σπίτι χωρίς δυνατότητα ελέγχου.
Μέτρα, να 'χουμε να λέμε.
Γέμισαν οι ΜΕΘ - πόσες είναι τελικά;
500 ή 1,300; Σκόπιμη η σύγχυση.
Που δεν είναι πια σύγχυση.
Ο κόσμος πήρε χαμπάρι τα ανόητα μπρος πίσω των ειδικών.
Το καλύτερο δελτίο ειδήσεων είναι μια κουβέντα με τον χασάπη, τον μανάβη, τον ταξιτζή, τον περιπτερά, την μαμά με το παιδάκι στην πλατεία, τους φίλους μας και τους γείτονες. Το εγκυρότερο γκάλοπ.
Να τσικνίσουμε μόνο με την οικογένειά μας συνιστά ο Ανέμελος, αλλά συνοδεύει "διακριτικά" με αστυνομικούς τις πορείες στο κέντρο. Εκεί " δεν κολλάει".
Ούτε στα λεωφορεία και τα τρόλεϊ όπου συνωστίζεται ο κόσμος. Την ίδια ώρα τρεις χιλιάδες τουριστικά λεωφορεία βρίσκονται παρκαρισμένα και χλευάζουν τον επηρμένο υπουργό με το "βαρύ" επίθετο.
Και παραέξω:
Ο Γάλλος χαριεντίζεται με τον Σουλτάνο, ομοίως και ο Αιγύπτιος ενώ ο Ανέμελος χτενίζεται. Μηνυματίζεται.
Και ο άλλος σέρνεται στο άρμα των Δριτσαίων και δεν παίρνει κεφάλια.
Στα 200 χρόνια ΜΕΤΑ την Επανάσταση -πού λέει και η Γιάννα- ο Κολοκοτρώνης μαζί με τον ξυπόλυτο άγνωστο αγωνιστή του 1821, θα μας έριχναν μια μπαταριά στο κεφάλι....