psychelops / pixabay |
Του Στρατή Μαζίδη
Κανείς δεν περίμενε θαύματα από την κυβέρνηση, όσο κι αν κάποιοι είδαν στο πρόσωπο του πρωθυπουργού τον (άκουσον άκουσον) νέο Μωυσή. Ανέμενε όμως μια σοβαρότητα, ένα ρεαλιστικό σχέδιο κι αυτό προβλέπει χρήματα για τη δημόσια υγεία και όχι για τα ΜΜΕ.
Το μόνο που ξέρει να κάνει η κυβέρνηση είναι λοκ ντάουν φορτώνοντας με τρομερά ελλείμματα στο δημόσιο χρέος. Το 2020 ο λογαριασμός του ελλείμματος ήταν 22,8 δις ευρώ ενώ ήδη ο Ιανουάριος μετρά άλλο 1,5 δις ευρώ. Αυτά προστίθενται στο δημόσιο χρέος της χώρας.
Μόνο που τα λοκ ντάουν δεν είναι για χόρταση. Χρησιμεύουν για περιορισμένο χρονικό διάστημα το οποίο θα πρέπει να το εκμεταλλευτεί μια κυβέρνηση στο έπακρο. Εν προκειμένω πέρυσι την άνοιξη ο κόσμος, ο οποίος τότε φοβόταν τον ιό, ενώ σήμερα όχι, κλείστηκε μέσα για να δώσει χρόνο στο δημόσιο σύστημα υγείας να προετοιμαστεί. Στο χρόνο εκείνου του διμήνου προστέθηκε το καλοκαίρι. Όταν όμως σήμερα ακούμε ότι η Αττική, όπου μένει η μισή Ελλάδα, διαθέτει μόλις 262 ΜΕΘ, αντιλαμβανόμαστε πως δεν έγινε απολύτως τίποτε. Την ίδια ώρα η Σερβία άνοιγε δύο νοσοκομείο για Covid.
Αν η Αττική διέθετε πχ 1200 ΜΕΘ και περισσότερες υποδομές μαζί με μια δυνατή Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, θα είχαμε κλείσει για 2η και 3η φορά, (λες και ανοίξαμε ενδιάμεσα);
Λοκ ντάουν σημαίνει κλειστό λιανεμπόριο, κλειστή εστίαση, εργαζόμενοι σε αναστολή. Σημαίνει φτώχεια. Σημαίνει πείνα. Η πείνα υπό προϋποθέσεις μπορεί να σημαίνει ακόμη χειρότερες εξελίξεις.
Το τραγικό δεν είναι τόσο αυτό που μας βρήκε, όσο το ότι στη γέφυρα του πλοίου στο οποίο συνταξιδεύουμε όλοι, πολλά χρόνια τώρα δεν υπάρχει πλήρωμα!