Η Τουρκία ανακοίνωσε ότι η επερχόμενη ναυαρχίδα του ναυτικού της, το αμφίβιο πλοίο επίθεσης TCG Anadolu, γνωστό και ως αποβάθρα Ελικοπτέρων προσγείωσης (LHD), θα μεταφέρει drones αντί για μη διαθέσιμα μαχητικά αεροσκάφη.
ahvalnews.com - Πωλ Άιντον / Παρουσίαση Freepen.gr
Οι ειδικοί περιέγραψαν στο Ahval News πόσο δύσκολo είναι η Aγκυρα να βρει πιθανώς αναπτυσσόμενα ναυτικά drones και πώς αυτά τα αεροσκάφη δεν είναι επαρκή υποκατάστατα των μαχητικών αεροσκαφών.
Ο Haluk Bayraktar, Διευθύνων Σύμβουλος του τουρκικού κατασκευαστή drones, ανακοίνωσε ότι η εταιρεία του σχεδιάζει "να αναπτύξει ένα νέο UCAV (μη επανδρωμένο αεροσκάφος μάχης) το οποίο θα προσνηωθεί με επιτυχία και θα απονηωθεί από το LHD Anadolu σε ένα χρόνο".
Ο James Rogers του Κέντρου πολεμικών Σπουδών, SDU, δήλωσε ότι "η προσνήωση σε αεροπλανοφόρο είναι πολύ πιο περίπλοκη και τεντώνει τη δομή ενός αεροσκάφους από όταν πρόκειται να προσγειωθεί σε αεροδρόμιο, οπότε η Τουρκία θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσει όλη την αυξανόμενη τεχνογνωσία κατασκευής drones για να διορθώσει αυτά τα ζητήματα".
Τα μέτρα που μπορεί να λάβει η Τουρκία περιλαμβάνουν προηγμένες αναβαθμίσεις στο Bayraktar TB2 ή στο πιο προηγμένο Akıncı PT-2.
"Η Τουρκία έχει επίσης δηλώσει ότι ένα λεγόμενο Bayraktar TB3 βρίσκεται υπό κατασκευή για αυτόν το ρόλο", δήλωσε ο Rogers.
Το Anadolu βασίζεται πλήρως στη ναυαρχίδα του ισπανικού Ναυτικού Juan Carlos I κι έχει σχεδιαστεί για τη μεταφορά ελικοπτέρων και μαχητικών με δυνατότητες κάθετης προσνήωσης - απονήωσης (STOVL) όπως το AV-8 Harrier και η παραλλαγή F-35B.
Αναλυτές της BlueMelange, ανεξάρτητης ερευνητικής ομάδας στην Άγκυρα, επεσήμαναν ότι η Τουρκία δεν μπορεί να προμηθευτεί κανένα από αυτά τα μαχητικά.
"Δεν υπάρχει επιλογή για το Anadolu μετά την απόρριψη του F-35B από τις ΗΠΑ και τη μη διαθεσιμότητα μεταχειρισμένων, μη προσιτών και μειωμένων παλαιών μαχητικών Harrier από τη Δύση", ανέφεραν οι αναλυτές.
Δεδομένου του σχεδιασμού του Anadolu, η Τουρκία θα απαιτούσε πιθανώς αεροσκάφη με δυνατότητα STOVL ή VTOL.
Ο Rogers επεσήμανε ότι η Ρωσία αναπτύσσει αεροσκάφη VTOL για το επερχόμενο έργο του 22350 Admiral Gorshkov-class frigate και drones που μπορούν να προσγειωθούν ή να πέσουν σε προκατασκευασμένα δίχτυα.
"Η Τουρκία μπορεί να εμπνευστεί από αυτή τη διαδρομή για να εκπληρώσει ορισμένους από τους ρόλους που απαιτεί", ανέφερε.
Ο Shashank Joshi, συντάκτης άμυνας στο The Economist, επεσήμανε πως ό,τι drones επιλέξει η Τουρκία για τη ναυαρχίδα της θα πρέπει να είναι αρκετά μικρό "με αντίστοιχα μικρότερο ωφέλιμο φορτίο επειδή το Anadolu δεν έχει καταπέλτες, αλλά στηρίζεται στο ski jump".
"Το Αμερικανικό Predator and Reaper, για να δώσει δύο γνωστά παραδείγματα, δεν μπορεί να απονηωθεί από τα αεροπλανοφόρα", δήλωσε ο Joshi. "Το τουρκικό Bayraktar TB2, στην τυποποιημένη του μορφή, δεν είναι πολύ μικρότερο".
Οι αναλυτές της BlueMelange προβλέπουν ότι, ελλείψει ταξινομημένων έργων drones, όπως ένα VTOL-ικανό μέσο υψόμετρο μακράς αντοχής. τα Baykar Makina Bayraktar TB3 και Aksungur είναι πρώτα στην κούρσα για το Anadolu".
"Φημολογείται ότι και τα δύο έχουν ήδη σχεδιαστεί για τις ναυτικές εφαρμογές", ανέφεραν. "Αλλά δεν είναι τόσο εύκολο.”
Τα τουρκικά UCAVs τροφοδοτούνται πάντοτε από απλούς εμβολοφόρους κινητήρες turbodiesel και στροβιλοκινητήρες, οι οποίοι μπορεί να μην είναι κατάλληλοι για την εκτόξευση του άλματος σκι του Anadolu, ακόμη και αν είναι επανασχεδιασμένοι για να το κάνουν.
Και ακόμη και σε αυτή την περίπτωση, "το ήδη περιορισμένο ωφέλιμο φορτίο και τα καύσιμα τους (λόγω περιορισμών άλματος) θα μειώσουν το εύρος και το ρόλο τους", ανέφεραν οι αναλυτές.
Τα κύρια χαρακτηριστικά των ναυτικών αεροσκαφών είναι η προστασία από τη διάβρωση που προκαλείται από το αλμυρό νερό, τα προηγμένα γρανάζια συγκράτησης, τα ισχυρά γρανάζια προσνήωσης, τα ειδικά ελαστικά και το άγκιστρο ουράς για τις προσνηώσεις STOBAR ή CATOBAR. Σύστήματα σύντομης απονήωσης είναι κοινά σε πλοία με σκι-άλματα, όπως τα αεροπλανοφόρα της Ρωσίας, της Κίνας, και της Ινδίας που στερούνται καταπελτών.
"Ως εκ τούτου, η Τουρκία πρέπει να αναπτύξει ένα αυτόχθονο τουρκικού τύπου σύστημα STOBAR για να ξεκινήσει αυτά τα UCAVs με βέλτιστη ταχύτητα και ωφέλιμο φορτίο μέσω της πλατφόρμας ski-jump και να τα συγκρατήσει με άγκιστρα ουράς κατά την προσνήωση", ανέφεραν οι αναλυτές της BlueMelange.
"Δεν γνωρίζουμε πώς η SSB (προεδρία των αμυντικών βιομηχανιών) και οι μηχανικοί της εταιρείας μπορούν να διορθώσουν όλα αυτά τα ζητήματα εγκαίρως".
Οι αναλυτές αμφισβήτησαν εάν μια τέτοια προσπάθεια αξίζει ακόμη και το κόστος, δεδομένων των περιορισμένων δυνατοτήτων και αποτελεσματικότητας των ναυτικών αεροσκαφών.
Σε αντίθεση με τα μαχητικά αεροσκάφη, τα drones έχουν εξαιρετικά περιορισμένες δυνατότητες που απαιτούνται για τη διεξαγωγή αεροπορικών περιπολιών μάχης (CAP), την επίτευξη αεροπορικής υπεροχής, την έναρξη αποστολών μακρού πλήγματος ή την παροχή στενής αεροπορικής υποστήριξης.
"Τα LHDs σας δίνουν αυτά τα είδη στρατηγικών εξόδων μόνο με F-35Bs", ανέφεραν οι αναλυτές.
Κατά συνέπεια, υποστηρίζουν ότι το "κόστος της έρευνας και ανάπτυξης για τα ναυτικά UCAVs πρέπει να ακυρωθεί και να διατεθεί για ναυτικά S70B28D+, MH60R, CH53K, CV22, θαλάσσια ATAK ή αναβαθμισμένα ελικόπτερα AH1W".
Εάν η Τουρκία προχωρήσει με τα ναυτικά αεροσκάφη της, τότε το ζήτημα του πώς το Anadolu μπορεί να υπερασπιστεί επαρκώς τον εαυτό του από τις αεροπορικές επιθέσεις που θα δεχτεί καθίσταται πρωταρχικό. Η Αγκυρα ισχυρίζεται ότι το επερχόμενο μη επανδρωμένο αεροσκάφος Akıncı μπορεί να εξαπολύσει τουρκικά βλήματα αέρος-αέρος Bozdoğan (Merlin) και Gökdoğan (Peregrine) εντός οπτικής εμβέλειας και πέραν οπτικής εμβέλειας.
Ωστόσο, αυτά δεν θα τα καθιστούσαν σχεδόν τόσο αποτελεσματικά όσο ένα μαχητικό αεροσκάφος.
"Το Akıncı στερείται της ταχύτητας, της ισχύος, της ευκινησίας, της επιτάχυνσης, της αεροηλεκτρονικής, της αυτοπροστασίας, της προβολής και του φορτίου αέρος-αέρος για την αντιμετώπιση οποιωνδήποτε γρήγορων μαχητικών αεροσκαφών", ανέφεραν οι αναλυτές της BlueMelange.
Ως αποτέλεσμα, το Anadolu πιθανότατα θα πρέπει να συνοδεύεται από άλλα πολεμικά πλοία με σημαντικές δυνατότητες αεράμυνας. Και εδώ, η Άγκυρα έχει ένα πρόβλημα.
"Δυστυχώς, το Τουρκικό Ναυτικό στερείται πολεμικών πλοίων αεράμυνας περιοχής εμβέλειας 100 χιλιομέτρων", ανέφεραν οι αναλυτές. "Το TF2000, τώρα TF2035, πρόγραμμα φρεγάτας αεράμυνας συνεχώς καθυστερεί και παραμένει στο ράφι από τα τέλη της δεκαετίας του 1990.”
Δεδομένης της έλλειψης προϋπολογισμού και της απαιτούμενης προηγμένης τεχνολογίας, αμφιβάλλουν ότι η Τουρκία μπορεί να αντέξει οικονομικά να αποκτήσει επτά καταδρομικά TF2035 τουλάχιστον μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2030 ή ακόμα και τη δεκαετία του 2040.
Εν τω μεταξύ, η ικανότητα αεράμυνας του τουρκικού ναυτικού θα εξασφαλιστεί από φρεγάτες Άμυνας τοπικής περιοχής, όπως τα πολεμικά πλοία κατηγορίας G που βρίσκονται σε υπηρεσία, τα οποία είναι εκσυγχρονισμένα.
Οι φρεγάτες κατευθυνόμενων πυραύλων Oliver Hazard Perry-class, μαζί με μικρότερα γερμανικά σχεδιασμένα πολεμικά πλοία Meko-class.
"Αυτές οι φρεγάτες είναι σε θέση να καλύψουν και να υπερασπιστούν το TCG Anadolu μόνο τοπικά με προηγμένα ηλεκτρονικά και πυραύλους RIM-162 ESSEM surface-to-air", ανέφεραν οι αναλυτές. "Αλλά το Anadolu χρειάζεται κάλυψη από τα μαχητικά αεροσκάφη F-16 της Πολεμικής Αεροπορίας για την αντιμετώπιση των εχθρικών αεριωθούμενων αεροσκαφών και των πυραύλων".
Συμπερασματικά, επανέλαβαν ότι ένα τουρκικό ενισχυόμενο με δύναμη STOBAR για το Anadolu και νέα ναυτικά drones όπως το TB3, Aksungur και Akıncı naval "είναι πολύ δύσκολες ιδέες που χρειάζονται πρόσθετα κεφάλαια, χρόνο και προσπάθεια".
"Εάν η Τουρκία αποφασίσει να συνεχίσει να διαθέτει αυτά τα UCAVs, δεν θα μπορέσει να προσδώσει πρόσθετες δυνατότητες και ρόλους για το Anadolu όπως στην περίπτωση των F-35Bs", ανέφεραν.