Από: defence-point.gr
Ωστόσο, η Ιστορία είναι γεμάτη από πετυχημένες απόπειρες στρατηγικού αιφνιδιασμού, οι οποίες στηρίχθηκαν σε αυτό που λογικά θεωρούνταν αδιανόητο. Όπως και τα προηγούμενα στα ελληνοτουρκικά με σκάφη με άλλα ονόματα… “Χόρα”, “Σισμίκ”, έρχονται πρώτα στο μυαλό.
Το τουρκικό υπουργείο Άμυνας επιχείρησε να αιτιολογήσει τον πλου και της έρευνες του “Τσεσμέ”, επί τη βάση αναλόγων κινήσεων της Αθήνας με το ερευνητικό πλοίο AEGAEO (μεταξύ Κρήτης και Πελοποννήσου) σε διεθνή ύδατα. Η Τουρκία… διαμαρτύρεται ότι δεν είναι σαφές στη NAVTEX που εκδόθηκε στις 18 Φεβρουαρίου πότε θα ολοκληρωθούν οι έρευνες.
Λες και έχει καμία υποχρέωση η Ελλάδα να ενημερώνει την Τουρκία για οτιδήποτε κάνει, ακόμα και σε ύδατα που δεν την αφορούν. Οι Τούρκοι εξακολουθούν να θεωρούν την Ελλάδα υποτελή τους, δέσμιοι της αρρωστημένης τους νοοτροπίας, μείγμα συνδρόμου καταδίωξης και επαναλαμβανόμενων δίχως τέλος, κρίσεων… μεγαλείου.
Το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών, επιχειρεί να προβάλει και το επιχείρημα ότι τους δυο τελευταίους μήνες του 2020, το πλοίο “ΝΑΥΤΙΛΟΣ” του Πολεμικού Ναυτικού πραγματοποίησε έρευνες βορειοδυτικά της νήσου Λέσβου και βόρεια της Χίου και της Ικαρίας, εντός των διεθνών υδάτων.
Παρότι αναφέρει τα διεθνή ύδατα, για κάποιον λόγο κατανοητό μόνο στους τουρκικούς καθεστωτικούς εγκεφάλους, θεωρούν ότι τέτοιες ενέργειες… αύξησαν την ένταση! Φυσικά αναφέρθηκαν και στην επιχειρησιακή εκπαιδευτική δραστηριότητα του Πολεμικού Ναυτικού. Αυτήν φαίνεται πως οι Τούρκοι θέλουν να ακυρώσουν πρώτα, για να “διαβουλευθούν” με τη συνήθη καλοπιστία αλά Τούρκα με τον οποιονδήποτε.
Η αναφορά και μόνο αυτή, συνιστά μια ακόμη σοβαρή απόδειξη ότι στην πραγματικότητα το μόνο που ενοχλεί τους Τούρκους, είναι η ελληνική απόφαση μετωπικής αντιπαράθεσης, για την ακύρωση στην πράξη της απόπειρας άσκησης στρατιωτικού – στρατηγικού καταναγκασμού σε βάρος της Ελλάδας.
Πάντα σε συνδυασμό με τις γνωστές μεγαλοστομίες, όπως ακριβώς ο “νταής” ενός σχολείου που κομπάζει διαρκώς και απειλεί. Μέχρι να τον ρεζιλέψει κάποιος και εκθέσει την πραγματικά θρασύδειλη φύση του. Διότι αν δεν είσαι προσγειωμένος και λογικός, αλλά παριστάνεις διαρκώς τον αήττητο, υψώνεις δυσανάλογα του πραγματικού σου μεγέθους τον πήχη για το εσωτερικό σου ακροατήριο.
Το δυστύχημα για την Τουρκία είναι ότι στη δυτική πλευρά του Αιγαίου η σωρευμένη γνώση για τον αντίπαλο και η αμυντική φύση της αποστολής, που εξ ορισμού δίνει πλεονέκτημα σε στρατιωτικό και ψυχολογικό επίπεδο, έχει οδηγήσει τους υπεύθυνους να σχεδιάζουν και να εργάζονται με βάση το χειρότερο σενάριο εξέλιξης μιας σύγκρουσης.
Η Ελλάδα σε περίπτωση πολεμικής εμπλοκής, βασικότερο στόχο θα έχει το να κάνει τον αντίπαλο να “ματώσει” τόσο που να τσαλακωθεί η εικόνα και το ηθικό του. Από εκεί και πέρα, βλέποντας και κάνοντας, παρότι γνωρίζουν ότι η χώρα έχει τη δυνατότητα, ακόμα και με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, να φθάσει μέχρι και στην απόλυτη επικράτηση.
Διότι άπαξ και διέβη η Τουρκία την πόρτα του φρενοκομείου, γνωρίζει ότι οι σχεδιασμοί επί χάρτου και οι εξυπνάδες με βάση την ισορροπία δυνάμεων, απλώς “πάνε περίπατο”. Από το σημείο εκείνο λειτουργεί ένα πλέγμα παραγόντων, στρατιωτικών και μη, το οποίο θα κρίνει την έκβαση της σύγκρουσης. Η δε εικόνα της ελλαδικής πολιτικής ηγεσίας, μέχρι στιγμής, δεν αφήνει περιθώρια για… παρανοήσεις τύπου Ιμίων και “ζαριές” που ίσως του βγουν.
Οι κύκλοι του τουρκικού υπουργείου Άμυνας που προέβησαν στις σχετικές αναφορές τις τελευταίες ώρες, υπέπεσαν σε ένα σοβαρό λάθος. Ξέχασαν να προβούν σε αναφορά, έστω για τα μάτια του κόσμου, στη διεθνή νομιμότητα.
Διά της παραλείψεως αυτής, πρόδωσαν πέραν πάσης αμφιβολίας την πραγματική φύση των προθέσεών τους. Την προσπάθεια να κατορθώσουν να εγκαθιδρύσουν ένα καθεστώς “ειδικών συνθηκών” μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, βολικό και προσαρμοσμένο στον αναθεωρητισμό τους.
Κι όλα αυτά συγκεκαλυμμένα πίσω από πολιτικώς ορθές αναφορές, περί… υπομονετικής, αποφασιστικής και ψύχραιμης στάσης, “προκειμένου να υπάρξει μία δίκαιη, νόμιμη, μόνιμη και βιώσιμη λύση, βασισμένη στις σχέσεις καλής γειτονίας, τον αμοιβαίο διάλογο και τις συνομιλίες και στη βάση μίας σοβαρής και ειλικρινούς προσέγγισης”.
Που πήγε το διεθνές δίκαιο ως ασφαλής “ομπρέλα” συνομιλιών ανάμεσα σε χώρες που χαρακτηρίζονται από όλα όσα αναφέρουν οι τουρκικές διαρροές; Ποια είναι η διαφορά ενός που απειλεί με… σεξουαλική παρενόχληση (σ.σ. για να το επικαιροποιήσουμε έτι περεταίρω…) ουρλιάζοντας, με έναν που το κάνει με σοβαρή – βαθιά και ευγενική φωνή;
Μήπως το ότι επιχειρεί να σε πείσει για την ικανότητά του να υλοποιήσει την απειλή, προκαλώντας τη δημιουργία, αποκλειστικά μέσα στο αρρωστημένο του μυαλό, συνθηκών “συναίνεσης”; Αυτές είναι συζητήσεις που ακούγονται -συνοδευόμενες από χάχανα– στα πλοία του Στόλου, αλλά και στην ηγεσία. Με τα πληρώματα των μαχητικών και την πρώτη γραμμή των χερσαίων να συμμετάσχουν στην ατμόσφαιρα… ιλαρότητας, με πλατιά χαμόγελα.
Δυστυχώς, οι Τούρκοι αδυνατούν να κατανοήσουν ότι υπάρχουν πολλοί στην “από δω” πλευρά που παρακαλούν να κάνει το σφάλμα η χώρα τους. Ποντάροντας ότι στη φασαρία μιας στρατιωτικής σύγκρουσης, ακόμα και οι ψύχραιμες φωνές που θα επιδιώκουν άμεση επικράτηση της λογικής και αποκλιμάκωση, ίσως να μην ακουστούν αρκετά καθαρά.
Είναι το πρόβλημα όταν ο αντίπαλος πέφτει θύμα της ίδιας του της προπαγάνδας και θεωρεί ότι τον βλέπεις να περνά καμαρωτός και… τρέμεις. Για όσους παραμένουν ψύχραιμοι και λογικοί, εκεί κρύβεται η μεγαλύτερη παγίδα που θα μπορούσε να οδηγήσει στην εκτροπή του “παιγνίου”. Μετά; Γαία πυρί…