 |
| Free-Photos / pixabay |
Toυ Στρατή Μαζίδη
Δύο εκ των βασικών πρωταγωνιστών των όσων γράφονται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν παίξει σε διαφόρων τύπων τηλεοπτικά προϊόντα τα οποία μπορεί να πήγαν πολύ καλά από πλευράς τηλεθέασης αλλά αυτό το οποίο πρόσφεραν στο κοινό ήταν κάτι πάρα πολύ χαμηλό όσον αφορά τις προσλαμβάνουσες του τηλεθεατή. Η ποιότητα μάλιστα κάποιων σειρών κραύγαζε ήδη από τον τίτλο τους και δεν θέλω να μπω στις συγκεκριμένες αναφορές γιατί δεν επιθυμώ να διαφημίζω πράγματα με τα οποία διαφωνώ.
Ας αναρωτηθούμε όλοι αυτά τα 13 χρόνια της οικονομικής κρίσης τι ακριβώς βλέπουμε στην τηλεόραση. Ρηχούς χαρακτήρες με τα επιφανειακά τους προσωπικά προβλήματα. Σχέσεις και γκομενικά είναι το περιεχόμενο των περισσότερων τηλεοπτικών σειρών.
Δεν είδα πουθενά για το ζευγάρι που πήρε το παιδί του και αναγκάστηκε να μεταναστεύσει σε μία άλλη χώρα για να επιβιώσει.
Δεν είδα καμία τηλεοπτική σειρά η τη γυναίκα που έμεινε χήρα επειδή ο άντρας της έχει το μαγαζί του και πέθανε πάνω στον ύπνο του.
Δεν μου έδειξαν κανένα σήριαλ με την τραγική κατάσταση των σχολείων και των όσων μαθαίνουν στα παιδιά μας.
Δεν είδα την ιστορία ενός καρκινοπαθούς που καλείται να τα βγάλει πέρα σε ένα διαλυμένο σύστημα υγείας.
Δε μου έδειξαν το ζευγάρι που δεν μπορεί να παντρευτεί γιατί δεν υπάρχουν δουλειές ώστε να ανοίξει το σπίτι του.
Δεν είδα για αυτούς που τους πνίγουν τα χρέη και τα δάνεια.
Ένας ψεύτικος γυάλινος κόσμος με πρωταγωνιστές δίχως προβλήματα επιβίωσης σαν αυτά που αντιμετωπίζουμε όλοι οι υπόλοιποι.
Άρα; Να σου δώσω μια να σπάσεις, αχ βρε κόσμε γυάλινε, και να φτιάξω μια καινούργια κοινωνία άλληνε.