Ο Λίβυος Πρωθυπουργός αναφέρθηκε και στο τουρκολιβυκό μνημόνιο θαλάσσιων συνόρων κάνοντας λόγο για μια πολύ σημαντική συμφωνία, η οποία θα συνεχίσει να ισχύει.
Άρα δεν προβλέπεται, τουλάχιστον προς το παρόν από την πλευρά της Λιβύης μια μεταβολή θέσης στο ζήτημα αυτό.
Επανειλημμένα εξήγησα γιατί το Τουρκολυβικό μνημόνιο θα μας απασχολεί, στην καλύτερη περίπτωση για δύο τουλάχιστον χρόνια, ακόμη και εάν η νέα κυβέρνηση της Λιβύης (που θα προκύψει με εκλογές το 2022-εάν τελικά καταφέρουν να πάνε σε εκλογές) αποφασίσει να καταγγείλει το μνημόνιο.
Επίσης στο συνημμένο λινκ αναλύεται διεξοδικά γιατί ούτε η απόφαση του Λιβυκού Εφετείου δεν μπορεί να το ακυρώσει, όπως και για τα προβλήματα διακυβέρνησης που θα υπάρξουν στην Λιβύη, που δεν θα επιτρέψουν να ανοίξει μια τέτοια συζήτηση.
Ως συνήθως εμείς περιμένουμε από τους άλλους να μας λύσουν το πρόβλημα, ψάχνοντας να βρούμε ποιος από τους Λίβυους παράγοντες θα ακούσει τις παρακλήσεις μας.
ΠΩΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΑΚΥΡΩΘΕΊ ΑΜΕΣΑ
Η σημαντικότερη όμως διάταξη είναι αυτή του άρθρου 53 της Σύμβασης της Βιέννης, όπου αναφέρει την ακυρότητα μίας Διεθνούς Συνθήκης όταν έρχεται σε σύγκρουση με αναγκαστικό κανόνα γενικού διεθνούς δικαίου (jus cogens), και σε αυτούς τους κανόνες περιλαμβάνεται και η χωρική μας θάλασσα εάν την είχαμε κάνει 12 νμλ. και έκοβε τα όρια που ορίζονται από τα στίγματα του μνημονίου. Το Τουρκολυβικό Μνημόνιο, στην περίπτωση αυτή, θα ερχόταν σε σύγκρουση με αυτόν τον κανόνα και άρα θα ήταν άκυρο.
Άρθρο 53: «‘Άκυρη είναι κάθε συνθήκη που κατά το χρόνο συνομολογήσεώς της συγκρούεται με αναγκαστικό κανόνα του γενικού διεθνούς δικαίου. Για τους σκοπούς της Συμβάσεως αυτής, αναγκαστικός κανόνας του γενικού διεθνούς δικαίου είναι κανόνας αποδεκτός και αναγνωρισμένος από τη διεθνή κοινότητα των Κρατών, στο σύνολό της, ως κανόνας από τον οποίο δεν επιτρέπεται καμία παρέκκλιση και που δεν μπορεί να τροποποιηθεί, παρά μόνο από νέο κανόνα του γενικού διεθνούς δικαίου, που να έχει τον ίδιο χαρακτήρα.»
Όπως γίνεται αντιληπτό το Τουρκολυβικό Μνημόνιο έχει πολύ δρόμο ακόμη για να πάψει να μας βασανίζει, από κάθε πλευρά.
Και το ισχυρότατο ειρηνικό νομικό εργαλείο που έχουμε και με το οποίο θα μπορούσαμε αυθωρεί και παραχρήμα να το ακυρώσουμε, που είναι η επέκταση των χωρικών υδάτων στην Κρήτη και στα νησιά μας στο νοτιοανατολικό Αιγαίο (Ρόδος, Κάρπαθος, Κάσος σύμπλεγμα Καστελλόριζου Κρήτη και εγγύς νησίδες), (όπως αναλύθηκε διεξοδικά πιο πάνω), αποφεύγουμε ακόμη να το ενασκήσουμε!