Οι ενασχολούμενοι με τα της άμυνας στην Ελλάδα κινούμαστε στον… αστερισμό της νέας φρεγάτας που θα εξοπλίσει το Πολεμικό Ναυτικό. “Οι Γερμανοί έβαλαν δύσκολα στην Ελλάδα με το μπάσιμό τους και την πρόταση για την συμπερίληψη και δυο υποβρυχίων Type 214″, γράψαμε εμείς κι άλλοι συνάδελφοι. “Θα μας πείτε εάν υπάρχει ενδεχόμενο συμφώνου αμοιβαίας στρατιωτικής συνδρομής με τους Γάλλους, διότι από μόνο του θα πρέπει να σταθμιστεί διαφορετικά στην εξέταση της γαλλικής προσφοράς για τις Belh@rra”, επεσήμανε εύστοχα ο Σταύρος Λυγερός στη δική του, λιγότερο στρατιωτική αλλά πιο ολιστική προσέγγιση στο θέμα. Άγνωστο ποιες είναι οι κινήσεις Βρετανών, Ολλανδών και Ισπανών, στην στην προσπάθεια να δελεάσουν την ελληνική πλευρά, αποσπώντας το χρυσοφόρο συμβόλαιο των περίπου 5 δισ. ευρώ.
Από: defence-point.gr
“Είναι κακό αυτό;”, θα αναρωτηθούν εύσχημα οι αναγνώστες. Η απάντηση είναι ένα ξεκάθαρο “ΟΧΙ”, απαντάμε μόνοι μας. “Αλλά”… θα προσθέταμε. Βασανίζοντας το μυαλό μας με αυτή την υπόθεση και άλλες, σε μια προσπάθεια να αποφασίσουμε τι θα πρέπει να γράψουμε για τους φίλους μας και επιχειρώντας να ανακαλύψουμε μια διάσταση που ενδεχομένως δεν έχει δοθεί, στραφήκαμε στην αγαπημένη μας “ολιστική” προσέγγιση. Από πού ξεκινήσαμε και που οδεύουμε. Τι επιδιώκουμε. Πώς υλοποιούμε ό,τι αποφασίσαμε.
Κάπου εκεί “θυμηθήκαμε” ότι μέχρι πολύ πρόσφατα, προτού πάθουμε αιτιολογημένη λόγω εξελίξεων και επικαιρότητας “φρεγατίτιδα“, θυμηθήκαμε την εποχή της… “αεροπλανίτιδας“. Πολύ πρόσφατα το επίκεντρο της προσοχής μας είχε εστιαστεί στο τι κάνουμε για τον στόλο των μαχητικών αεροσκαφών, Ο “γαλλικός στόλος” της Πολεμικής Αεροπορίας και το πέρασμά του στη νέα εποχή με την προμήθεια των Rafale.
Η πρόταση για την ενίσχυσή του κατά μία μοίρα ώστε να είναι πιο “ισορροπημένος”, ενισχύοντας τις δυνατότητες να έχουμε ως Ελλάδα να διαθέτουμε τη δυνατότητα να αντιπαρατάξουμε ισχυρή άμυνα, ακόμα κι αν κάποια πολύ αρνητική εξέλιξη απειλεί ή/και καθηλώνει τον γαλλικό ή τον αμερικανικό “πυλώνα” του αεροπορικού στόλου.
Η ανάγκη για την εξασφάλιση μιας ακόμα μοίρας Rafale για να έχει και οικονομικό νόημα η επένδυση, αλλά και η ελπίδα να “περισσέψουν” από την Αεροπορία των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (ΗΑΕ) τουλάχιστον 12 Mirage 2000-9, τα οποία είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό συμβατά με τα ελληνικά Mirage 2000-5, ώστε και να μην δημιουργούνται ζητήματα ενίσχυσης της πολυτυπίας και να ενισχυθεί σημαντικά ο στόλος των Mirage.
Κακά τα ψέματα, ο συγκεκριμένος τύπος μας έχει βγάλει ασπροπρόσωπους στο Αιγαίο απέναντι στην τουρκική Αεροπορία. Όσο έγκυρο κι αν είναι το επιχείρημα ότι οι Τούρκοι γνωρίζουν τα μαχητικά μέσω της σχέσης με το Κατάρ που διαθέτει και Mirage 2000-5 και Rafale, έχουν άλλη δυναμική τα μαχητικά αυτά στα χέρια των πιλότων της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας…
Ουδεμία διάθεση υποστήριξης γελοιοτήτων περί “ανωτερότητας” των Ελλήνων έναντι των υπολοίπων σε αυτό το επιχείρημα. Τα πράγματα είναι εξαιρετικά απλά. Η Ελλάδα επί μισόν αιώνα τουλάχιστον τελεί σε μια ιδιότυπη κατάσταση συνεχούς πολεμικής ετοιμότητας. Αυτό οδήγησε στη σταδιακή συσσώρευση εμπειρίας που μεταφράστηκε στη βέλτιστη αξιοποίηση των αεροπορικών μέσων που είχαμε στη διάθεσή μας.
Αυτή η κατάσταση οδήγησε τους Έλληνες Ιπταμένους στην παγκόσμια ελίτ. Δυο δεκαετίες στο ρεπορτάζ είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με πολύ σοβαρούς ανθρώπους από διάφορες χώρες που είχαν πολύ καλή εικόνα. Όσο ισχυρή και αν είναι η προδιάθεσή μας για την άσκηση σκληρής αλλά καλόπιστης κριτικής, η πραγματικότητα παραμένει όπως περιγράφτηκε παραπάνω.
Δεν είναι τυχαίο ότι αμφότερες οι αεροπορικές δυνάμεις των ΗΑΕ και του Κατάρ έχουν προσθέσει “ελληνικό αεροπορικό DNA” στο οπλοστάσιό τους. Ξέρουν τι βλέπουν, διασταυρώνουν και έχουν τα χρήματα να αποκτήσουν αυτό που θέλουν. Στην προκειμένη περίπτωση το μπόλιασμα των δικών τους δυνάμεων, όσο γίνεται περισσότερο, με την ελληνική εμπειρία και “αιρετική ματιά” στο επιχειρησιακό σκέλος, η οποία έδινε άλλη πρακτική αξία στις πανάκριβες πλατφόρμες, αμερικανικές ή ευρωπαϊκές…
Όλα αυτά είναι καλά και δεν απέχουν πολύ από την πραγματικότητα, όσο είμαστε σε θέση να την αποτυπώσουμε ψύχραιμα και ρεαλιστικά στο πλαίσιο ενός σχολίου. Όσο ισχύουν αυτά όμως, άλλο τόσο ισχύει και ο αποσπασματικός τρόπος με τον οποίο ο “ατίθασος” ελληνικός χαρακτήρας προσεγγίζει τα πάντα.
Την απουσία προγραμματισμού και οργάνωσης, ώστε όταν ξεκινάμε μια δουλειά να την τελειώνουμε. Και φυσικά να μη στρεφόμαστε τη μια στο ένα θέμα και την άλλη στο άλλο. Την περίεργη σχέση -εμπιστοσύνης ευτυχώς όπως αρμόζει σε δημοκρατίες- ανάμεσα στην εκάστοτε πολιτική και στρατιωτική ηγεσία.
Που όμως η υποταγή της πολιτικής στη στρατιωτική ηγεσία έχει οδηγήσει σε εκπτώσεις στην επισήμανση των λαθών της πολιτικής ηγεσίας από τη στρατιωτική. Σε αυτό οδήγησε η υπεροχή της πολιτικής και η απουσία κανόνων που να γίνονται σεβαστοί από όλους, τέτοιων που θα διασφαλίζεται ότι η αριστεία θα φθάσει στα ανώτατα ηγετικά κλιμάκια και δεν θα “φαγωθεί” στην πορεία.
Γιατί να “φαγωθεί”; Λόγω… αδύναμων πολιτικών διαπιστευτηρίων, ή ελλιπούς προδιάθεσης προσαρμογής, ακόμα και όταν οι ενέργειες της πολιτικής ηγεσίας δεν συμμορφώνονται με τη λογική και τις προτεραιότητες των στρατιωτικών Επιτελείων. Μέγα ελάττωμα όπως έχει αποδειχθεί διαχρονικά…
Παρατήσαμε τα μαχητικά και ασχολούμαστε με τις φρεγάτες. Πού αφήσαμε όμως τις υποθέσεις που μας απασχόλησαν το προηγούμενο διάστημα; Ας τα πούμε με απλά λόγια. Το πρωτότυπο F-16V βρίσκεται στις ΗΠΑ μετά τον άθλο των ΕΑΒ-LM να ολοκληρωθεί η αναβάθμιση στην ώρα της, παρά τα τρομερά προβλήματα που εμφανίστηκαν στην πορεία, ελέω της πανδημίας του κορονοϊού.
Η πολιτική ηγεσία προς τιμήν της, σύσσωμη, βρέθηκε στην ΕΑΒ. Ενημερώθηκε για το τι ισχύει. Έδειξε να προβληματίζεται γνήσια και να πείθεται ότι πρέπει αν γίνουν πολλά για να στηθεί στα πόδια του ένα “μαγαζί γωνία” της αμυντικής μας βιομηχανίας, εξαιρετικά κρίσιμο για την επιχειρησιακή ετοιμότητα της Πολεμικής Αεροπορίας και όχι μόνο.
Διότι αεροπορικά μέσα χρησιμοποιεί το σύνολο των Ενόπλων Δυνάμεων και των Δυνάμεων Ασφαλείας – Πολιτικής Προστασίας. Άπαντες έχουν ανάγκη από μια ΕΑΒ ισχυρή και αποτελεσματική. Δεν χρειάζεται καν να επιχειρηματολογήσουμε επ’ αυτού.
Όμως, κοντεύουμε να ξεχάσουμε ότι στην ΕΑΒ περιμένουν τους νέους τεχνικούς που θα “τρέξουν” το πρόγραμμα της αναβάθμισης των 84 F-16 στην κορυφαία διαμόρφωση “V”. Πού βρίσκεται η υπόθεση;
Θυμόμαστε τη διαβεβαίωση που μας είχε δοθεί στο πλαίσιο του ρεπορτάζ ότι στις αρχές Φεβρουαρίου η διαδικασία θα είχε ολοκληρωθεί. Προ ολίγων ωρών πληροφορηθήκαμε ότι η νέα απόφαση αφορά το τέλος του μηνός.. Τί σημαίνει όμως αυτό; Συνειδητοποιούμε ότι αυτός έστω ο ένας μήνας καθυστέρησης έχει αντανάκλαση στο πρόγραμμα;
Πάλι θα τρέχουμε; Και θα μείνουμε μόνο στον έναν μήνα ώστε να ευελπιστούμε ότι για μια ακόμη φορά θα μπορέσουμε να καλύψουμε το χαμένο έδαφος; Δεν είναι τεχνικοί που θα μπουν στα υπόστεγα και θα αρχίσουν να εργάζονται; Θα πρέπει να περάσουν από μια άκρως εξειδικευμένη και διαβαθμισμένη εκπαίδευση ώστε να καταστούν “ετοιμοπόλεμοι”. Γιατί καθυστερούμε;
Η δημοσιογραφική προδιάθεση ασφαλώς αφορά το “κράξιμο” της πολιτικής ηγεσίας. Όμως το ενδιαφέρον που έδειξαν το τελευταίο διάστημα δεν περνά απαρατήρητο. Οπότε περιοριζόμαστε να απευθύνουμε έκκληση: Δείτε το κατά προτεραιότητα. Τελειώστε το…
Μένουμε εδώ και αύριο το πρωί θα επανέλθουμε με το καλό αν δούμε μερικά ακόμα θέματα που προέκυψαν στο μεταξύ. Πάντα στο πλαίσιο του τι ξεκινήσαμε, που φτάσαμε και τι κάνουμε τώρα. Τα θέματα είναι εξαιρετικά σοβαρά διότι άπτονται της επιχειρησιακής επάρκειας της Πολεμικής Αεροπορίας.
Η αγωνία μας είναι ότι η κρίση του κορονοϊού έχει προκαλέσει μεγάλη ζημιά στην οικονομία και το “παράθυρο” υλοποίησης των απολύτως απαραίτητων παρεμβάσεων στον αεροπορικό στόλο ώστε να επανέλθει όσο γίνεται σε μια κανονικότητα, θα μπορούσε να κλείσει. Οι πιέσεις που θα μπορούσαν να ασκηθούν και να μας οδηγήσουν να αφήσουμε τη δουλειά στη μέση. Κάτι το οποίο θα το πληρώσουμε στο μέλλον, όπως άλλες ολιγωρίες του παρελθόντος.
Από: defence-point.gr
“Είναι κακό αυτό;”, θα αναρωτηθούν εύσχημα οι αναγνώστες. Η απάντηση είναι ένα ξεκάθαρο “ΟΧΙ”, απαντάμε μόνοι μας. “Αλλά”… θα προσθέταμε. Βασανίζοντας το μυαλό μας με αυτή την υπόθεση και άλλες, σε μια προσπάθεια να αποφασίσουμε τι θα πρέπει να γράψουμε για τους φίλους μας και επιχειρώντας να ανακαλύψουμε μια διάσταση που ενδεχομένως δεν έχει δοθεί, στραφήκαμε στην αγαπημένη μας “ολιστική” προσέγγιση. Από πού ξεκινήσαμε και που οδεύουμε. Τι επιδιώκουμε. Πώς υλοποιούμε ό,τι αποφασίσαμε.
Κάπου εκεί “θυμηθήκαμε” ότι μέχρι πολύ πρόσφατα, προτού πάθουμε αιτιολογημένη λόγω εξελίξεων και επικαιρότητας “φρεγατίτιδα“, θυμηθήκαμε την εποχή της… “αεροπλανίτιδας“. Πολύ πρόσφατα το επίκεντρο της προσοχής μας είχε εστιαστεί στο τι κάνουμε για τον στόλο των μαχητικών αεροσκαφών, Ο “γαλλικός στόλος” της Πολεμικής Αεροπορίας και το πέρασμά του στη νέα εποχή με την προμήθεια των Rafale.
Η πρόταση για την ενίσχυσή του κατά μία μοίρα ώστε να είναι πιο “ισορροπημένος”, ενισχύοντας τις δυνατότητες να έχουμε ως Ελλάδα να διαθέτουμε τη δυνατότητα να αντιπαρατάξουμε ισχυρή άμυνα, ακόμα κι αν κάποια πολύ αρνητική εξέλιξη απειλεί ή/και καθηλώνει τον γαλλικό ή τον αμερικανικό “πυλώνα” του αεροπορικού στόλου.
Η ανάγκη για την εξασφάλιση μιας ακόμα μοίρας Rafale για να έχει και οικονομικό νόημα η επένδυση, αλλά και η ελπίδα να “περισσέψουν” από την Αεροπορία των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (ΗΑΕ) τουλάχιστον 12 Mirage 2000-9, τα οποία είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό συμβατά με τα ελληνικά Mirage 2000-5, ώστε και να μην δημιουργούνται ζητήματα ενίσχυσης της πολυτυπίας και να ενισχυθεί σημαντικά ο στόλος των Mirage.
Κακά τα ψέματα, ο συγκεκριμένος τύπος μας έχει βγάλει ασπροπρόσωπους στο Αιγαίο απέναντι στην τουρκική Αεροπορία. Όσο έγκυρο κι αν είναι το επιχείρημα ότι οι Τούρκοι γνωρίζουν τα μαχητικά μέσω της σχέσης με το Κατάρ που διαθέτει και Mirage 2000-5 και Rafale, έχουν άλλη δυναμική τα μαχητικά αυτά στα χέρια των πιλότων της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας…
Ουδεμία διάθεση υποστήριξης γελοιοτήτων περί “ανωτερότητας” των Ελλήνων έναντι των υπολοίπων σε αυτό το επιχείρημα. Τα πράγματα είναι εξαιρετικά απλά. Η Ελλάδα επί μισόν αιώνα τουλάχιστον τελεί σε μια ιδιότυπη κατάσταση συνεχούς πολεμικής ετοιμότητας. Αυτό οδήγησε στη σταδιακή συσσώρευση εμπειρίας που μεταφράστηκε στη βέλτιστη αξιοποίηση των αεροπορικών μέσων που είχαμε στη διάθεσή μας.
Αυτή η κατάσταση οδήγησε τους Έλληνες Ιπταμένους στην παγκόσμια ελίτ. Δυο δεκαετίες στο ρεπορτάζ είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με πολύ σοβαρούς ανθρώπους από διάφορες χώρες που είχαν πολύ καλή εικόνα. Όσο ισχυρή και αν είναι η προδιάθεσή μας για την άσκηση σκληρής αλλά καλόπιστης κριτικής, η πραγματικότητα παραμένει όπως περιγράφτηκε παραπάνω.
Δεν είναι τυχαίο ότι αμφότερες οι αεροπορικές δυνάμεις των ΗΑΕ και του Κατάρ έχουν προσθέσει “ελληνικό αεροπορικό DNA” στο οπλοστάσιό τους. Ξέρουν τι βλέπουν, διασταυρώνουν και έχουν τα χρήματα να αποκτήσουν αυτό που θέλουν. Στην προκειμένη περίπτωση το μπόλιασμα των δικών τους δυνάμεων, όσο γίνεται περισσότερο, με την ελληνική εμπειρία και “αιρετική ματιά” στο επιχειρησιακό σκέλος, η οποία έδινε άλλη πρακτική αξία στις πανάκριβες πλατφόρμες, αμερικανικές ή ευρωπαϊκές…
Όλα αυτά είναι καλά και δεν απέχουν πολύ από την πραγματικότητα, όσο είμαστε σε θέση να την αποτυπώσουμε ψύχραιμα και ρεαλιστικά στο πλαίσιο ενός σχολίου. Όσο ισχύουν αυτά όμως, άλλο τόσο ισχύει και ο αποσπασματικός τρόπος με τον οποίο ο “ατίθασος” ελληνικός χαρακτήρας προσεγγίζει τα πάντα.
Την απουσία προγραμματισμού και οργάνωσης, ώστε όταν ξεκινάμε μια δουλειά να την τελειώνουμε. Και φυσικά να μη στρεφόμαστε τη μια στο ένα θέμα και την άλλη στο άλλο. Την περίεργη σχέση -εμπιστοσύνης ευτυχώς όπως αρμόζει σε δημοκρατίες- ανάμεσα στην εκάστοτε πολιτική και στρατιωτική ηγεσία.
Που όμως η υποταγή της πολιτικής στη στρατιωτική ηγεσία έχει οδηγήσει σε εκπτώσεις στην επισήμανση των λαθών της πολιτικής ηγεσίας από τη στρατιωτική. Σε αυτό οδήγησε η υπεροχή της πολιτικής και η απουσία κανόνων που να γίνονται σεβαστοί από όλους, τέτοιων που θα διασφαλίζεται ότι η αριστεία θα φθάσει στα ανώτατα ηγετικά κλιμάκια και δεν θα “φαγωθεί” στην πορεία.
Γιατί να “φαγωθεί”; Λόγω… αδύναμων πολιτικών διαπιστευτηρίων, ή ελλιπούς προδιάθεσης προσαρμογής, ακόμα και όταν οι ενέργειες της πολιτικής ηγεσίας δεν συμμορφώνονται με τη λογική και τις προτεραιότητες των στρατιωτικών Επιτελείων. Μέγα ελάττωμα όπως έχει αποδειχθεί διαχρονικά…
Παρατήσαμε τα μαχητικά και ασχολούμαστε με τις φρεγάτες. Πού αφήσαμε όμως τις υποθέσεις που μας απασχόλησαν το προηγούμενο διάστημα; Ας τα πούμε με απλά λόγια. Το πρωτότυπο F-16V βρίσκεται στις ΗΠΑ μετά τον άθλο των ΕΑΒ-LM να ολοκληρωθεί η αναβάθμιση στην ώρα της, παρά τα τρομερά προβλήματα που εμφανίστηκαν στην πορεία, ελέω της πανδημίας του κορονοϊού.
Η πολιτική ηγεσία προς τιμήν της, σύσσωμη, βρέθηκε στην ΕΑΒ. Ενημερώθηκε για το τι ισχύει. Έδειξε να προβληματίζεται γνήσια και να πείθεται ότι πρέπει αν γίνουν πολλά για να στηθεί στα πόδια του ένα “μαγαζί γωνία” της αμυντικής μας βιομηχανίας, εξαιρετικά κρίσιμο για την επιχειρησιακή ετοιμότητα της Πολεμικής Αεροπορίας και όχι μόνο.
Διότι αεροπορικά μέσα χρησιμοποιεί το σύνολο των Ενόπλων Δυνάμεων και των Δυνάμεων Ασφαλείας – Πολιτικής Προστασίας. Άπαντες έχουν ανάγκη από μια ΕΑΒ ισχυρή και αποτελεσματική. Δεν χρειάζεται καν να επιχειρηματολογήσουμε επ’ αυτού.
Όμως, κοντεύουμε να ξεχάσουμε ότι στην ΕΑΒ περιμένουν τους νέους τεχνικούς που θα “τρέξουν” το πρόγραμμα της αναβάθμισης των 84 F-16 στην κορυφαία διαμόρφωση “V”. Πού βρίσκεται η υπόθεση;
Θυμόμαστε τη διαβεβαίωση που μας είχε δοθεί στο πλαίσιο του ρεπορτάζ ότι στις αρχές Φεβρουαρίου η διαδικασία θα είχε ολοκληρωθεί. Προ ολίγων ωρών πληροφορηθήκαμε ότι η νέα απόφαση αφορά το τέλος του μηνός.. Τί σημαίνει όμως αυτό; Συνειδητοποιούμε ότι αυτός έστω ο ένας μήνας καθυστέρησης έχει αντανάκλαση στο πρόγραμμα;
Πάλι θα τρέχουμε; Και θα μείνουμε μόνο στον έναν μήνα ώστε να ευελπιστούμε ότι για μια ακόμη φορά θα μπορέσουμε να καλύψουμε το χαμένο έδαφος; Δεν είναι τεχνικοί που θα μπουν στα υπόστεγα και θα αρχίσουν να εργάζονται; Θα πρέπει να περάσουν από μια άκρως εξειδικευμένη και διαβαθμισμένη εκπαίδευση ώστε να καταστούν “ετοιμοπόλεμοι”. Γιατί καθυστερούμε;
Η δημοσιογραφική προδιάθεση ασφαλώς αφορά το “κράξιμο” της πολιτικής ηγεσίας. Όμως το ενδιαφέρον που έδειξαν το τελευταίο διάστημα δεν περνά απαρατήρητο. Οπότε περιοριζόμαστε να απευθύνουμε έκκληση: Δείτε το κατά προτεραιότητα. Τελειώστε το…
Μένουμε εδώ και αύριο το πρωί θα επανέλθουμε με το καλό αν δούμε μερικά ακόμα θέματα που προέκυψαν στο μεταξύ. Πάντα στο πλαίσιο του τι ξεκινήσαμε, που φτάσαμε και τι κάνουμε τώρα. Τα θέματα είναι εξαιρετικά σοβαρά διότι άπτονται της επιχειρησιακής επάρκειας της Πολεμικής Αεροπορίας.
Η αγωνία μας είναι ότι η κρίση του κορονοϊού έχει προκαλέσει μεγάλη ζημιά στην οικονομία και το “παράθυρο” υλοποίησης των απολύτως απαραίτητων παρεμβάσεων στον αεροπορικό στόλο ώστε να επανέλθει όσο γίνεται σε μια κανονικότητα, θα μπορούσε να κλείσει. Οι πιέσεις που θα μπορούσαν να ασκηθούν και να μας οδηγήσουν να αφήσουμε τη δουλειά στη μέση. Κάτι το οποίο θα το πληρώσουμε στο μέλλον, όπως άλλες ολιγωρίες του παρελθόντος.