Μελέτης Η. Μελετόπουλος
Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών
Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης*
Δημοσιεύθηκε αρχικά στα Νέα της Παρασκευής
Εξάλλου το μόνο αντικείμενο συζήτησης με την τουρκική πλευρά είναι η υφαλοκρηπίδα. Το επαναλαμβάνει η κυβέρνηση και ιδίως ο υπουργός των Εξωτερικών σε κάθε ευκαιρία. Αλλά τότε προς τι οι διερευνητικές; Διερευνητικές για την υφαλοκρηπίδα έχουν γίνει και εξακολουθούν να γίνονται επί δεκαετίες χωρίς αποτέλεσμα.
Οι διερευνητικές για την ελληνική πλευρά δεν έχουν απολύτως κανένα νόημα εκτός από την επίδειξη «καλής θέλησης» προς την διεθνή κοινότητα και την αναβολή της αναπόφευκτης ρήξης με την τουρκική πλευρά. Αλλά ούτε αυτά δεν θα συμβούν. Διότι αντιθέτως οι διερευνητικές εγκυμονούν τον κίνδυνο να επισπεύσουν την ρήξη, διότι θα καταδείξουν το πλήρες αδιέξοδο και την νομικά, πολιτικά, εθνικά, τεχνικά αδύνατη συζήτηση επί θεμάτων που άπτονται της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας.
Οι Τούρκοι απεναντίας επιδιώκουν, μέσω των διερευνητικών, να θέσουν επισήμως ζητήματα όπως η Θράκη, η αποστρατιωτικοποίηση νησιών, η κυριαρχία νησιών, η....Κρήτη και άλλα ευτράπελα για κάθε σοβαρό γνώστη του διεθνούς δικαίου. Αν η Ελλάδα, όπως είναι αυτονόητο, αρνηθεί να συζητήσει παρόμοια ζητήματα, οι Τούρκοι θα παρουσιάσουν την ελληνική πλευρά ως «αδιάλλακτη» και θα επιρρίψουν σε αυτήν το ναυάγιο των διαπραγματεύσεων. Ταυτόχρονα, θα έχουν επιτύχει να καταστήσουν αντικείμενο έστω και ενός αποτυχημένου διαλόγου θέματα που εμπίπτουν στην σφαίρα της σκληρής ελληνικής εθνικής κυριαρχίας.
Πέραν αυτών, η προσέλευση. υπ’ αυτές τις συνθήκες, της ελληνικής κυβέρνησης σε διερευνητικές θα προκαλέσει σοβαρή διχογνωμία εντός του ελληνικού πολιτικού συστήματος και ιδιαίτερα στο εσωτερικό της συμπολίτευσης. Ταυτόχρονα θα εμφανιστούν τάσεις απονομιμοποίησης της κυβέρνησης στην ευρύτερη κοινή γνώμη, σε βαθμό πολύ μεγαλύτερο από ό,τι συνέβη με την κυβέρνηση του Σύριζα, διότι εδώ το διακύβευμα είναι η ίδια η φινλανδοποίηση της χώρας. Και αυτά την στιγμή που το εσωτερικό μέτωπο πρέπει να είναι αρραγές.
Διερευνητικές θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν με πιθανότητες επιτυχίας μόνον εάν οι Τούρκοι προσέρχονταν χωρίς απειλή πολέμου, με σεβασμό του διεθνούς δικαίου, με εκ των προτέρων δήλωση σεβασμού της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας και επικέντρωση στο μόνο υπαρκτό νομικά ζήτημα, δηλαδή στην υφαλοκρηπίδα. Σε αυτό το πλαίσιο, η συζήτηση θα μπορούσε να επεκταθεί στην σύναψη εμπορικών συμφώνων και πολιτιστικών ανταλλαγών.
Ενδεχομένως και σε μία αμοιβαίως αποδεκτή λύση του Κυπριακού στην λογική της αποκατάστασης μίας ενιαίας και αδιαίρετης Κυπριακής Δημοκρατίας χωρίς τουρκικά στρατεύματα και εποίκους, με ισονομία Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Επίσης θα μπορούσε να εξευρεθεί μία λύση στο ζήτημα των υδρογονανθράκων στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου. Όλα αυτά όμως ανήκουν μάλλον στην σφαίρα της ουτοπίας, οπότε η κυβέρνηση πρέπει να προετοιμάζεται για την επιστροφή στην ένταση και μάλιστα πολύ σύντομα. Και αυτήν την φορά χωρίς την δυνατότητα επιστροφής σε διαπραγματεύσεις.
*από τις εκδόσεις Καπόν κυκλοφορεί το βιβλίο του Παναγιώτης Κανελλόπουλος: ο πολιτικός, ο διανοούμενος και η εποχή του