Η Κίνα ήταν ο πρώτος πελάτης για το Su-27, έχοντaς του ένα αποτελεσματικό μαχητικό απέναντί στον προκάτοχό του F-22, το τέταρτης γενιάς F-15 Eagle που διέθεταν οι ΗΠΑ κι η Ιαπωνία, και στη συνέχεια απέκτησε το πρώτο παράγωγο του Su-27, το Su-30 από τα τέλη της δεκαετίας του 1990, το οποίο ήταν λιγότερο εξειδικευμένο στην αεροπορική μάχη και αγοράστηκε κυρίως για αποστολές ναυτικής κρούσης. Για το Su-30, η Κίνα ήταν επίσης ο πρώτος πελάτης εξαγωγής και στη συνέχεια ενίσχυσε σημαντικά το σχεδιασμό του Su-27 και παρήγαγε ένα παράγωγο αεροσκάφος με άδεια, το βαρύ μαχητικό J-11B.
Παρόλο που η Κίνα είχε τοποθετήσει μεγαλύτερες παραγγελίες για τα Su-27 και Su-30, περιόρισε τις αγορές του Su-35 σε μόλις δύο δωδεκάδες αεροσκάφη και δεν έδειξε κανένα ενδιαφέρον για την απόκτηση περαιτέρω μονάδων. Παρόλα αυτά, οι Ρώσοι αξιωματούχοι έχουν δηλώσει στο παρελθόν ότι το μαχητικό συνεχίζει να διατίθεται στην αγορά στη χώρα της Ανατολικής Ασίας με κάποιες ελπίδες για επόμενες παραγγελίες — χωρίς άλλα αεροσκάφη σε υπηρεσία με την κινεζική αεροπορία να είναι σε τόσο χαμηλό αριθμό όπως το Su-35. Η πιθανότητα μιας συμφωνίας για την Κίνα να παράγει το Su-35 με άδεια τέθηκε επίσης από Ρώσους εμπειρογνώμονες - πιθανώς ενσωματώνοντας πολλαπλές αυτόχθονες τεχνολογίες-αλλά τελικά οι προοπτικές αυτού παραμένουν ισχνές με την Ινδία ενδεχομένως να είναι πιο πιθανή υποψήφια για μια αδειοδοτημένη συμφωνία παραγωγής.
Οι λόγοι για την έλλειψη ενδιαφέροντος της Κίνας για το Su-35 είναι τόσο η θέση του δικού της αμυντικού τομέα, ο οποίος από το 2015 παράγει ήδη μαχητικά πιο προηγμένα από το Su-35, όσο και το αρχικό σκεπτικό για την αγορά δύο δωδεκάδων ρωσικών αεριωθούμενων αεροσκαφών. Ο τομέας της στρατιωτικής αεροπορίας της Κίνας έχει ξεπεράσει αυτόν της Ρωσίας σε ένα σημαντικό και ταχέως αυξανόμενο αριθμό μέτωπων, όπως τεχνολογίες drones, stealth και πύραυλοι αέρος αέρος όπου διατηρεί ήδη ένα πολύ σημαντικό προβάδισμα, σε συνδέσεις δεδομένων, ραντάρ AESA και ακόμη και κινητήρες κλείνοντας το χάσμα με την επαγωγή του στροβιλοκινητήρα WS-10C.
Η αγορά του Su-35 προσέφερε στην Κίνα τρία σημαντικά οφέλη, ωστόσο. Το πρώτο ήταν να καλλιεργήσει καλύτερους δεσμούς με τη Μόσχα και να δείξει αλληλεγγύη στον απόηχο της κρίσης της Κριμαίας και εν μέσω αυξανόμενων εντάσεων μεταξύ της χώρας και του ΝΑΤΟ, με τη συμφωνία όπλων ύψους 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων και μια δεύτερη συμφωνία παρόμοιας αξίας για τα συστήματα αεράμυνας S-400 εκείνο το έτος ενισχύοντας την οικονομία της Ρωσίας. Το δεύτερο ήταν να αποκτήσει εμπειρία λειτουργίας σύγχρονων μαχητικών αεροσκαφών από μια ξένη χώρα με μία από τις κορυφαίες βιομηχανίες όπλων στον κόσμο, με επιχειρησιακή εμπειρία με το Su-35 που επωφελείται από τις προσπάθειες εκσυγχρονισμού της Κίνας. Το τρίτο, και αναμφισβήτητα το πιο σημαντικό, ήταν η μεταφορά τεχνολογιών για τρισδιάστατους κινητήρες ώθησης — κάτι που μόνο η Ρωσία διέθετε. Αυτά έχουν εφαρμοστεί από τότε για να ενισχύσουν την ευελιξία των ελαφρών μαχητικών J-10C της Κίνας και θα μπορούσαν σύντομα να ωφελήσουν αεροσκάφη όπως το J-15B μεταξύ άλλων.
Οι ρωσικές προσπάθειες για την εμπορία περαιτέρω μονάδων Su-35 προσφέρουν περισσότερη μεταφορά τεχνολογίας, αλλά τελικά η ανάπτυξη των μαχητών J-10C, J-16 και J-20 της Κίνας με δυνατότητες επόμενης γενιάς στην εγχώρια αγορά μειώνει σοβαρά την έκκληση του ρωσικού αεροσκάφους. Όλα τα νέα κινεζικά σχέδια χρησιμοποιούν βλήματα μεγάλης εμβέλειας PL-15 με καθοδήγηση ραντάρ AESA, καθώς και σουίτες αισθητήρων που χρησιμοποιούν επίσης ραντάρ AESA τα οποία η Κίνα αναπτύσσει από το 2013. Όσον αφορά τα ηλεκτρονικά, τις δυνατότητες με επίκεντρο το δίκτυο και τα περισσότερα άλλα χαρακτηριστικά, τα τελευταία κινεζικά αεριωθούμενα αεροπλάνα είναι ήδη ανώτερα από το Su-35, πράγμα που σημαίνει ότι ακόμη και με τις μεταφορές τεχνολογίας μια συμφωνία είναι απίθανη.
Το J-10C της Κίνας, παρά το γεγονός ότι είναι το λιγότερο δαπανηρό από τους νέα μαχητικά της και το ελαφρύτερο, φέρεται να νίκησε το Su-35 συντριπτικά σε προσομοιωμένες εμπλοκές, με αξιολόγηση των προδιαγραφών απόδοσης και των δύο αεροσκαφών που δείχνουν ότι ένα τέτοιο αποτέλεσμα δεν είναι καθόλου απίθανο. Είναι καθαρή τύχη για τη Ρωσία ότι η Κίνα φαίνεται να μην έχει σχέδια να εμπορεύεται βαρέα μαχητικά όπως το J-16 ή το επερχόμενο J-11D στο εξωτερικό, οι οποίοι είναι άμεσοι ανταγωνιστές του Su-35 και είναι συνολικά πιο εξελιγμένα και πολύ πιθανόν πιο ανταγωνιστικά στις τιμές. Σε περίπτωση που η Ρωσία επιδιώξει να επανέλθει στην αγορά της Κίνας για μαχητικά αεροσκάφη, θα πρέπει να αναζητήσει είτε ένα κοινό αναπτυξιακό πρόγραμμα είτε έναν μαχητικό επόμενης γενιάς ή έναν αναχαιτιστή με κάποιες τεχνολογίες έκτης γενιάς όπως το Su-57 ή το επερχόμενο MiG-41.