 |
| Υasin Αkgul/ΑFΡ |
gatestoneinstitute.org - Uzay Bulut / Παρουσίαση Freepen.gr
Τον Μάρτιο, ένα μέλος του Καλού Κόμματος παρουσίασε μια πρόταση στη Δημοτική συνέλευση της Κωνσταντινούπολης, ζητώντας ένα πάρκο στην περιοχή Maltepe της Κωνσταντινούπολης να πάρει το όνομά του από το Atsız. Η πρόταση ανέφερε ότι ο Atsız πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην περιοχή Köyiçi του Maltepe και το θέμα τέθηκε στην ημερήσια διάταξη της Συνέλευσης το Νοέμβριο. Μετά την ψήφιση της κίνησης από τη Συνέλευση, το πάρκο στη γειτονιά Yalı έλαβε επίσημα το όνομα του Atsız.
Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα του μητροπολιτικού δήμου της Κωνσταντινούπολης, η κίνηση πέρασε ομόφωνα. Σε ένα βίντεο που δημοσιεύθηκε στα κοινωνικά μέσα ενημέρωσης, η τοπική οργάνωση στο Maltepe του Καλού Κόμματος ευχαρίστησε τον δήμαρχο της Κωνσταντινούπολης Ekrem Imamoğlu, μέλος του CHP, για την υποστήριξή του.
Δυστυχώς, ο Atsız εξακολουθεί να έχει πολλούς οπαδούς στην Τουρκία. Στις 11 Δεκεμβρίου, για παράδειγμα, η Meral Aksener, επικεφαλής του καλού Κόμματος, δημοσίευσε στο Twitter:
"Τιμώ με σεβασμό και χάρη τον Hüseyin Nihal Atsız, έναν από τους πολύτιμους εκπροσώπους της ιδέας του τουρκικού εθνικισμού και έναν μεταφραστή των συναισθημάτων μας, την επέτειο του θανάτου του."
Ποια είναι λοιπόν η κοσμοθεωρία και η κληρονομιά του Atsız;
Ο Atsız προώθησε τον Παν-Τουρανισμό, γνωστό και ως Τουρανισμό, τον Τουρκισμό ή τον Παν-Τουρκισμό, μια εθνικιστική, επεκτατική ιδεολογία που εμφανίστηκε στην Οθωμανική Τουρκία κατά την εποχή των Νεότουρκων (1908-18). Ο τουρανισμός πιστεύει στην υπεροχή των Τούρκων και στοχεύει να ενώσει όλους τους "τουρκικούς λαούς" από την Ουγγαρία ως τον Ειρηνικό κάτω από μια στέγη. Η Οθωμανική Επιτροπή Ένωσης και προόδου (CUP), η οποία διοργάνωσε την πρώτη φάση της χριστιανικής γενοκτονίας 1914-23 στην Οθωμανική Τουρκία, ήταν επίσης Παν-Τουρκοκρατική-Τουρανιστική. Η συνεχιζόμενη επιθετικότητα της Τουρκίας προς την Αρμενία, το Ισραήλ, την Κύπρο, την Ελλάδα και άλλα έθνη στην περιοχή σήμερα υποκινείται επίσης από τον Τουρκισμό, μεταξύ άλλων εξτρεμιστικών ιδεολογιών.
Στο βιβλίο της "Η Τουρκία, οι Εβραίοι και το Ολοκαύτωμα", η μελετητής Corry Guttstadt περιγράφει τον Atsız ως "Τούρκο απολογητή του γερμανικού ναζισμού":
"Ο Nihal Atsiz ήταν ένας άπληστος οπαδός των Ναζί. Ονομάστηκε "ρατσιστής, Παν-Τουρκιστής και Τουρανιστής" και ήταν ανοιχτός αντισημίτης. Από το 1934 και μετά, ο Atsiz δημοσίευσε το τουρανιστικό περιοδικό Orhun, στο οποίο υποστήριξε μια μεγαλύτερη τουρκική αυτοκρατορία που εκτείνεται από τη Μεσόγειο μέχρι τον Ειρηνικό. Ο Τουρκισμός του βασίστηκε σε δεσμούς αίματος και φυλής. Υποστήριξε την επιστροφή στις προ-ισλαμικές τουρκικές πεποιθήσεις".
Ο καθηγητής Jacob M. Landau σημειώνει:
"Ο Ατσίζ ήταν μεγάλος θαυμαστής των φυλετικών θεωριών της Ναζιστικής Γερμανίας, εκφράζοντας μερικές από αυτές επανειλημμένα στα δικά του έργα κατά τη δεκαετία του 1930 και του 1940 (με τους Τούρκους να χαρακτηρίζονται ως "κυρίαρχη φυλή"). Τα άρθρα του επέμεναν, ξανά και ξανά, ότι ο Παν-Τουρκισμός θα μπορούσε – και θα έπρεπε – να επιτευχθεί με τον πόλεμο. Για χρόνια, το κούρεμα του έμοιαζε με τον Χίτλερ και η προσωπική του στάση είχε στρατιωτικό τρόπο σε αυτό".
Τα γραπτά του Atsız οδήγησαν στη βία όταν οι εβραϊκές κοινότητες της Ανατολικής Θράκης δέχτηκαν επίθεση κατά τη διάρκεια του αντιεβραϊκού πογκρόμ του 1934. Ο Atsız ήταν καθηγητής λογοτεχνίας στην περιοχή τότε. Η Guttstadt γράφει:
"Αμέσως πριν από τα γεγονότα του 1934, απειλητικά άρθρα που στρέφονταν κατά των Εβραίων είχαν επίσης εμφανιστεί στο περιοδικό Orhun, που δημοσιεύθηκε από τον Atsiz."
Μετά από ένα ταξίδι στην πόλη του Canakkale, για παράδειγμα, ο Atsız έγραψε:
"Ο Εβραίος εδώ είναι σαν τον Εβραίο που βλέπουμε παντού. Ύπουλος, αυθάδης, κακόβουλος, δειλός, αλλά καιροσκόπος Εβραίος.Η εβραϊκή γειτονιά είναι το κέντρο της κραυγής, του θορύβου και της βρωμιάς εδώ ως [οι εβραϊκές γειτονιές] οπουδήποτε αλλού.... Δεν θέλουμε να δούμε αυτό το ύπουλο και μπάσταρδο έθνος της ιστορίας ως πολίτες ανάμεσά μας πια.".
Σε ένα άλλο άρθρο Κατά την ίδια περίοδο, ο Atsız έγραψε:
"Το πλάσμα που ονομάζεται Εβραίος, στον κόσμο δεν αγαπιέται από κανέναν, αλλά από τον Εβραίο και τους ανυπότακτους... Φράσεις στη γλώσσα μας όπως "σαν Εβραίος", "μην ενεργείτε σαν Εβραίος", "Εβραϊκό Παζάρι", "να μοιάζετε με συναγωγή"... δείχνει την αξία που δίνει η φυλή μας σε αυτό το άθλιο έθνος. Καθώς η λάσπη δε θα γίνει σίδηρος, ακόμη και αν τεθεί σε φούρνο, ο Εβραίος δεν μπορεί να είναι Τούρκος, ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά προσπαθεί. Η τουρκικότητα είναι ένα προνόμιο, δεν χορηγείται σε όλους, ειδικά σε εκείνους όπως οι Εβραίοι... Αν θυμώσουμε, όχι μόνο θα εξοντώσουμε τους Εβραίους όπως έκαναν οι Γερμανοί, θα προχωρήσουμε περισσότερο...."
Υποκινούμενοι από τα γραπτά του Atsız και άλλων αντισημιτικών συγγραφέων, οι Τούρκοι στόχευσαν τους Εβραίους της Ανατολικής Θράκης σε πογκρόμ από τις 21 Ιουνίου έως τις 4 Ιουλίου 1934. Αυτά ξεκίνησαν με μποϊκοτάζ των εβραϊκών επιχειρήσεων και ακολουθήθηκαν από φυσικές επιθέσεις σε κτίρια που ανήκαν σε εβραίους, τα οποία πρώτα λεηλατήθηκαν και στη συνέχεια πυρπολήθηκαν. Εβραίοι άνδρες ξυλοκοπήθηκαν, και μερικές εβραϊκές γυναίκες φέρεται να είχαν βιαστεί. Τρομοκρατημένοι από αυτή τη σειρά γεγονότων, πολλοί Εβραίοι εγκατέλειψαν την περιοχή. Σύμφωνα με τον ιστορικό Rifat Bali, πολλοί από τους οπαδούς του Atsız συμμετείχαν άμεσα στις ταραχές.
Ο Atsız συνέβαλε πολύ στο μεθυστικό τουρκικό μυαλό με Εβραϊκό μίσος. Σύμφωνα με το βιβλίο του Δρ Fatih Yaşlı, "Το μίσος μας είναι η θρησκεία μας: μια μελέτη για τον τουρκικό φασισμό", έγραψε ο Atsız:
"Μπορεί ένα παιδί του τουρκικού έθνους που κουνούσε σπαθιά και πέρασε τη ζωή του στα πεδία μάχης για αιώνες και ένα παιδί του εβραϊκού έθνους που έζησε τη ζωή του με ατιμωρησία και απάτη για αιώνες να είναι ίσα; Ακόμα κι αν πάρουν ένα τουρκικό παιδί και ένα εβραϊκό παιδί που γεννήθηκε την ίδια μέρα στο ίδιο εκπαιδευτικό ίδρυμα και τους διδάξουν μόνο τη γλώσσα της Εσπεράντο και τους δώσουν την ίδια εκπαίδευση υπό τις ίδιες συνθήκες, το τουρκικό παιδί θα είναι σίγουρα και πάλι γενναίο και ο Εβραίος θα είναι και πάλι δειλός".
Ο Atsız συχνά έκανε απάνθρωπες δηλώσεις και για άλλους μη Τούρκους. Αναφερόμενος στους Έλληνες, για παράδειγμα, και παραβλέποντας βολικά την τουρκική γενοκτονία των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Ελλήνων, έγραψε:
"Μπορούν οι Έλληνες να θεωρηθούν ως ανθρώπινα όντα;... Ελληνας σημαίνει Σκορπιός. Ακριβώς όπως ο Σκορπιός τσίμπησε τη χελώνα που τον βοήθησε να διασχίσει το ποτάμι για να του κάνει μια χάρη και στη συνέχεια είπε " Τι μπορώ να κάνω; Αυτή η [προδοσία] είναι συνήθεια μου", οι Έλληνες διαμορφώνονται επίσης από μια συνήθεια εχθρότητας εναντίον των Τούρκων".
Ο Atsız μισούσε σχεδόν όλους τους μη τουρκικούς λαούς. Στη διαθήκη του, απευθυνόμενος στον τότε γιο του ενός και μισού έτους, Yagmur, Atsız έγραψε, εν μέρει:
"Οι Εβραίοι είναι ο χειρότερος εχθρός όλων των Εθνών. Οι Ρώσοι, οι Κινέζοι, οι Πέρσες, οι Έλληνες είναι οι ιστορικοί εχθροί μας.
"Οι Βούλγαροι, οι Γερμανοί, οι Ιταλοί, οι Βρετανοί, οι Γάλλοι, οι Άραβες, οι Σέρβοι, οι Κροάτες, οι Ισπανοί, οι Πορτογάλοι, οι Ρουμάνοι είναι οι νέοι εχθροί μας.
"Οι Ιάπωνες, οι Αφγανοί και οι Αμερικανοί είναι οι μελλοντικοί εχθροί μας.
"Οι Αρμένιοι, οι Κούρδοι, οι Κιρκάσιοι, οι Αμπχαάζιοι, οι Βόσνιοι, οι Αλβανοί, οι Πομάκοι, οι Λαζοί, οι Λεζγκίνοι, οι Γεωργιανοί, οι Τσετσένοι είναι εχθροί μας εντός [της Τουρκίας].
"Κάποιος πρέπει να είναι καλά προετοιμασμένος για να καταπολεμήσει τόσους πολλούς εχθρούς."
Ο γιος του Yagmur, ωστόσο, μεγάλωσε για να είναι μια κριτική φωνή των απόψεων του πατέρα του. Σε ένα βιβλίο που έγραψε το 2005, περιέγραψε πώς ο πατέρας του μέτρησε τα κρανία σε μια προσπάθεια να καθορίσει το ποσοστό Τουρκικότητας των ανθρώπων".
"Ο Nihal Atsız ήταν τρομακτικά [σε] skullcaps. Μέτρησε τα κρανία ανθρώπων που δεν γνώριζε καθόλου – εκτός από τα κρανία του άμεσου περιβάλλοντος και των γειτόνων του. Στη συνέχεια υπολόγισε σχολαστικά τα κρανία και τους ενημέρωσε αν ήταν Τούρκοι ή όχι. Για παράδειγμα, τους είπε αν ήταν τουρκικά 37 τοις εκατό, εννέα στους δέκα ή 69,4 τοις εκατό. Για εκείνους με χαμηλό ποσοστό Τουρκικότητας, είχε πάντα λόγια "παρηγοριάς" στα χείλη του. Για παράδειγμα, είπε :" αλλά μπορείτε να εξαλείψετε εν μέρει την έμφυτη ανεπάρκεια σας μέσω μιας εξαιρετικής εθελοντικής προσπάθειας και άγρυπνης εθνικής συνείδησης.'
"Φυσικά, εκείνοι με χαμηλό ποσοστό Τουρκικότητας, σύμφωνα με τη μέτρηση του κρανίου, έφευγαν από [το] σπίτι μας εξαιρετικά στρεσαρισμένοι".
Ο Yagmur Atsız πρόσθεσε ότι το "εργαλείο" που χρησιμοποίησε ο πατέρας του για να μετρήσει τα κρανία ήταν ένα είδος δαγκάνας, μήκους περίπου 45 εκατοστών, και ήταν πάντα στο γραφείο του. Ο Atsız πρόσθεσε ότι ο πατέρας του συνέχισε τη δραστηριότητα μέτρησης κρανίου για δεκαετίες.
Ο Atsız συνέχισε επίσης να επηρεάζει την τουρκική πολιτική ζωή τις επόμενες δεκαετίες. Η Guttstadt σημειώσεις:
"Αντισημίτες και φασίστες, εμπνευσμένοι από το γερμανικό παράδειγμα, έγιναν μια σταθερά στην Τουρκία του πολιτικού συστήματος στην περίοδο μετά τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 1962, ο Nihal Atsız, μαζί με τους ομοϊδεάτες τους ανθρώπους, ίδρυσαν το Türkçülük Derneği [Σύνδεσμος Τουρκισμού], προπομπός του φασιστικού Κόμματος Εθνικής Δράσης (Milliyetçi Hareket Partisi, MHP), που ήταν υπεύθυνο για τις αμέτρητες δολοφονίες των αριστερών φοιτητών, συνδικαλιστών, και διανοούμενων κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του εβδομήντα. Ο ηγέτης αυτού του κινήματος ήταν ο σύντροφος του Atsız στα όπλα, Alparslan Türkeş".
Το MHP περιλαμβάνει επίσης το ακροδεξιό, ρατσιστικό κίνημα των Γκρίζων Λύκων (Bozkurtlar), το οποίο απαγορεύτηκε πρόσφατα στη Γαλλία μετά την καταστροφή ενός μνημείου στα θύματα της Γενοκτονίας των Αρμενίων του 1914-23. Επισήμως γνωστό ως Καρδιακοί Ιδεολόγοι (Ülkü Ocakları), το κίνημα έχει εμπλακεί σε πολλές πράξεις βίας κατά των αμάχων, καθώς και πολιτικών και θρησκευτικών προσωπικοτήτων. Αυτό περιλαμβάνει τη σφαγή του Αλέβι στην πόλη Μάρας στη νοτιοανατολική Τουρκία το 1978 και την απόπειρα δολοφονίας του Πάπα Ιωάννη Παύλου 'Β το 1981.
Η ρατσιστική κοσμοθεωρία του Atsız έχει οδηγήσει σε θανάτους και καταστροφή για τόσους πολλούς. Παρ ' όλα αυτά, τουλάχιστον τρία άλλα πάρκα στην Άγκυρα και την Αττάλεια και ένας δρόμος στην πόλη της Αμάσειας έχουν πάρει το όνομά του.
Λοιπόν, τι είναι αυτό στις σκέψεις και τις δραστηριότητες του Atsız που πολλοί στην τουρκική αντιπολίτευση -- συμπεριλαμβανομένου του δημάρχου της Κωνσταντινούπολης -- θεωρούν ότι αξίζει να προωθηθεί; Είναι η "μέτρηση του κρανίου", ο ναζισμός, ο ρατσισμός, ο τουρκικός ρατσισμός και το μίσος για το οποίο συμφωνεί και η τουρκική αντιπολίτευση;
Σήμερα, πίσω από πολλές από τις συνεχιζόμενες επιθετικές πολιτικές της Τουρκίας, όπως οι αντι-αρμενικές, αντι-ελληνικές, αντι-Κυπριακές, αντι-εβραϊκές, αντι-κουρδικές, αντι-δυτικές και αντι-ισραηλινές δραστηριότητες, βρίσκονται οι ρατσιστικές απόψεις του Atsız και των συναφών. Εκατομμύρια Τούρκοι έχουν δηλητηριαστεί εδώ και δεκαετίες με τις ναζιστικές απόψεις του Atsız.
Προφανώς, οι απόψεις πολλών μελών της τουρκικής αντιπολίτευσης δεν φαίνονται τόσο διαφορετικές από τη βίαιη, ρατσιστική νοοτροπία του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Μέχρις ότου οι Τούρκοι ηγέτες της αντιπολίτευσης και οι πολιτικοί αντιμετωπίσουν με ειλικρίνεια και επικρίνουν την ιστορία της Τουρκίας για εγκλήματα, σφαγές και συστηματικό ρατσισμό, η αληθινή δημοκρατία θα παραμείνει απλώς ένα όνειρο.