Του Στρατή Μαζίδη
Ας δούμε τι ανέφερε ο πρωθυπουργός:
Δεν μπορώ όμως να μην κλείσω την τοποθέτησή μου, αφήνοντας αναπάντητη μία φράση την οποία είπατε, προσπαθώντας να κάνετε έναν παραλληλισμό μεταξύ των επεισοδίων που έγιναν στο Καπιτώλιο και [1] κάποιων διαδηλώσεων που έγιναν έξω από την Ελληνική Βουλή με αφορμή την ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών. Για τις οποίες Πρέσπες θα σας πω -ακόμα μία φορά- ότι πάρα πολλές φορές από το βήμα της Βουλής [2] είχα πει ξεκάθαρα ότι εμείς διαφωνούμε με αυτή τη συμφωνία αλλά άπαξ και ψηφιστεί είμαστε υποχρεωμένοι να την εφαρμόσουμε. Ήμασταν απολύτως συνεπείς με αυτά τα οποία είπαμε και αυτά κάνουμε αυτή τη στιγμή.
Είπατε όμως ότι η ομοιότητα με αυτά που έγιναν στο Καπιτώλιο είχε να κάνει με τις [3] διαδηλώσεις εκείνες που -πράγματι- είχαν αρκετά γραφικά στοιχεία και ενδεχομένως σε αυτές να είχαν εμφιλοχωρήσει και κάποιοι θύλακες της ακροδεξιάς.
1. Τα δύο μεγαλειώδη συλλαλητήρια στην Αθήνα για τη Μακεδονία [διότι έγινε ακόμη ένα στη Θεσσαλονίκη] παρουσιάζονται ως κάποιες διαδηλώσεις, πχ σαν εκείνες των εργατοπατέρων που γίνονται για να γίνουν περνώντας αδιάφορες. Εν ολίγοις αποτυχημένη απόπειρα υποβάθμισης, υποτίμησης και απαξίωσης των Συλλαλητηρίων.
2. Όχι δε διαφωνούσαν. Συμφωνούσαν απλά ήθελαν να το χρεωθεί όλο ο πρόθυμος Τσίπρας, όπως τώρα εσείς τρέχουν οι ίδιοι κόβοντας και μοιράζοντας εθνική κυριαρχία [ψάρεμα Ιταλών στα 6-12ν.μ.] και κυριαρχικά δικαιώματα [μειωμένη επήρεια νήσων σε ΑΟΖ] κι ένας Θεός ξέρει που θα σταματήσουν, ώστε οι ίδιοι να πουλήσουν μακεδονιλίκι στους ψηφοφόρους. Όλοι θυμόμαστε και γράφαμε από τότε για την απροθυμία στήριξης των συλλαλητηρίων στην αρχή από τη ΝΔ κι ακόμη κι από την ιεραρχία της Εκκλησίας. Επιπλέον ο σημερινός πρωθυπουργός την ώρα του ενός συλλαλητηρίου πήγαινε για σκι.
3. Επανάληψη του "διαδηλώσεις" για εμπέδωση της απαξίωσης. Όσο για τα αρκετά γραφικά στοιχεία και τους ακροδεξιούς θύλακες ας το κρίνει ο καθένας μόνος του. Προσωπικά το μόνο που θυμάμαι είναι ότι εισέπνευσα, χωρίς να προκαλέσω κανέναν, άπειρη ποσότητα χημικών και δεν έβλεπα μπροστά μου.
Όσο κι αν λυπεί, δεν απαγορεύεται κάποιος να μην αγαπά την πατρίδα του στεκόμενος αδιάφορος μπροστά σε σοβαρά ζητήματα όπως ο κίνδυνος αλλοίωσης του πληθυσμού της και ακρωτηριασμού της εθνικής της κυριαρχίας ακόμη και μέσα από τον παραμορφωτικό φακό μιας θεωρητικής μεγέθυνσης στην καλύτερη περίπτωση [πχ ποια Ελλάδα μεγαλώνει όταν μέσα σε αυτή οι Ιταλοί θα σηκώνουν όλα τα αλιεύματα;]. Δεν είναι μεμπτό που πρώτη φορά πρωθυπουργός απευθύνεται στους "συμπολίτες" του λες και είναι Δήμαρχος και όχι στις Ελληνίδες και τους Ελληνες.
Είναι όμως τραγικό ένας άνθρωπος με αυτές τις ιδέες και προσεγγίσεις να εκλέγεται πρωθυπουργός με καθοριστικό κριτήριο τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και εθνικής επίβιωσης. Να ψηφίζεται για τον πατριωτισμό του που όμως ήταν ολοφάνερο από παλιά πως δε διαθέτει. Κι εφόσον ήταν φανερό, ήταν και σεβαστό. Ο κ. Μητσοτάκης μπορεί να είναι αυτός που είναι, όμως όσοι ασχολούνται στοιχειωδώς με την πραγματικότητα, ήταν αδύνατο να τους παρασύρει. Αν κάποιοι έβλεπαν μόνο το δάκτυλό του και όχι και τον ίδιο να βρίσκεται από πίσω, δεν ευθύνεται αυτός.
Το καλοκαίρι του 2019 θυμάμαι όσους μου έλεγαν ότι πρέπει να ψηφίσουμε τον Μητσοτάκη για να φύγει ο...Σύριζας. Συμφωνούσα στο επιδιωκώμενο, διαφωνούσα στον τρόπο. Όλα όσα κάνει ο σημερινός πρωθυπουργός ήταν τα αντεπιχειρήματά μου, πολλά εκ των οποίων ορισμένοι ελάχιστοι σημειώναμε από τότε.
Η χώρα χρειάζεται πλήρη ανανέωση του πολιτικού της συστήματος. Αυτό μόνο ο λαός μπορεί να το πετύχει αλλά όσο μεμψιμοιρεί κατηγορώντας πάντα τα "ξένα κέντρα", επαναπαυόμενος στο ότι "όλα είναι αποφασισμένα" και απέχοντας σχεδόν κατά το ήμισυ από τις δημοκρατικές διαδικασίες, η κατάσταση θα διαιωνίζεται.
Τουλάχιστον κάποιοι δεν κοροϊδεύαμε τους εαυτούς μας και δεν αναζητούμε μαχαίρια για να απομακρύνουμε τα χέρια μας από τον υπόλοιπο κορμό. Στο τέλος της ημέρας, είναι κι αυτό κάτι.