Ο αποτυχημένος ανασχηματισμός και τα αδιέξοδα της κυβέρνησης

φωτο από Προεδρία της Δημοκρατίας

Από τις μέρες του ΠΑΣΟΚ έως σήμερα οι κυβερνήσεις ταυτίζονται με την πρακτική τους και απαλλάσσονται πλήρως με τα όποια σταθερά σημεία αναφοράς τους, κινούμενες πάντα κατά πως τις βολεύουν οι συνθήκες. 

Απόστολος Αποστόλου

Ο πρόσφατος ανασχηματισμός αποτέλεσε το ίδιο μέσα στο ίδιο ή για να το πούμε και αλλιώς το ταυτό μέσα στο όμοιο . Καμία αλλαγή.

Εκείνο που προβληματίζει είναι ότι ο ανασχηματισμός δεν ήθελε να πείσει τον ελληνικό λαό, αλλά μάλλον κάποιο κεντρικό καθοδηγητικό υπερεθνικό πυρήνα.

Τα πρόσωπα που συμπλήρωσαν ή αντικατέστησαν τους προηγούμενους αποτελούν διαχειριστές που προέρχονται από το αιματοσυγγενικό πολιτικό σύστημα, ή από την πολιτική γραμμή αίματος.

Τι σημαίνει αυτό; Προέρχονται από το γνωστό περιβάλλον των πολιτικών οικογενειακών δουκάτων, των επωνύμων επαγγελματικών πριγκιπάτων, ή αποτελούν αυλή των δεινοσαύρων της οικονομικής μεγαλοαστικής τάξης.

Κανένα από τα ανασχηματισμένα πολιτικά πρόσωπα δεν διαθέτει προσωπική αυτοτέλεια είναι όλα μ’ ένα συμβόλαιο στο χέρι και φυσικά λειτουργούν με παρένθετα πρόσωπα.

Ο πρωθυπουργός θέλει να δείξει τον ακέφαλο πολιτικό του θίασο στους ελεγκτές της υπερεθνικής ελίτ οι οποίοι κάθε φορά δίνουν και την έγκρισή τους.

Έτσι και αλλιώς γνωρίζουμε ότι τα πολιτικά κόμματα είναι πάνω από όλα μηχανές εξουσίας των διεθνοποιημένων υπερεθνικών κέντρων, τα οποία διαχειρίζονται συμφέροντα που δεν έχουν σχέση με τις αναδυόμενες ανθρώπινες ανάγκες ή τα κοινωνικά αιτήματα, παραμορφώνοντας κάθε φορά και τις ανάγκες και τα αιτήματα.

Σε όλα τα πολιτικά κόμματα βρίσκουν χώρο να δράσουν οι δημοκράτες των καλών ευκαιριών, δηλαδή εκείνοι του «λόγω μόνον» δημοκράτες και έργω «διεθνοκράτες», οι διαχειριστές των συστημάτων τεχνολογίας και οι σύμβουλοι υπηρεσιών. Όλοι τους είναι εκπρόσωποι παράξενων υπερεθνικών συμφερόντων.

Εργάζονται με ζήλο και αποφασιστικότητα υπέρ της διεθνοποιημένης μονοκρατορίας και της αυταρχικότητας που εκείνη (η διεθνοποιημένη αυταρχικότητα) εκφράζει.

Ο κυβερνητικός ανασχηματισμός του Κυριάκου Μητσοτάκη συνενώνει συμφέροντα παγκοσμιοποιημένων δυνάμεων, τάσεων, επενδύσεων και διεκδικήσεων, που έχουν τη βάση τους στην αλλαγή της παραδεδομένης αντίληψης του κόσμου.

Κάποιοι βιάστηκαν να πουν ότι ο κυβερνητικός ανασχηματισμός είναι μια στροφή προς τα δεξιά. Αυτό αποτελεί βιαστική εκτίμηση και έλλειψη καθαρής κριτικής σκέψης. Ο ανασχηματισμός του πρωθυπουργού λειτουργεί απολύτως ως κουρελού της δοσοληψίας με τη σύμβαση της στερεότυπης και μονοδιάστατης εποχής μας. Επενδύει στην ανθρωπολογική μεταβολή της δικτατορίας, του όλα μπορούν να επιτραπούν, σύμφωνα με τα συμφέροντα των ισχυρών. Η στροφή που έκανε ήταν προς πολιτικές δυνάμεις ληγμένες όπως του κόμματος «Ποτάμι», που έγινε ξεροπόταμος από τις απροσμέτρητες ανοσίες του.

Όμως η πραγματικότητα δεν συγκροτείται με το αφήγημα της νέας πολιτικής επιτήδευσης και του σημασιακού της περιεχομένου, αλλά με τη λειτουργία της αξίας και της ανάγκης των πολλών που περιθωριοποιούνται μέρα με τη μέρα εξαιτίας της ανισότητας και της κατάστασης έκτακτης ανάγκης που επέβαλε η κυβέρνηση της ΝΔ και προσωπικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης με την Covid-19 και τα νεοφιλελεύθερα του σχέδια

Τελικά ο Κυριάκου Μητσοτάκη είναι απολύτως προβλέψιμος στη φαντασία του. Για να δείξει πόσο καλός μαθητής είναι της νέας τάξης πραγμάτων εντάσσει στο νέο σχήμα του, πεζόφρονες προσωπικότητες που θεωρούν ότι μπορεί να ενδιαφέρει τους πολλούς η σεξουαλικότητα τους, και τη δηλώνουν ως ταυτότητα. Σε μια εποχή όμως, όπου η σεξουαλικότητα έχει ολοκληρώσει την απελευθέρωση της, το να δηλώνει κανείς τη σεξουαλική του ταυτότητα είναι σαν δοκιμάζεται στα απειράριθμα κλισέ της φωταγωγίας του τίποτε. Αλλά ο Κυριάκος Μητσοτάκης φαίνεται πως είναι απερίδρακτος παροριστής και έλκεται από βεγγαλικά.

Απόστολος Αποστόλου. Δρ. Φιλοσοφίας.