Μου προκαλεί μεγάλη αρνητική εντύπωση ότι ως χώρα παμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με την Τουρκία επιδιώκοντας να δώσουμε με παραπειστικό και επικοινωνιακά παραπλανητικό τρόπο στους Ελληνες πολίτες τη λανθασμένη εντύπωση ότι πρόκειται για αυτονόητη δήθεν επανέναρξη μιας διαδικασίας που ειχε διακοπεί το 2016. Δεν είναι έτσι.
Η Τουρκία έχει - προσπαθήσει τουλάχιστον να -- δημιουργήσει τετελεσμένα κι έχει διατυπώσει απαιτήσεις στο διάστημα που μεσολάβησε που θα θέσει ασφαλώς στο τραπέζι. Άλλωστε οι δημόσιες δηλώσεις των Τούρκων επισήμων δεν αφήνουν καμμία αμφιβολία για αυτό. Πώς θα αντιδράσουμε ως χώρα; Θα αποχωρήσουμε όταν τεθούν, όπως είμαι βεβαιος ότι θα τεθούν, θέματα κυριαρχίας, αποστρατιωτικοποίησης νησιών κλπ.
Θεωρώ λάθος αλλά και πολιτικά ύποπτο εκ μέρους της κυβέρνησης Μητσοτάκη ότι συρόμεθα σε συζήτηση στην ουσία εφ όλης της ύλης. Ειδικά αυτή την ώρα που οι Ελληνες έχουν άλλες έγνοιες στο μυαλό τους κι ελάχιστα ασχολούνται με θέματα εξωτερικής πολιτικης. Και υποπτεύομαι ότι θα αποδειχθεί πόσο δίκιο είχε κι έχει ο Κώστας Καραμανλής που με κρυστάλλινη διαύγεια είχε προβλέψει τις επικίνδυνες αυτές εξελίξεις που οφείλονται και σε παροτρύνσεις ξένων "φίλων" μας ήδη απο το τέλος του 2019.