Για μένα όλα αυτά δείχνουν για άλλη μια φορά την αποξένωση του πολίτη απο το κράτος, την έλλειψη κοινωνικής ευθύνης απο την πλευρά των πολιτών και την έλλειψη πολιτικής ευθύνης απο την πλευρά του κράτους. Σε μια χώρα όπου η πολιτική ασκείται εδω και δεκαετίες με βάση την εξαγορά ψήφων και συνειδήσεων, όπου η μικρο-διαφθορά των κάτω ενισχύεται για να καλύπτει και να δικαιολογεί την διαφθορά στην κορυφή της πυραμίδας, οπου ο πολίτης έχει μάθει ότι δεν έχει κανένα δίχτυ προστασίας απο το κράτος και συχνά πρεπει να ελίσσεται μεταξύ παρανομίας και δικτύωσης για να πετύχει τα αυτονόητα, όπου οι κυβερνώντες, με τα πάντα πρόθυμα να στηρίξουν τα αφεντικά τους ΜΜΕ, δημιουργούν μια εικονική πραγματικότητα της δημόσιας ζωής, η αστυνόμευση προτείνεται ως η μοναδική λύση για όλα τα κακώς κείμενα της καθημερινότητας μας. Δεν γίνεται καμία προσπάθεια να υπάρξει μια ουσιαστική ανάλυση των αιτιών ώστε να αντιμετωπίσουμε τις παθογένειες και όχι να τις κρύβουμε κάτω απο το χαλί της καταστολής.
Τα 500 ευρώ πρόστιμο, οι μυστικοί αστυνομικοί στο μετρό, ειδικές αστυνομικές μονάδες στα πανεπιστήμια, και δεν ξέρω τι άλλο θα ακούσουμε ακόμα. Οχι δεν υποστηρίζω ότι ζούμε χούντα και ότι δεν πρέπει να υπάρχει αστυνόμευση πουθενά, είναι όμως προβληματικό όταν ολόκληρη η πολιτική χαράσσεται πάνω στην καταστολή και στην αστυνόμευση.
Τα προβλήματα της παιδείας που έχει αφεθεί εδώ και χρόνια στην τύχη της , δεν θα τα λύσουν οι εδικές μονάδες, όπως δεν τα έλυσαν μέχρι τώρα. Όσο οι κυβερνήσεις θα αδιαφορούν για την καθημερινότητα του πολίτη, θα κάνουν μετακύληση των ευθυνών, θα κρύβονται πίσω απο την εικονική πραγματικότητα των καναλιών και των εκλεκτών τους , όσες αστυνομικές μονάδες και να δημιουργήσουν, καμία λύση ποτέ δεν θα είναι μόνιμη. Δυστυχώς.