Ο Αλεξάντερ Ζελένιν αναφέρθηκε σε τρεις μεγάλες συγκρούσεις το 2020 στις οποίες η Τουρκία και η Ρωσία έπαιξαν ρόλους σε αντίθετες πλευρές με την πλευρά της Τουρκίας να επικρατεί κάθε φορά, σε ανάλυση που δημοσίευσε το ρωσικό κρατικό πρακτορείο ειδήσεων Rosbalt. Οι συγκρούσεις ήταν η επαναστατική ώθηση των συριακών κυβερνητικών δυνάμεων στην επαρχία Ιντλίμπ, η αντεπίθεση της τουρκικής κυβέρνησης εθνικής συμφωνίας (GNA) κατά του Λιβυκού Εθνικού Στρατού (LNA) στη Λιβύη και οι τελευταίες συγκρούσεις μεταξύ του τουρκικού Αζερμπαϊτζάν και του αρμενικού αυτονομιστή στην αμφισβητούμενη περιοχή του Ναγκόρνο-Καραμπάχ.
"Ο πραγματικός λόγος για τη συγκράτηση της Ρωσίας (στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ) ήταν η στρατιωτική αδυναμία της Ρωσίας έναντι της Τουρκίας, όπως αποδεικνύεται στη Συρία και τη Λιβύη", έγραψε ο Ζελένιν. "ο Πούτιν φοβόταν την τουρκική στρατιωτική δύναμη και την απολογητική στάση του Ερντογάν απέναντι στη χρήση του".
"Η Μόσχα υπέστη τρεις ήττες από την Τουρκία σε ένα χρόνο", δήλωσε ο Ζελένιν. Οι πιο καταστροφικές από αυτές τις ήττες ήταν στο Ιντλίμπ, καθώς η στρατιωτική παρουσία της Ρωσίας στη Συρία είναι πολύ πιο εμφανής από ό,τι στη Λιβύη – όπου βασίζεται κυρίως σε ιδιωτικούς στρατιωτικούς εργολάβους για να αρνείται επίσημα τις αιτιάσεις για δραστηριότητές της εκεί, είπε.
"Η συνέπεια του φιάσκο του Μαρτίου της Μόσχας στη Συρία ήταν η άρνηση του Κρεμλίνου - όχι προφορικά αλλά η πραγματική συμφωνία – να στηρίξει τον σύμμαχό του CSTO, την Αρμενία στον πόλεμο του Καραμπάχ", δήλωσε ο Ζελένιν, αναφερόμενος στη στρατιωτική συμμαχία μετασοβιετικών κρατών. "Ως αποτέλεσμα, το Ερεβάν υπέστη ήττα από τον στρατό του Αζερμπαϊτζάν, υποστηριζόμενο από τον ισχυρό στρατό των 700.000 ανδρών της Τουρκικής Δημοκρατίας που είναι καλά εξοπλισμένος με σύγχρονα (όπλα).”
Η χρήση εγχώριων drones ειδικότερα αναμφισβήτητα κέρδισε πολλές νίκες εναντίον δυνάμεων με ρωσικό εξοπλισμό καθ' όλη τη διάρκεια του 2020. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι η Μόσχα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι είναι αδύναμη ενόψει των αυξανόμενων στρατιωτικών δυνατοτήτων της Τουρκίας.
Οι αναλυτές της Blue Melange, ανεξάρτητης ερευνητικής ομάδας με έδρα την Άγκυρα, πιστεύουν ότι ο Ζελένιν έχασε ένα κρίσιμο σημείο στην ανάλυσή του. Ο τουρκικός στρατός "θα μπορούσε να εμπλακεί άμεσα σε ζώνες συγκρούσεων – με μπότες στο έδαφος-καθώς και να χρησιμοποιήσει τις πληρεξούσιες στρατιωτικές δυνάμεις του", ενώ η Ρωσία δεν μπορούσε "λόγω διεθνούς πίεσης σε αυτό", δήλωσε το BlueMelange στον Ahval.
"Ως εκ τούτου, θα μπορούσαμε να παρατηρήσουμε και τις δύο τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις που εμπλέκονται άμεσα με το στρατιωτικό υλικό, έμπειρους χειριστές και συστήματα στην Τρίπολη, Ιντλίμπ και Ναγκόρνο-Καραμπάχ", ανέφερε η ομάδα. Η Ρωσία, από την άλλη πλευρά, παρακολούθησε καθώς οι αντίστοιχοι σύμμαχοί της προσπάθησαν απεγνωσμένα να αποκρούσουν την "καλά εξοπλισμένη και εκπαιδευμένη τουρκική πολεμική μηχανή" με σε μεγάλο βαθμό παρωχημένο στρατιωτικό υλικό, ανέφερε.
Και πάλι, τίποτα από αυτά δεν σημαίνει απαραίτητα ότι η Ρωσία αντιλαμβάνεται τον εαυτό της ως στρατιωτικά ή τεχνολογικά αδύναμο σε σύγκριση με την Τουρκία.
"Η Μόσχα παίρνει σοβαρά την απειλή των τουρκικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών μόνο σε περιορισμένους όρους", δήλωσε στο Ahval ο Tom Rehnquist, ερευνητικός αναλυτής της Stratfor, μιας γεωπολιτικής πλατφόρμας πληροφοριών υπό την εταιρεία RANE. "Στις πρόσφατες συγκρούσεις της, η Ρωσία έχει επιδείξει μια ισορροπία ελαχιστοποίησης της έκθεσης των υλικών και των μελών των υπηρεσιών, μεγιστοποιώντας παράλληλα τα γεωπολιτικά οφέλη".
Σε περιστατικά όπως το Idlib στις αρχές του 2020, τα τουρκικά αεροσκάφη περιπλέκουν αυτή την ισορροπία. Ωστόσο, με τη Ρωσία να έχει εξασφαλίσει τη βάση της στις ακτές της Ανατολικής Μεσογείου της Συρίας, βοηθώντας τον Πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ Άσαντ να ανακαταλάβει το Ιντλίμπ ήταν ένας "μετριοπαθής στόχος" για τη Μόσχα, ανέφερε. "Η παρουσία τουρκικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών, αν και πιθανόν διαχειρίσιμη εάν ο στόχος ήταν αρκετά σοβαρός, διακινδυνεύει τη ζωή των αναπτυγμένων μελών της υπηρεσίας".
Ενώ τα τουρκικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη δύσκολα θα μπορούσαν να υπερασπιστούν την πόλη του Ιντλίμπ από μόνα τους, θα μπορούσαν να επιτύχουν να προκαλέσουν "περιττές" ζημιές εναντίον ρωσικών δυνάμεων, δήλωσε ο Rehnquist.
"Επιπλέον, λαμβάνοντας υπόψη τις μικτές δυνάμεις της Ρωσίας στην περιοχή στην οποία οι συριακές δυνάμεις λειτουργούν πολύπλοκα αντιαεροπορικά όπλα, η Μόσχα θα έβαζε τις δυνάμεις της σε κακώς εκπαιδευμένα χέρια", ανέφερε. "Ως εκ τούτου, ο Πούτιν αποφάσισε κατά μιας ανανεωμένης επίθεσης".
Ένας σημαντικός επαναλαμβανόμενος παράγοντας στην επιτυχία των τουρκικών αεροσκαφών και στα τρία πεδία μάχης ήταν η ικανότητά τους να αντιμετωπίζουν παλαιότερες ρωσικές αεροπορικές άμυνες που λειτουργούν από τους αντιπάλους τους.
Αυτά τα συγκεκριμένα ρωσικά συστήματα ήταν "ως επί το πλείστον παλιά SACLOS-CLOS (Semi-automatic command to line of sight/Command to line-of-sight guidance) ή ημι-ενεργά συστήματα με ραντάρ και όλα ξεπερασμένα για τον σύγχρονο πολεμικό πόλεμο, όπως είδαμε στη Λιβύη και τη Συρία", δήλωσε το Blue Melange.
Ενώ οι ουρανοί πάνω από το Idlib υπερασπίστηκαν σχετικά ελαφρά, τα τουρκικά αεροσκάφη Bayraktar TB2 κατάφεραν να καταστρέψουν πάνω από δώδεκα ρωσικά συστήματα αεράμυνας Pantsir-S1 του LNA στη Λιβύη.
Ενώ η Αρμενία έχασε πυραύλους αεράμυνας μεγάλης εμβέλειας S-300 στον πόλεμο του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, η καταστροφή τους προκλήθηκε κυρίως, αν όχι εξ ολοκλήρου, από τα πολεμοφόδια Harop του Αζερμπαϊτζάν, γνωστά και ως "καμικάζι" ή "αεροσκάφη αυτοκτονίας". Παρ ' όλα αυτά, ο πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν Ιλχάμ Αλίγιεφ πιστώνει στα πρόσφατα αποκτηθέντα Bayraktars της χώρας του την καταστροφή αρμενικού στρατιωτικού υλικού αξίας 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων. Το Ερεβάν έχασε πάνω από 200 άρματα μάχης σε τέτοιες επιθέσεις καθ ' όλη τη διάρκεια του πολέμου.
Το Blue Melange σημειώνει ότι τα μεγαλύτερα σε ηλικία ρωσικά συστήματα στα χέρια αντίστοιχων δυνάμεων είναι "ευάλωτα απέναντι σε ηλεκτρονικό πόλεμο προτύπων του ΝΑΤΟ- και σμήνη drones, στα οποία η Τουρκία έχει σαφή εμπειρία λόγω εκπαίδευσης και ασκήσεων παγκόσμιας κλάσης Ηλεκτρονικού Πολέμου και SEAD/DEAD (Καταστολής εχθρικής αεράμυνας/Καταστροφής εχθρικής αεράμυνας) στην 3η αεροπορική Βάση της τουρκικής αεροπορίας στο Ικόνιο".
Τα χερσαία τουρκικά συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου, όπως το KORAL, που λειτουργούν παράλληλα με αερομεταφερόμενα ηλεκτρονικά αντίμετρα μπορούν "εύκολα" να μπλοκάρουν τέτοια παλιά συστήματα, τα οποία δεν μπορούν να ανιχνεύσουν ούτε να εντοπίσουν στόχους χαμηλής ταχύτητας όπως το TB2, ανοίγοντας το δρόμο για την καταστροφή τους, ανέφερε.
Ένα άλλο πλεονέκτημα που είχε η Τουρκία έναντι αυτών των ρωσικών εξοπλισμένων δυνάμεων ήταν το γεγονός ότι πολλές από τις αεροπορικές άμυνές τους είχαν περιορισμένες εικόνες ραντάρ.
"Είναι σοβαρά πίσω από τα δυτικά συστήματα του ΝΑΤΟ, στερούνται κάλυψης 180 ή 360 μοιρών, εμπλοκής σε πυρά και και σύγχρονων συσημάτων καθοδήγησης - διοίκησης του ΝΑΤΟ", δήλωσε τ ο Blue Melange.
"Τα συστήματα αεράμυνας των ρωσικών αεροδιαστημικών δυνάμεων A2/AD (Anti Access / Area Denial) έχουν πολλές μονάδες πυρός διασυνδεδεμένες μεταξύ τους μέσω της σύντηξης δεδομένων και των κέντρων C4I (command, control, communications, computers and intelligence) για να αποκτήσουν μια πραγματική εικόνα του εναέριου χώρου για τον εντοπισμό απειλών", ανέφερε. "Αλλά αυτό το είδος σύγχρονων κέντρων σύντηξης δεν είναι διαθέσιμο στα συστήματα εξαγωγής".
Ο Rehnquist επεσήμανε ότι τα drones γενικά "παρουσιάζουν μοναδικά ζητήματα" όταν πρόκειται για το μεγαλύτερο πεδίο αεράμυνας.
"Τα κορυφαία συστήματα γραμμής όπως το S-400 έχουν σχεδιαστεί για να καταστρέφουν τα αεροσκάφη μεγάλου υψομέτρου", ανέφερε.
Τα βομβαρδιστικά υψηλής πτήσης είναι στις περισσότερες περιπτώσεις τα μεγαλύτερα, πιο ακριβά και ισχυρά αεροσκάφη σε οποιαδήποτε πολεμική αεροπορία, δήλωσε ο Rehnquist. Κατά συνέπεια, τα S-400s και τα συγκρίσιμα συστήματα αποτελούν ισχυρό αποτρεπτικό παράγοντα εναντίον τους καθώς πετούν πάνω από τον εχθρικό εναέριο χώρο. Αυτό δεν συμβαίνει με τα αεροσκάφη, τα οποία είναι πολύ φθηνότερα και χωρίς πιλότο.
"Μια αντι-αεροπορική συστοιχία θα έπρεπε να δαπανήσει ατέλειωτα ακριβότερα βλήματα για να εξουδετερώσει ένα συγκρίσιμα άχρηστο αντικείμενο", δήλωσε ο Rehnquist. "Επιπλέον, τα αεροσκάφη μπορούν να πετάξουν σε χαμηλά υψόμετρα και σε πολύ μεγαλύτερους αριθμούς, μειώνοντας περαιτέρω τον αντίκτυπο των προηγμένων αντι-αεροπορικών συστοιχιών".
Αυτή η δυναμική σίγουρα δεν σημαίνει ότι ούτε η Ρωσία ούτε οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα, έχουν γίνει "στρατιωτικά κατώτερες" στις επιθέσεις με drones, είπε.
"Εκτός από τις τρέχουσες προσφορές τους, και οι δύο χώρες αναπτύσσουν νέες αντιαεροπορικές άμυνες μικρής εμβέλειας, όπως το Αμερικανικό IM-SHORAD Stryker και το ρωσικό Derivatsyia-PVO", δήλωσε ο Rehnquist.
"Σε μια σωστή σύγκρουση στην οποία θα υπήρχαν στρωματοποιημένες αεράμυνες, τα drones θα προσέφεραν αμελητέο αντίκτυπο. Ωστόσο, σε περιπτώσεις όπου υπάρχουν ασύμμετρες αδυναμίες, τα αεροσκάφη θα συνεχίσουν να προσφέρουν φτηνές επιθέσεις, δημιουργώντας περιορισμένες τακτικές νίκες", ανέφερε.