Έτσι, στα εκατομμύρια των υποστηρικτών της Παγκοσμιοποίησης, αντιπαρατίθενται τα εκατομμύρια-ίσως και περισσότεροι-των αρνητών της. Τα τελευταία γεγονότα στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ δεν έχουν να κάνουν με τον Τραμπ, παρά μόνο ως αφορμή και για αυτό οι αιτίες θα συνεχίσουν και μετά από αυτόν. Τα γεγονότα αντανακλούν σε τοπικό αμερικανικό επίπεδο την κατάσταση που επικρατεί παγκοσμίως. Αυτό που συνέβη στις ΗΠΑ είναι, ότι άρχισε πλέον για πρώτη φορά να σχηματοποιείται αυτή η υφέρπουσα παγκόσμια αντιπαράθεση για την παγκοσμιοποίηση και να παίρνει πιο σαφή χαρακτηριστικά.
Συνέβη δε νομοτελειακά στις ΗΠΑ για τον απλό λόγο, ότι οι ΗΠΑ είναι μια παγκόσμια δύναμη με σχετικές δημοκρατικές ελευθερίες έκφρασης (ακόμα), ενώ αποτελεί χώρα πρωτοπορίας ιδεών και τάσεων. Το ακόμα πιο σημαντικό είναι, ότι κυρίως στις ΗΠΑ επινοούνται το πλαίσιο και οι αρχές της Παγκοσμιοποίησης και είναι ο χώρος όπου λαμβάνονται αποφάσεις για την εγκαθίδρυση της. Είναι σα να λέμε το "στρατηγείο" της.
Υπό αυτό το πρίσμα, είναι απόλυτα λογική η μεταφορά μιας παγκόσμιας ιδεολογικής διαμάχης σε μια καθαρά αμερικανική εκδοχή της, ως της πρώτης τοπικής αντίδρασης στη μητρόπολη της παγκοσμιοποίησης σε μια σειρά αντιδράσεων σε όλο τον κόσμο, που είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσουν.
Από το Περού μέχρι την Ιαπωνία και από την Λαπωνία μέχρι την Νότια Αφρική, άνθρωποι μοιράζονται για διαφορετικούς λόγους τις ίδιες ανησυχίες και προβάλλουν τις ίδιες ενστάσεις απέναντι σε μια διαφαινόμενη-επερχόμενη παγκόσμια κυριαρχία. Είναι ιστορική ειρωνεία, ότι η Παγκοσμιοποίηση πολεμιέται με τα ίδια της τα όπλα. Παρέχει τα παγκοσμιοποιημένα μέσα της στον αγώνα εναντίον της, αδυνατώντας να εμποδίσει τη μεταφορά της αντίστασης από το τοπικό στην αρχή στο παγκόσμιο επίπεδο αργότερα. Έπεται και συνέχεια...