 |
| Pexels / pixabay |
Του Στέλιου Συρμόγλου
Ο κοινωνικός ιστός εμφανίζει συμπτώματα διάλυσης. Η οικονομία υπό κατάρρευση. Οι Έλληνες διέρχονται μια κρίση ταυτότητας με επίκεντρο τη θέση του ήθους στις μεταξύ τους θέσεις. Και ο Έλληνας της οικονομικής κρίσης των τελευταίων 10 χρόνων και των αλλοπρόσαλλων μέτρων για τον κορωνοϊό, βρίσκεται ενώπιον μιας αποβλακωτικής στασιμότητας.
Πράξεις από τους πολιτικούς δεν υπάρχουν. Και είναι οι πράξεις εκείνες που υποστυλώνουν τις ιδέες και τις προσδοκίες. Υποκριτική η συμπεριφορά των υπευθύνων και των παρατρεχάμενων ανευθύνων. Οι μπουρδολόγοι της εκάστοτε κυβέρνησης "αντιδρούν" μόνο για τα μάτια...
Στα μάτια τους ούτε ένα δάκρυ κυλάει για την κατάντια του Έλληνα! Σαν να είναι αλλόθρησκοι και ξένοι έποικοι σ' αυτή τη χώρα. Όλα ή σχεδόν όλα υποχωρούν μπροστά στον όγκο του συμφέροντος, πολιτικού ή αμιγώς προσωπικού.
Κανένα δάκρυ για τον Έλληνα. Επαφίενται στο πλέγμα ζωής του μπεσου Έλληνα με τη ραγιάδικη νοοτροπία και το φόβο, που δεν καθορίζει καμία συγκεκριμένη στάση. Και την εκμεταλλεύονται αρκούντως οι βολεμένοι αβούλευτοι της Βουλής. Έμμεσα αλλά καταλυτικά αυξομειώνουν τις τάσεις και τις εντάσεις των Ελλήνων, για αμετροέπεια, λιγότερη πολιτική σκέψη, περισσότερη τηλεοπτική αποχαύνωση, πετυχαίνοντας για το σάπιο πολιτικό σύστημα το ταχύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Έτσι στήθηκε με την ευκαιρία του κορωνοϊού κι όχι μόνο, ένα Οργουελικό σκηνικό και επικρατεί ο ανεγκεφαλισμός, ενώ επιχειρείται συστηματικά ο αποπροσανατολισμός της λαϊκής βούλησης.
Και η έλλειψη υγρών εκ δακρύων πολιτικών οφθαλμών και η αφθονία γελούμενων και ιλαροπρόσωπων υπουργών, του πρωθυπουργού συμπεριλαμβανομένου, αποτελεί την επιτομή της φαιδρότητας ενός ανάλγητου πολιτικού συστήματος, που επειγόντως χρειάζεται αναδόμηση και αναδιάρθρωση σε πρόσωπα και πρακτικές.