Του Στέλιου Συρμόγλου
Κάθε ανασχηματισμός δείχνει να προχωρεί θριαμβευτικά ο πολιτικός καιροσκοπισμός, με δρασκελισμό πλατύ, από γελοιότητα σε γελοιότητα, και μια προοπτική δυσοίωνη , την οποία μόνο οι σκεπτόμενοι πολίτες έχουν μπροστά τους σαν εφιάλτη.
Μπορεί για κάποιους και ιδιαίτερα για τους προσδεμένους άκριτα στο όποιο κομματικό άρμα, μια τέτοια θέση να θεωρείται υπερβολική στην έκφρασή της, να φαίνεται μονότονη και να τους προκαλεί ένα αίσθημα δυσφορίας. Ας δουν ωστόσο κατάματα την αλήθεια!
Δεν έχουμε να κάνουμε με την ενορχηστρωμένη δημοσιότητα των δύο ημερών που ακολουθεί την ανακοίνωση του ανασχηματισμού ή την μια ώρα που διαρκεί η ορκωμοσία στο προεδρικό μέγαρο. 'Εχουμε να κάνουμε με τις "δυνάμεις" που αναπτύσσονται από την πολιτική ανικανότητα και τον κομματικό καιροσκοπισμό, που καταργούν και αχρηστεύουν τη λογική της κοινωνίας.
Ο κάθε εγχώριος κυβερνητικός ανασχηματισμός είναι και μια παρέκκλιση, ένα ξεστράτισμα, μια κοροιδία, που με την επίφαση της προόδου του κυβερνητικού έργου, οδηγεί στην περαιτέρω κυβερνητική αυθαιρεσία και στην κοινωνική αθλιότητα. Κάθε "ανασχηματισμός" υπηρετεί απλώς το "πολιτικό τέρας" και καμία ορθολογιστική πρακτική.
Ακόμη και η στοιχειώδης καλή πίστη υποχωρεί μπροστά στην πολιτική γελοιότητα, που συνήθως φτάνει στην κορύφωσή της με τους κυβερνητικούς ανασχηματισμούς.
Ούτε η ακρίδα και οι άλλες πληγές του Φαραώ δεν προξένησαν τέτοια καταστροφή, όσο στην ελληνική κοινωνία οι ανερμάτστες πολιτικές πρακτικές και το ασύστολο πολιτικό ψέμα.
Καημένη Ελλάδα! Μόνη της η φράση δεν φτάνει για να προβληματίσει τους 'Ελληνες και να τους απομακρύνει από τον εθισμό τους να εντυπωσιάζονται από τα πολιτικά πυτροτεχνήματα. Κι όμως, τα μεγέθη αυξομειώνονται.
Ο πόλεμος με το ρολόι γίνεται πόλεμος με το ημερολόγιο. Ο ανθρώπινος χρόνος έχει προ πολλού μπει στα χρονόμετρα, που κάνουν αντίστροφη μέτρηση του τέλους: Της εργασίας, της αξιοπρεπούς επιβίωσης, της εξασφάλισης μιας ευπρεπούς σύνταξης, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, γενικά της ζωής.