Του Στρατή Μαζίδη
Είναι σα να έχεις σάκχαρο και να πίνεις καφέ με τρεις κουταλιές ζάχαρη ή να υποφέρεις από το στομάχι σου και να πλακώνει το βράδυ τα τηγανιτά. Σήμερα λοιπόν ο πρωθυπουργός είπε ότι «το πρόστιμο για τους παραβάτες θα αυξηθεί από τα 300 ευρώ στα 500 ώστε να μπορούμε να αναθερμάνουμε την οικονομία δίχως να βάλουμε σε κίνδυνο την υγεία με ένα τρίτο κύμα πανδημίας».
Ο κ. πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του μάχονται - πάλι υποτίθεται - έναν ιό, όχι με ιατρικά μέσα αλλά με αστυνομικούς, μπλοκάκια, αβάστακτα πρόστιμα, δικογραφίες και ποινικές διώξεις, εξευτελισμό όσων έχουν άλλη άποψη, όταν άλλες χώρες, πχ Σερβία, αποκτούν σε χρόνο ρεκόρ νοσοκομεία για Covid.
Πρέπει όμως να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Τα 500 ευρώ, όπως και τα 300, αλλά ακόμη και τα 150, δεν είναι πρόστιμο αλλά κάτι ξεδιάντροπο. Το πρόστιμο ενέχει μια τιμωρητική αλλά όχι εξαντλητική έννοια. Υπό το πρίσμα αυτό, ένα πρόστιμο 30 ευρώ είναι λογικό, αν και προσωπικά θεωρώ παράλογο να επιβληθεί πρόστιμο γιατί μια κουρασμένη 10,5 μήνες τώρα κοινωνία μπορεί αντί για 2 να στείλει 3 στο sms, ή να καθυστερήσει 10 λεπτά παραπάνω στο δρόμο.
Όμως τα 300 και τα 500 ευρώ είναι δήμευση ή εν προκειμένω, ληστεία. Μπορεί για τους γεννηθέντες στα πούπουλα της πολιτικής, ειδικά του κόμματος της κληρονομικότητας της ΝΔ, να είναι ένα ασήμαντο ποσό, όμως για άλλους είναι ολόκληρο μηνιάτικο (550 είναι τα καθαρά του κατώτατου μισθού) ή σύνταξη. Αυτός που ζει με 500-600-700 ευρώ το μήνα, όχι 30 ευρώ αλλά και 20 να του πάρεις, θα του λείψουν. Θα τον πονέσουν.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι μεγαλώνει ο λογαριασμός της οργής για την κυβέρνησης αλλά και την σιωπηλή ανύπαρκτη αντιπολίτευση, που απλά περιμένει να σαπίσει πολιτικά ο πρωθυπουργός ώστε να πέσει σαν ώριμο φρούτο.