Εάν η ΕΕ δεν αποφασίσει να επιβάλλει σκληρές κυρώσεις προς την Τουρκία που να την πονέσουν όχι μόνο οικονομικά αλλά και άμεσα πολιτικά, τότε έχει καταρρεύσει και η έννοια της "εκτεταμένης αποτροπής", με βάση το πώς λειτουργούν οι συμμαχίες σου προκειμένου να σε συνδράμουν για να αποτρέψεις/αναστείλεις/απαγορεύσεις τις επιθετικές ενέργειες από την Τουρκία.
Και μετά την δική μας αποτροπή, η οποία ήδη έχει καταρρεύσει στην πράξη (λόγω αποφάσεων), θα είμαστε τελείως γυμνοί εάν ακολουθήσουμε την ίδια πολιτική έναντι των Τούρκων. Γιατί πλέον δεν μας φοβούνται ότι θα την ενασκήσουμε.
Και για να ξεκαθαρίζουν τα πράγματα:
Άλλο είναι η αποτρεπτική ικανότητα της χώρας (ως σύνολο δυνατοτήτων - παρά την επί πολλά έτη αποδυνάμωση εξακολουθούν να υπάρχουν σημαντικές αποτρεπτικές δυνατότητες) και άλλο η εφαρμοσμένη αποτροπή, ως αξιόπιστη απειλή, που στην πράξη επιβεβαιώνεται γιατί ο αντίπαλος φοβάται να δράσει επιθετικά εις βάρος σου είτε αναγκάζεται να υποχωρήσει, επειδή του έδειξες στην πράξη τις δυνατότητές σου.
Και στην περίπτωσή μας τίποτε από τα δύο δε συνέβη, ούτε πλέον μας φοβάται (εκδηλώνει άφοβα και προκλητικά την επιθετικότητά του) ούτε τον αναγκάσαμε εμπράκτως να υποχωρήσει στις επιθετικές του ενέργειες.
Στηρίξαμε όλες μας τις ενέργειες στην ΕΕ και στις συμμαχίες μας και αδρανήσαμε όσον αφορά την δική μας αποτροπή.
Εάν συνεπώς δεν πάρουν σκληρές αποφάσεις επικείμενη στην Σύνοδο Κορυφής και με δεδομένο ότι καθυστερούμε είτε απορρίψαμε την έμπρακτη ενίσχυση της αποτροπής που μας προσέφερε η χείρα βοηθείας της Γαλλίας, τότε το μόνο που μας μένει να ελπίζουμε (υπεραισιόδοξα) είναι η Αμερικανική βοήθεια.
Όμως οι κυρώσεις που εξετάζονται στις ΗΠΑ από το κογκρέσσο (νόμος CAATSA) είναι για τους S-400 και όχι για τις επιθετικές ενέργειές της προς την Ελλάδα και αφετέρου ο Τραμπ έχει τοποθετηθεί ότι δεν θα υπογράψει.
Όσον αφορά την νέα Αμερικανική κυβέρνηση έχει πολύ δρόμο ακόμη για να δείξει ξεκάθαρα τις προθέσεις της. Και σε κάθε περίπτωση δεν θα λειτουργήσει για ενίσχυση της δικής μας αποτροπής άμεσα, άλλα στην καλύτερη περίπτωση έμμεσα προσπαθώντας να εξορθολογήσει τα προβλήματα με την Τουρκία. Καλύτερα να είμαστε συγκρατημένοι όσον αφορά τις προσδοκίες μας από αυτήν την πλευρά.
Και καταλήγω στο τελικό συμπέρασμα.
Η αποτροπή μας δεν λειτούργησε (αφού η Τουρκία δεν φοβάται) και δεν θα λειτουργήσει με αυτές τις αρχικές συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί και εφόσον συνεχίζουμε την ίδια πολιτική.
Και ενώ μέχρι τώρα ήμουν μετριοπαθής, όσον αφορά την προβολή ισχύος, στο σημείο που φθάσαμε θέλουμε επειγόντως ενίσχυση των αποτρεπτικών μας ικανοτήτων όχι μόνο με την Γαλλική συμμαχία αλλά και με εξοπλισμούς κυριαρχίας στο βασικό πεδίο αντιπαράθεσης, που είναι ο Αιγιακός χώρος και η Ανατολική Μεσόγειος.
Γιατί όταν η αποτροπή δεν έχει καταστεί σαφής, κατάλληλη, επαρκής, δριμεία και αξιόπιστη, τότε ο αντίπαλος αποθρασύνεται και δεν θα διστάσει να πάει στο επόμενο βήμα εάν το θεωρήσει αναγκαίο για την πολιτική του (αφού πλέον δεν φοβάται).
Και το επόμενο βήμα θα είναι αξιώσεις κυριαρχίας!
Και εκεί δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια. Είτε θα του τις αναγνωρίσουν είτε θα τις επιβάλλει δυναμικά!
Είσαι υποχρεωμένος συνεπώς στις αξιώσεις του για κυριαρχία να αντιδράσεις με σκοπό την ακύρωσή τους και την δική σου επικράτηση και κυριαρχία.
Τώρα πλέον δεν υπάρχουν περιθώρια για καθυστερήσεις και ημίμετρα στις βελτίωση των δυνατοτήτων επικράτησης της χώρας σε μία αεροναυτική αντιπαράθεση με την Τουρκία σε οιοδήποτε επίπεδο!
Χρειαζόμαστε επειγόντως όχι μόνο αξιόπιστη συμμαχία για εκτεταμένη αποτροπή, αλλά οπωσδήποτε ενίσχυση με “μέσα κυριαρχίας” σε κάθε σύγκρουση στο αεροναυτικό πεδίο!!!